Επανακυκλοφοριών συνέχεια. Αυτός ο μήνας πραγματικά με έχει τρελάνει στις επανακυκλοφορίες. Επόμενοι στον κατάλογο οι Ισλανδοί Árstíðir (σ.σ.: μην μπερδευτείτε με τους επίσης Ισλανδογερμανούς Árstíðir lífsins), οι οποίοι μέσω της Season Of Mist επανακυκλοφορούν το “Hvel” (σ.σ. Σφαίρες σε ελεύθερη μετάφραση), του 2015!!! Να υποθέσω ότι η επανακυκλοφορία έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι Árstíðir υπέγραψαν με την εν λόγο εταιρία τον περασμένο Αύγουστο; Μάλλον.
Οπότε τι έχει να μας προσφέρει ένα τέτοιο re-issue μόλις μετά από τρία χρόνια από την πρώτη του κυκλοφορία; Απολύτως τίποτα, ούτε καινούργια μίξη ή mastering, ούτε κάποιο bonus track, η κάποιο video έστω;;; Τίποτα. Οπότε κάθομαι και αναρωτιέμαι, μια επιτυχημένη μπάντα σαν τους Árstíðir, ποιο λόγο έχουν να επανακυκλοφορήσουν έναν δίσκο το 2018, μόλις τρία χρόνια μετά από την αυθεντική του κυκλοφορία; Κανένα.
Καταρχήν, όσοι είστε φανατικοί μεταλλάδες, απλά σταματήστε να διαβάζετε. Η κυκλοφορία αναφέρεται μόνο σε όσους έχουν το “First Impressions” του Jim Matheos στην δισκοθήκη τους. Οι Árstíðir δεν έχουν καμία σχέση με το heavy metal, παρά μόνο ότι έχουν μοιραστεί την σκηνή με τους Pain Of Salvationκαι στο ότι έχουν ηχογραφήσει με την Anneke Van Giersbergen (σ.σ. η οποία μάλλον έχει ηχογραφήσει με τις μισές μπάντες του πλανήτη).
Το “Hvel” έχει αποσπάσει πολύ καλές κριτικές και κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί την ποιότητα της μουσικής των Árstíðir. Αν θα μπορούσε κάποιος να παρομοιάσει την μουσική τους, θα αναφερόταν στην μελαγχολία του “First Impressions” που αναφέραμε πιο πάνω και στους Simon & Carfunkel (σ.σ. αγαπημένοι μου). Αν θα έπρεπε να τους εντάξω σε ένα είδος μουσικής, θα τους έντασσα σε ένα είδος folk / pop / indie. Δεν μπορώ να πω ότι είναι και από τα αγαπημένα μου, αλλά οι Árstíðir έχουν μια ποιότητα και την μελαγχολία, που απλά δεν σε αφήνει να τους προσπεράσεις.
Ο δίσκος είναι πολύ καλός, αν προσπεράσουμε τα όρια του metal και κάποιος μπορεί να δει επιρροές από rock μπάντες, όπως τους Kansas και το κλασσικό τους “Dust In The Wind”, στο instrumental “Ro”, αλλά ίσως και λίγο Eagles στο “Someone Who Cares”. Οι μελωδίες από τα τσέλο , βιολί και την βιόλα είναι χαρακτηριστικές και σου αφήνουν πάντα μια γλυκόπικρη γεύση. Η φωνή του Daniel Auðunsson, είναι μαλακή σαν νανούρισμα και γενικά ο δίσκος είναι το ιδανικό soundtrackγια το τέλος μιας δύσκολης ημέρας και να τον ακούς με σβηστά φώτα. Από εκεί και πέρα, η εναλλαγή των στίχων από Αγγλικά σε Ισλανδικά, μάλλον φέρνει και την folk διάθεση πιο κοντά.
Αν και καλός δίσκος, δεν μπορώ να πω ότι με τρέλανε και ότι θα τον ακούσω τον επόμενο μήνα συνέχεια. Το “Hvel” απευθύνεται σε ένα συγκεκριμένο κοινό και εγώ δεν είμαι και τόσο μέσα σε αυτό. Επίσης δεν καταλαβαίνω καθόλου τον σκοπό της επανακυκλοφορίας, εκτός από το ότι η Season Of Mist θέλει να κάνει κάποιο ντόρο γύρω από το όνομα των Árstíðir. Με αυτά και αυτά, νομίζω ότι η κυκλοφορία είναι απλά ένας κράχτης και τίποτε άλλο. Ίσως για την μπάντα και για την εταιρεία της να δουλέψει καλά, αλλά για εμένα όχι και τόσο.
7/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
