Ας το θέσω πολύ απλά: βρίσκω πιο ευχάριστο να ασχολούμαι με τα φορολογικά μου θέματα από το να ακούω punk. That being said, καταλαβαίνετε ότι έβγαλα το ανοξείδωτο φτυάρι που κρατώ για μοναδικές περιπτώσεις όπως αυτή εδώ.
Για πιο λόγο όμως η High Roller, μια εταιρία που ασχολείται κατά κύριο λόγο με κλασικό heavy, αποφάσισε να ξεθάψει το άλμπουμ μιας μπάντας που δεν κυκλοφόρησε ποτέ πίσω στο 1978; Η απάντηση είναι απλή, οι Brats μετά από μικρό χρονικό διάστημα θα δουν αλλαγές στις τάξεις τους, θα αλλάξουν όνομα και θα γίνουν οι…Mercyful Fate. Έχουμε λοιπόν ένα εντυπωσιακό cash grab από όποιο οπαδό του σχήματος που θέλει να λέει ότι έχει μέχρι και τις κάλτσες του roadie που είχαν σε μια περιοδεία κάπου, κάποτε.
Αν οι Brats έπαιζαν κάποιο πρωτόλειο heavy metal, τότε ίσως και αυτή η δουλειά να είχε κάποιο ενδιαφέρον. Εδώ όμως μιλάμε για punk. Δύο ακόρντα και ένας που κλαίει. Αυτό θα μπορούσε να είναι και η στάμπα πάνω στο CD. Δεκαέξι συνθέσεις που διαρκούν δυο-τρία λεπτά η κάθε μια και πραγματικά όχι μόνο δεν μου είπαν τίποτα αλλά ήταν ένα φοβερό βασανιστήριο για μένα.
Μέσα στην όλη σαβούρα επιπλέει στα αυτιά μου τα “Can’t Sleep” και “Dreams” επειδή πολύ απλά είναι κάπως πιο αξιοπρεπή. Από εκεί και πέρα, πέρασε και δεν ακούμπησε. Για να μην χαλάσω άλλο εικονικό μελάνι, το “The Lost Tapes…” πραγματικά απευθύνεται σε αυτόν που προανέφερα και σε κανένα άλλον. Στην τελική αν ήθελα, που δεν θέλω, να ακούσω punk υπάρχουν πολύ πιο αξιόλογες δουλειές εκεί έξω.
1/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
