Από τον Danko Jones ξέρεις τι να περιμένεις. Ευθυτενές, στακάτο hard rock γεμάτο ενέργεια, ικανό να σου φτιάξει τη διάθεση και το κέφι για όσο διαρκεί. Οι φανατικοί του οπαδοί ξέρουν ακριβώς τι να περιμένουν σε κάθε του κυκλοφορία, μιας και με το νέο του album πλέον φτάνει αισίως τα δέκα. Και πλέον ζητούμενο σε κάθε album δεν είναι οι πειραματισμοί και οι δοκιμές αλλά η συνθετική ποιότητα των τραγουδιών.
Εδώ που τα λέμε, πειραματισμούς πολύ σπάνια έβλεπε κάποιος ακόμα και στην αρχή της δισκογραφίας τους, οπότε τώρα που έχουν επαναπαυτεί στον ήχο τους θα ήταν ακόμα πιο περίεργο αυτό. Οπότε, δεν αποτελεί απολύτως καμία έκπληξη η αναφορά πως δεν υπάρχει κάτι τέτοιο και στο νέο δίσκο. Χωρίς να είμαι φανατικός και να έχω εντρυφήσει σε ολόκληρη δισκογραφία τους, πιστεύω πως σίγουρα δε θα θεωρηθεί ο καλύτερος δίσκος της καριέρας τους, χωρίς αυτό να σημαίνει πως απογοητεύει όμως.
Απλά, ανάμεσα σε κομματάρες συνυπάρχουν και fillers, με αποτέλεσμα ένα ελαφρύ σκωτσέζικο ντους, μιας και μεταβαίνεις από την απόλαυση στην αδιαφορία και τούμπαλιν. Βέβαια, ακόμα και τα fillers του έχουν μια ποιότητα, αυτό δεν αμφισβητείται, αλλά δεν παύουν να είναι fillers. Απλά, ακόμα και τα fillers του είναι πολύ ανώτερα από πολλούς άλλους τυχάρπαστους του είδους.
Σε γενικές γραμμές, οι φανατικοί θα το αγοράσουν σίγουρα, οι υπόλοιποι όμως που θέλουν να επενδύσουν σε δυναμικό hard rock ήχο ας προτιμήσουν κάποια από τα προγενέστερα album τους. Υπάρχουν αρκετά από αυτά, ειδικά στην αρχή, όπου απουσιάζουν τα fillers ή είναι αισθητά λιγότερα σε σύγκριση με αυτό το album. Η συνθετική του αύρα θα σας συνεπάρει ακόμα και στα λιγότερο καλά κομμάτια, απλά εδώ αυτά παραείναι πολλά και παραπάνω από όσο πρέπει.
6/10
Σταύρος Πισσάνος
[email protected]
