Καταρχάς θεωρώ απαράδεκτο εκ μέρους της Frontiers την τιτλοφόρηση του συγκροτήματος ως heavy metal μιας και απέχει πολλά χιλιόμετρα από εκεί. Πρώτος δίσκος για το συγκρότημα αυτό που έχει εμπνευστεί το όνομα από μία πολύ παλιά ταινία και παίζουν ένα είδος pop-rock το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο σαν soundtrack ταινίας στην συγκεκριμένη περίπτωση.
Το πρώτο κομμάτι, όπως και τα περισσότερα του δίσκου, έχουν σχεδόν τέρμα κάτω στην μίξη τις κιθάρες και τα pop φωνητικά τις τραγουδίστριας στο τέρμα και πρέπει να σκάψεις πολύ βαθιά για να τις βρεις. Από την άλλη είναι μερικά κομμάτια που μπορείς να πεις ότι «χώνουν» ελάχιστα παραπάνω με τις κιθάρες να γίνονται πιο αισθητές και τοn ρυθμό να ανεβαίνει, κάνοντας το συγκρότημα να μοιάζει σαν κάποια ήπιων τόνων θηλυκή έκδοση των Kamelot.
Ένα είδος χιλιοπαιγμένο αλλά και χωρίς ιδιαίτερες συνθέσεις που προκαλούν την προσοχή των αυτιών σου, ειδικά όταν προσέξεις και τους «παιδικούς» στίχους. Σίγουρα όχι για τους οπαδούς του heavy metal αλλά και για τους πιστούς της female-fronted σκηνής α-λα Epica, Nightwish που δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από εδώ. Το μόνο θετικό είναι η καλή φωνή της Angelica Rylin.
4/10
Ηλίας Μαρόγλου
[email protected]
