Η τετράδα από το Ηνωμένο Βασίλειο ξεκίνησε το 2003 σαν ένα groove death metal συγκρότημα, αλλά με την πορεία των χρόνων και των κυκλοφοριών κατέληξε στο δεύτερο του full – length και να παίζει ένα ακραίο και αρκετά τεχνικό death metal, κρατώντας λίγα πράγματα από το παρελθόν. Στα 40 και κάτι λεπτά του δίσκου δεν σταματάνε στιγμή να κερνάνε πόνο, θερίζουν χωρίς έλεος και χωρίς αύριο, οι οχτώ συνθέσεις είναι εκπληκτικές και με την άψογη παραγωγή που έχουν κάνει ανεβαίνουν πολλές βαθμίδες. Εκεί που υστερούν είναι στα φωνητικά. Ενώ όλη η μπάντα από πίσω παίζει τα οπίσθια της και έχοντας με αφήσει άφωνη, ο Josh δεν τα καταφέρνει το ίδιο, αφήνοντας μια μετριότητα να αιωρείται στον αέρα. Αν και έχει κάνει κάποιες καλές εκτελέσεις, πιστεύω πως αν η μπάντα βρει έναν άλλο τραγουδιστή θα δέσει καλύτερα το γλυκό. Η ατμόσφαιρα που έχουν δημιουργήσει με τις μελωδίες και όλο το reverb, μέσα σε όλη την επιθετικότητα των κιθαρών και το ανελέητο κοπάνημα των τυμπάνων, είναι εκπληκτική και απαράμιλλη. Όσο για την τεχνικότητα του κάθε παίχτη, δεν μπορώ να πω τίποτα περισσότερο, παρά ότι όλοι είναι δάσκαλοι, αν και τα τύμπανα τα βρήκα λίγο υπερβολικά με την ακραία χρήση των triggers, αλλά και αυτά μέσα στο είδος είναι. Οι συνθέσεις είναι εκπληκτικές, αν και δεν ξεφεύγουν από τις νόρμες του είδους, αν είχαν έναν άλλον τραγουδιστή ίσως να το πήγαιναν ένα βήμα παραπέρα.
7/10
Τένια Λάρδα
[email protected]
