Οι Αυστραλοί, από τη Μελβούρνη συγκεκριμένα, progressive/power metallers Vanishing Point μετρούν είκοσι πέντε χρόνια παρουσίας στο μεταλλικό στερέωμα, αλλά μόλις έξι δίσκους στο ενεργητικό τους συμπεριλαμβανομένου του νέου “Dead Elysium” περί ου ο λόγος εδώ. Προσωπικά τους γνωρίζω μόνο ως όνομα μιας και δεν έχει τα τύχει να ακούσω ποτέ ούτε νότα ή αν έχει συμβεί τυχαία δεν γνώριζα ότι πρόκειται για αυτούς. Οπότε όπως καταλαβαίνετε δεν γίνεται να υπάρξουν συγκρίσεις με προηγούμενες κυκλοφορίες τους.
Επιστρέφουν λοιπόν στο προσκήνιο με το “Dead Elysium” έξι χρόνια μετά την κυκλοφορία του προηγούμενου album τους “Distant Is The Sun”, του οποίου την κριτική μας δια χειρός Κωνσταντίνου Καραγεώργου μπορείτε να διαβάσετε πατώντας εδώ. Σε σχέση με το προηγούμενο album έχουμε αλλαγές στη σύνθεσή τους αφού οι Gaston Chin σε μπάσο και Damien Hall σε τύμπανα έχουν αντικαταστήσει τους Simon Best και Christian Nativo αντίστοιχα. Η σύνθεση των Vanishing Point ολοκληρώνεται με τα ιδρυτικά μέλη Silvio Massaro στα φωνητικά και Chris Porcianko στις κιθάρες καθώς και τον έτερο κιθαρίστα της μπάντας James Maier ο οποίος αποτελεί μέλος του συγκροτήματος από το 2012.
Όπως αναφέρει το Δελτίο Τύπου, το “Dead Elysium” ηχογραφήθηκε σε διάφορα studios με παραγωγό τον Dean Wells, ο οποίος έχει κάνει εξαιρετική δουλειά και είχε δουλέψει και για το προηγούμενο album της μπάντας. Αποτελείται από δέκα τραγούδια και η διάρκεια του υπολείπεται κάποια λίγα δευτερόλεπτα από την μια ώρα.
Progressive power metal λοιπόν με το βάρος να δίνεται στη μελωδία και την έκφραση συναισθημάτων παρά στην επίδειξη τεχνικής και στο να ακουστούν σώνει και καλά heavy πράγμα που μάλλον λειτουργεί υπέρ των Vanishing Point. Ο Silvio Massaro είναι εξαιρετικός τραγουδιστής και αυτή η hard rock/AOR χροιά της φωνής του μου άρεσε πολύ. Οι Chris Porcianko και James Maier έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά στις κιθάρες με heavy riffs και υπέροχα μελωδικά leads και solos ενώ και οι Gaston Chin σε μπάσο και Damien Hall σε τύμπανα έχουν φοβερή απόδοση.
Μεγάλα σε διάρκεια τραγούδια, όπως είναι αναμενόμενο στο είδος, με μέσο όρο τα έξι λεπτά, εναλλαγές ρυθμών και διαθέσεων με ένα έντονο συμφωνικό στοιχείο, ακουστικές και ηλεκτρικές κιθάρες με μελωδικά solos, εκτεταμένη χρήση πλήκτρων καθώς και χρήση πιάνου σε σημεία προσπαθούν να κρατήσουν το ενδιαφέρον του ακροατή αμείωτο. Και οι Vanishing Point τα καταφέρνουν εξαιρετικά με πολύ όμορφα τραγούδια.
Highlights του δίσκου: το ομώνυμο “Dead Elysium” με τον εξαιρετικό ρυθμό στα drums, τη χρήση του πιάνου και των πλήκτρων και το απίθανο σόλο του. Απίθανο το “Count The Days” με μια από τις καλύτερες ερμηνείες του Silvio, θαυμάσια πλήκτρα, ένα ακόμη εντυπωσιακό solo και ιδιαίτερα πιασάρικο ρυθμό και refrain, δικαίως αποτελεί το video clip του δίσκου. Πανέμορφο το ιδιαίτερα συναισθηματικό “The Fall” με τα διπλά κιθαριστικά solos και ένα ακόμη ρεσιτάλ φωνητικών, ενώ το “Free” είναι απλά το καλύτερο τραγούδι του δίσκου, δεν θα γράψω τίποτα άλλο θα προτείνω απλά να το ακούσετε. Τέλος σίγουρα στις καλύτερες στιγμές του δίσκου συγκαταλέγεται το “The Ocean” βασισμένο στη φωνή του Silvio και στα κιθαριστικά riffs.
Αν έλειπαν το αδύναμο κατά τη γνώμη μου “Salvus” και το επιθετικό και heavy μεν, τυπικό τραγούδι του είδους δε “To The Wolves” τα πράγματα θα ήταν σαφώς ακόμη καλύτερα και θα λειτουργούσαν υπέρ της οικονομίας του δίσκου αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι το “Dead Elysium” είναι ένας πολύ καλός δίσκος που θα ικανοποιήσει κάθε οπαδό του μελωδικού progressive/power metal.
Τελειώνοντας να αναφέρω ότι χωρίς το album να είναι concept στιχουργικά, διακατέχεται από μια κεντρική ιδέα για την παγκόσμια κατάσταση σήμερα και τι ενέργειες πρέπει να γίνουν τόσο συλλογικά όσο και από τον καθένα μας ατομικά ώστε να υπάρξει βελτίωση. Όσο εγώ θα ψάχνω και θα ακούω τις προηγούμενες δουλειές των Vanishing Point, εσείς ακούστε και απολαύστε το “Dead Elysium” το προτείνω στους οπαδούς του είδους ανεπιφύλακτα.
Πάνος Πρέντζας
8/10
[email protected]
