Δεύτερο άλμπουμ για το σχήμα των Bill Vass και Bob Katsionis και χαράς ευαγγέλια για τους απανταχού progressive-άδες. Έχει περάσει μόλις έναν χρόνος που παρουσίασα το ντεμπούτο του σχήματος με τίτλο “Ethical Dilemma” και όμως να που το συγκρότημα ξαναχτυπά. Ήταν φαίνεται να μην πάρουν μπροστά!
Δεν ξέρω αν πρέπει να αναφέρω πολλά πράγματα για το βιογραφικό των δύο μουσικών που είναι καταξιωμένοι στον χώρο τους. Πιστεύω πως όσοι από εμάς έχουν ασχοληθεί έστω και επιδερμικά με τον χώρο του power ή του progressive δεν μπορεί να μην τους έχουν συναντήσει κάπου! Έτσι λοιπόν εδώ ενώνουν για άλλη μια φορά τις δυνάμεις τους. Μαζί τους συναντάμε και τον Ross Lagos στα τύμπανα μιας και εδώ ο Bob παίζει και το μπάσο.
Το “Cynical Silence” ακούγεται σαν μια λογική συνέχεια του προκατόχου του. Μπορεί σαν σημείο αναφοράς να παραμένει το αριστούργημα που λέγεται “Perfect Symmetry” όμως εδώ το συγκρότημα εξελίσσει τον ήχο του. Δεν είναι λίγα τα σημεία εκείνα που στο μυαλό μου ήρθαν οι Redemption αλλά και οι Zero Hour στις πιο τεχνικές στιγμές του άλμπουμ. Το δίδυμο έχει αποκτήσει πιο χαρακτηριστικό ήχο πλέον. Σε αυτό φυσικά βοηθά και η φωνή του Vass που ξέρω ότι θέλει μια συνήθεια αλλά προσωπικά μου αρέσει πάρα πολύ και δένει άριστα με το υλικό αυτό.
Φοβερή δουλειά έχει γίνει και στα πλήκτρα που μπορεί να μεν να παίζουν δεύτερο ρόλο στην πλειοψηφία του υλικού αλλά ντύνουν άνετα σαν χαλί το άλμπουμ στην ολότητα του. Υπάρχουν και κάποιες πιο εμπορικές στιγμές όπως το “Restless Seeker” αλλά και το ιδιαίτερο, και αγαπητό από την πρώτη στιγμή, “A Day Without Loss”.
Πενήντα δύο λεπτά διαρκεί το “Cynical Silence” αλλά είναι τόσο καλογραμμένο που δεν καταλαβαίνει ο ακροατής πότε φτάνει στο τέλος. Θεωρώ πως βάζει τις βάσεις για ένα από τα καλύτερα άλμπουμ του είδους του νωρίς μέσα στην χρονιά.
8,5/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
