Η μπάντα αυτή από την Αυστρία πρακτικά έκανε το ξεκίνημά της στην Death/Grind σκηνή όταν αυτή άκμασε στα 90′s. Αυτός είναι ο έβδομος full–length δίσκος τους και πλέον έχουν κατασταλάξει σε πιο Doom/Death καταστάσεις. Τα περισσότερα κομμάτια ισορροπούν μεταξύ κλασικού αργού αλλά απλοϊκού Death Metal και Doom Metal με τα αργά και βασανιστικά του περάσματά του να σε καθηλώνουν. Το περίεργο όμως ξεκινάει όταν αρχίζουν να παίζουν folk στις ακουστικές κιθάρες τους. Η μπάντα αναφέρει την μουσική τους ως Folk Death. Στα πρώτα κομμάτια δεν φαίνεται καθόλου αυτό που λένε ,οπότε και απορούσα και ‘γω…! Μετά όμως αρχίζουν και παίζουν οι κιθάρες ωραίους folk ρυθμούς και εκεί που περιμένεις να ακούσεις κάποια δακρύβρεχτη ή μελιστάλαχτη ωραία φωνή, ακούς την αγριοφωνάρα του frontman με τα brutal φωνητικά του. Αυτό η αλήθεια είναι ότι μου πήρε λιγάκι αν το συνηθίσω. Όλος ο δίσκος έτσι είναι, μία παίζουν το κλασικό death metal που δεν έχει να σου προσφέρει και τίποτα φοβερό και από την άλλη έχεις αυτά τα περίεργα folk κομμάτια που σε αφήνουν σε μία περίεργη νοητική κατάσταση. Αρχίζει το κομμάτι με την κιθάρα.. φαντάζεσαι ένα καλοκαιράκι π.χ. δίπλα στην φωτιά ένας παίζει κιθάρα.. και ξαφνικά μπαίνει στο πλάνο κάποιος αξύριστος μαλλιάς και ”χαλάει” την ατμόσφαιρα με τις αγριάδες του. Δεν το απορρίπτω ακόμα και καλό θα ήταν ούτε εσείς να το κάνετε. Απλά τελειώνοντας ο δίσκος με το ”Deathless” που έχει ένα ωραίο πιανάκι στο τέλος του…ακόμα έμεινα παραξενεμένος προσπαθώντας να καταλάβω τι ήταν αυτό που άκουσα.. καλό ή κακό; Ενδιαφέρον θα είχε μία κυκλοφορία αποκλειστικά με τέτοια κομμάτια Death Folk.
7/10
Ηλίας Μαρόγλου
