Μια κατηγορία από μόνοι τους είναι οι Pavlov’sDog. Ένα συγκρότημα το οποία έδωσε τα πρώτα του σημεία ζωής πίσω στο 1975, ένα συγκρότημα το οποίο έπεσε σε, δισκογραφική αδράνεια, για είκοσι χρόνια, ένα συγκρότημα το οποίο κάνει την εμφάνιση του περίπου κάθε δέκα χρόνια! Ε όπως και να το κάνεις δεν μιλάμε για έναν τυπικό σχήμα με την λογική του δίσκου/περιοδεία/δίσκου/περιοδεία. Πάντα στο τιμόνι σταθερός καπετάνιος ο David Surkamp ο οποίος για άλλη μια φορά μελοποιεί τα ποιήματα του και τα χαρίζει στους ακροατές του, ή έστω σε όσους έχουν την καρδιά να ακούσουν.
Το “Prodigal Dreamer” λοιπόν περιλαμβάνει δεκατρία κομμάτια μικρής προς μεσαίας διάρκειας εκλεπτυσμένου folk rock στα όρια του prog rock. Φυσικά όταν αναφέρομαι σε prog rock σε συνάρτηση με την μουσική των Pavlov’s Dog θεωρώ δεδομένο πως κάποιος καταλαβαίνει πως εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με δαιδαλώδεις, δεν θα το επέτρεπαν και οι διάρκειες εξάλλου, συνθέσεις αλλά μια πιο «ευρεία» χρήση της έννοιας του progressive. Ηχογραφημένο με την μέθοδο του room milking το άλμπουμ από μόνο του είναι ένα μαργαριτάρι στα αυτιά του ακροατή. Από άποψη παραγωγής ο Paul Hennerich έχει καταφέρει να «πιάσει» έναν ζεστό ήχο, ενώ όσον αφορά το παίξιμο των μουσικών που ακολουθούν τον Surkamp στον δρόμο του δεν τίθεται αμφιβολία ικανοτήτων.
Και εδώ κάπου μπαίνει το ερώτημα: είναι το “Prodigal Dreamer” ένας δίσκος για όλους; Όχι, μπορεί το υλικό του δίσκου να ακούγεται εύκολα αλλά δεν είναι «εύκολο» στην ακρόαση. Επίσης η ιδιαίτερη φωνή του Surkamp μάλλον δεν μπορεί να κάτσει καλά στα αυτιά όλων μας. Το “Prodigal Dreamer” είναι ένα πανέμορφο άλμπουμ το οποίο όμως δύσκολα δίνει τα μυστικά του στην εποχή της ταχύτητας και αυτό έχει ένα κόστος. Οι συνθέσεις του μεγαλώνουν σιγά σιγά στα αυτιά του επίμονου ακροατή.
Μου είναι πολύ δύσκολο να διαλέξω κάποια τραγούδια μιας και το υλικό στο σύνολο του είναι αρμονικό. Θα μπορούσα να πω το εναρκτήριο “Paris” και το πανέμορφο “Aria” αλλά μάλλον θα αδικούσα τα υπόλοιπα. Ζούμε σε μια εποχή που μια μεγάλη μερίδα των μουσικών δεν φαίνεται και να πονάνε πολύ για την δουλειά τους. Δίσκοι σαν αυτόν εδώ λείπουν πάρα πολύ από την καθημερινότητα μας.
8/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
