Όπως μαρτυράει και ο λατινικός αριθμός – τίτλος του νέου COC, πρόκειται για τον ένατο δίσκο της μπάντας και δεύτερος μετά την επανένωση του τρίο. Μετά το πολύ καλό ομώνυμο άλμπουμ τους, οι COC δεν άργησαν να επιστρέψουν, για άλλη μια φορά χωρίς τον αγαπητό Pepper Keenan. Έντεκα νέες Stoner/southern/sludge συνθέσεις, αλλά με κάτι να λείπει. Ίσως η παλιά αίγλη των Corrosion of Conformity, που καλά τα καταφέρνουν σαν τρίο, αλλά κάτι λείπει. Αν μιλούσαμε για μια νέα μπάντα που μόλις εμφανίστηκε στην σκηνή θα κάναμε λόγο για έναν πολύ καλό δίσκο. Οι Αμερικάνοι όμως κουβαλάνε κάποιες δεκαετίες στην πλάτη τους και έχουν βγάλει δισκάρες. Ο ήχος όπως πάντα μπόμπα, με βαριές και ασήκωτες κιθάρες, ένα μπάσο να δίνει και άλλο στον όγκο και τα τύμπανα να κρατάνε τον groovy ρυθμό. Το κακό με τους Corrosion of Conformity του 2014, μπορεί να είναι ότι παίζουν πλέον μπάλα σε ένα γήπεδο που έχει γεμίσει με τέτοιες μπάντες και είναι και ένα είδος που δε μπορείς να κάνεις και κάτι πολύ διαφορετικά. Μπορεί να είναι επίσης και το γεγονός ότι είναι μπάντα 30+ χρόνων. Οι συνθέσεις είναι καλές αλλά δεν είναι Corrosion of Conformity – καλές. Ίσως και να βιάστηκαν να βγάλουν άλμπουμ.
6.5/10
Τένια Λάρδα
