Έπειτα από έντεκα χρόνια οι Dragonland επιστρέφουν με το έκτο τους άλμπουμ το “The Power Of The Nightstar”. Ένα αρκετά ενεργό συγκρότημα στα ‘00s, το οποίο κινούταν παράλληλα με τους Hammerfall, τους Kamelot και όλα τα power metal συγκροτήματα εκείνης της εποχής, που από το 2011 με το “Under The Grey Banner” και μετά, ασχολείται κυρίως με επανεκδόσεις των πρώτων άλμπουμ.
Έφτασε λοιπόν ο καιρός να κυκλοφορήσουν το έκτο τους άλμπουμ. Πάντα λάτρευα τη θεματολογία τους καθώς η sci-fi οπτική τους πάντα με ταξίδευε σε άλλους κόσμους που απλά υπάρχουν στη φαντασία μας. Ή και όχι.. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το νέο άλμπουμ μιλάει για ανθρώπους οι οποίοι ψάχνουν ένα νέο σπίτι σε άλλο σύμπαν. Ένα ταξίδι στους γαλαξίες. Ας ταξιδέψουμε λοιπόν.
Το “Awaking” μας εισάγει στην ιστορία που πρόκειται να ακούσουμε ενώ το “Α Light In The Dark” που ακολουθεί είναι πολύ θεατρικό και μιλάει για την ελπίδα. Το “Fight For Destruction” είναι ένα πολύ δυναμικό κομμάτι με κοφτερά riff και μεταφέρει την ένταση που θέλει να υποδείξει. Ηρεμούμε λίγο με το “Through Galaxies Endless”, με τα ωραία του πλήκτρα και τη θεατρικότητά του και η εναλλαγή συναισθημάτων επανέρχεται με το “Scattering The Darkness”, που δημιουργεί μια αγωνία και οδηγεί σε μια προσωρινή λύτρωση πριν τη τεράστια μάχη του “A Threat From Beyond The Shadows”. Μέχρι στιγμής ο δίσκος κυλάει όμορφα και το πρώτο μέρος του έχει τελειώσει αφήνοντας τρομερές προσδοκίες για τη συνέχεια.
Ακολουθεί η έναρξη του δεύτερου μέρους με το απόκοσμο “Aphelion”, ένα ορχηστρικό κομμάτι με το οποίο πραγματικά μου σηκώθηκε η τρίχα κάγκελο, ενώ άρχισα και να κουνάω με χαρά το κεφάλι μου στο “Celestial Squadron” και γενικά το δεύτερο μέρος ακούγεται ακόμα πιο κινηματογραφικό, αλλά πιο αδύναμο μουσικά από το πρώτο. Προς το τέλος, με το “Final Hour” η αγωνία κορυφώνεται με μια από τις καλύτερες στιγμές του δίσκου. Τέλος, το “Journey’s End” είναι μια επική στιγμή που θα μπορούσε να είναι μικρότερη από εννιά λεπτά, αλλά καταλαβαίνω ότι φτάνουμε στο τέλος της ιστορίας και πρέπει να κρατηθεί το ενδιαφέρον μέχρι τέλους.
Γενικά κύλισε νεράκι αυτή η μια ώρα και κάτι, αν και το φοβόμουν στην αρχή με τόσα κομμάτια που περιέχει ο δίσκος. Το πρόσημο σίγουρα είναι θετικό αν και θα μπορούσαν να λείπουν δυο με τρία τραγούδια. Σίγουρα αυτός ο δίσκος σε κάνει να σκεφτείς και να συνειδητοποιήσεις τι είμαστε όσο αφορά το σύμπαν! Μία κουκίδα είμαστε.
7,5/10
Γιάννης Γιουρτζάκης
[email protected]
