Γιατί Θεέ μου γιατί; Δεν ακούω Σατανιστική μουσική, οπότε γιατί με ταλαιπωρείς έτσι ορισμένες φορές; Ή μήπως θα πρέπει να αναφερθώ στο όνομα του αρχισυντάκτη μου και να τον παρακαλέσω να μην μου δώσει ξανά symphonic power metal, για να γράψω τις απόψεις μου; Θα πρέπει όμως να είμαι αρκετά σοβαρός από ένα σημείο και μετά και να προσπαθήσω αμερόληπτος να γράψω… ότι μπορώ να γράψω.
Όχι κύριες μου και κύριοι, το symphonic power metal, για εμένα προσωπικά, έχει πεθάνει. Τουλάχιστον, για να μπορέσει μια μπάντα να κυκλοφορήσει πλέον κάτι το ενδιαφέρον σε αυτό το μουσικό είδος, θα πρέπει να έχει τρομερή έμπνευση, απίστευτες ιδέες και να προσπαθήσει να σπρώξει το είδος σε καινούργια αχαρτογράφητα νερά. Οι The Loudest Silence από την Σλοβενία, το μόνο που δεν κάνουν είναι το παραπάνω. Η μπάντα υπάρχει από το 2010, ενώ το 2015 είχε εκπροσωπήσει τις Γιουγκοσλαβικές χώρες στο Wacken Oper Air, για το Wacken Metal Battle. Από εκεί και μετά, τίποτε το τρομερό στο βιογραφικό του συγκροτήματος και μόλις φέτος έρχονται να κυκλοφορήσουν το ντεμπούτο τους “Aesthetic Illusion”.
Σου λένε, ποτέ μην κρίνεις από το περιτύλιγμα, αλλά στην περίπτωση των Σλοβένων, δεν υπάρχει κάτι άλλο. Κοιτώντας μόνο και μόνο το εξώφυλλο, καταλαβαίνεις ότι η μπάντα κινείται στο χώρο του συμφωνικού power metal, με βασικές επιρροές τους Nightwish, Epica κλπ κλπ… Κοιτώντας την διάρκεια του δίσκου επίσης, ο οποίος είναι κάτι λίγο πιο πάνω από μια ώρα, καταλαβαίνεις ότι θα περιέχει και τα κλασσικά epic… ναι οι διάρκειες των τραγουδιών είναι γύρω στα 5 λεπτά ενώ υπάρχει και το epic 12-λεπτο ‘Gallery Of Wonders’, στο οποίο συμμετέχει και ο Mark Jansen των Epica.
Μουσικά, ο δίσκος είναι πολύ μέτριος έως κακός θα έλεγα, αφού δεν υπάρχουν πολλές στιγμές όπου θα μπορούσα να πω ότι με ανάγκασαν να τις επισκεφτώ ξανά. Γλυκανάλατα riff, συμφωνικά μέρη τα οποία δεν έχουν τίποτα να προσδώσουν στη μουσική, ενώ εκεί που περιμένεις να δώσουν επιτέλους κάνα γκάζι οι Σλοβένοι, πάντα απογοητεύουν με το συνηθισμένο groove, που τόσο πολύ ταλαιπωρεί τις συμφωνικές μπάντες.
Η μόνη θετική προσέγγιση που μπορεί να έχει το “Aesthetic Illusions”, είναι η φωνή της ταλαντούχας Taida Nazraić, η οποία δεν κάνει υπερβολές και συνήθως κινείται σε μεσαίες συχνότητες, αλλά και όταν ανεβαίνει σε πιο υψηλές, τα καταφέρνει μια χαρά. Βασικά, είναι η μόνη η οποία δίνει κάτι θετικό μέσα στο δίσκο και όταν η μπάντα της δίνει άπλετο χώρο να κινηθεί, σώζει και τα τραγούδια. Για παράδειγμα το ‘Acheron’ ή το ‘SoulReflection’. Αλλά δυστυχώς, το σύνολο του δίσκου είναι πολύ κουραστικό, με επαναλαμβανόμενα μοτίβα και τόσο χιλιοπαιγμένα πράγματα. Επίσης η διάρκειες των τραγουδιών είναι κατά πολύ τραβηγμένες, όπως για παράδειγμα στο ‘Theatre Of The Absurd’, το οποίο αν και έχει κάποιες ενδιαφέρουσες ιδέες, χάνονται λόγω της 7-λεπτης διάρκειας.
Το 11-λεπτο ‘Gallery Of Wonders’, είναι μια σχετικά καλή σύνθεση, η οποία απογειώνεται με τα φωνητικά και τον τσαμπουκά που προσδίδει ο Mark Jansen, αλλά μέχρι εκεί. Συγνώμη, αλλά δεν θα πάρω και νομίζω ότι σας κούρασα αρκετά με το “Aesthetic Illusions”. Δεν θα πω ότι η πάντα δεν έχει ταλέντο, αλλά αυτό που θα πω με σιγουριά είναι ότι δεν έχει κάποιο προσωπικό όραμα για την μουσική της. Οι The Loudest Silence θέλουν πολύ δουλειά στον συνθετικό τομέα, αλλά και στον τομέα της παραγωγής – η οποία είναι λες και έχει γίνει για popσυγκρότημα – για να μπορέσουν να παρουσιάσουν κάτι καλό. Έχω την εντύπωση, ότι και οι φανατικοί του είδους, μάλλον θα απογοητευτούν με το “Aesthetic Illusions”. Ας περιμένουμε σε λίγα χρόνια, να δούμε μήπως έχουμε αλλαγή πλεύσης από τους Σλοβένους…
3/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
