Αν δεν μπορώ να κατηγορήσω για κάτι τους Suidakra, αυτό είναι η παραγωγικότητά τους. Μα με νέο υλικό, μα με διάφορα τερτίπια έχουν λίγο πολύ καταφέρει στα 27 έτη ύπαρξης τους να μας έχουν δώσει δεκατρία studio άλμπουμ ενώ έχουν φυσικά περιοδεύσει πάρα πολύ.
Η αλήθεια είναι ότι η καλή πορεία που είχαν οι ίδιοι από την αρχή στράβωσε πολύ απότομα με το απαράδεχτο “Cimbric Yarns” στο οποίο την είδανε ολίγον τι κουλτούρα και εμείς πάθαμε εξάρθρωση κάτω σιαγώνας από το χασμουρητό. Για να μαζέψουν τα αμάζευτα ένα χρόνο μετά κυκλοφορούν ένα best of με τίτλο “Echoes Of Yore” στο οποίο τα κομμάτια επέλεξαν οι οπαδοί τους και αυτοί τα επανεκτέλεσαν ενώ μόλις πέρσι επανακυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους “Lupine Essence”.
Πού πατάνε όμως σήμερα οι Suidakra; Προφανώς το πάθημα έγινε μάθημα και επιστρέφουν σε αυτό που πολύ καλά ξέρουν να κάνουν. Το μελωδικό death metal τους παίρνει πάλι το τιμόνι, εδώ εμπλουτισμένο με αρκετά black ξεσπάσματα κυρίως στα τύμπανα. Folk και επικές στιγμές κάνουν και πάλι την εμφάνισή τους, κυρίως στις κιθαριστικές αρμονίες, σε ένα αξιόλογο αποτέλεσμα. Κάποιος μπορεί να τους κατηγορήσει ότι παίζουν πλέον εκ του ασφαλούς και εντός έδρας αλλά αν μη τι άλλο σαν σχήμα έχουν αποδείξει στο παρελθόν ότι δεν έχουν θέματα με τον πειραματισμό στον ήχο τους.
Το άλμπουμ στα αυτιά μου πατάει κάπου στην μεσαία περίοδο του ήχου τους, ένα κλικ ποιο κάτω από το “Signs Of The Fallen” αλλά καλύτερο από το επόμενο “Command To Charge”. Αρκετά πλούσιο ηχητικά και με βάθος στις συνθέσεις του. Σίγουρα μια δουλειά με αξία σε βάθος χρόνου. Με άλλα λόγια, το “Wolfbite” είναι ένα καλό άλμπουμ που ίσως και να σβήνει κάθε αμφιβολία για τις δυνάμεις του αρχηγού Arkadius. Μια δουλειά που προσωπικά την τοποθετώ ανάμεσα στις καλές προς πολύ καλές στιγμές του σχήματος.
8/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
