Στα τέλη της δεκαετίας των 80s και στις αρχές των 90s, το death metal ήταν στα πάνω του, βγάζοντας πολλές μπάντες που άρχιζαν να υιοθετούν μελωδικές γραμμές στις συνθέσεις τους. Ειδικά σε μπάντες αυτού του ιδιώματος, η Σουηδία είχε θέσει τις πρώτες βάσεις. Ήταν η αρχή, για πολλές εισαγωγές μελωδιών σε death και black metal.
Ένα συγκρότημα που διατηρεί αυτό το παραδοσιακό, παλιάς σχολής ιδίωμα, σε όλη την χρονική διάρκεια ύπαρξής του είναι και οι Revolting. Χώρα προέλευσης; Από πού αλλού; Σουηδία και πάλι. Δεν πρόκειται για συγκρότημα που μετράει την ύπαρξή του από τότε, όμως η λατρεία του Rogga Johansson ήταν αρκετή για αυτό που θα επακολουθούσε από το 2008 έως και σήμερα. Εφτά albums γεμάτα μυθικά τέρατα και τρόμο. Όλα υπό την υπόκρουση των χαρακτηριστικών πλέον, μπορούμε να πούμε, riffs σουηδικού, μελωδικού death metal. Για να μην αναφερθούμε και στην άλλη μπάντα που συμμετέχει ο κύριος Rogga Johansson, τους Paganizer. Πιθανότατα το studio να είναι το σπίτι του, διότι έχει εμπλακεί και σε πολλές κυκλοφορίες άλλων συγκροτημάτων.
Πιστοί λοιπόν στο ραντεβού τους, οι Revolting, μετά το πολύ καλό “Monolith Of Madness”, έρχονται με το έβδομο album τους, “The Shadow At The World’s End”. Οι διαφορές δεν είναι πολύ μεγάλες. Στο νέο album υπάρχουν περισσότερες μελωδικές στιγμές. Η παραγωγή, με τη βοήθεια της νέας δισκογραφικής Transcending Obscurity, είναι πιο καλή και καθαρότερη από την προηγούμενη δουλειά τους.
Τα φωνητικά του νέου LP, είναι στα ίδια πλαίσια με το προηγούμενο, λες και έχεις τον τραγουδιστή Mark Greenway των Napalm Death, από το “Harmony Corruption”. Οι κιθάρες θυμίζουν Edge Of Sanity από άποψη επιλογής εφέ, ενώ στο προηγούμενο LP έφερναν πιο πολύ σε Dismember. Οι ρυθμοί τους, σε αρκετά σημεία θα σας θυμίσουν Amon Amarth.
Οπωσδήποτε θα περάσουν πολλά αξιόλογα death metal σχήματα από την σκέψη σας. In Flames, Entombed και Hypocrisy είναι μερικά από αυτά που εμφανίζουν την επιρροή τους στο τελικό αποτέλεσμα αυτού του album. Όταν όμως ένα σχήμα σου θυμίζει τόσα πολλά, τότε πρέπει να τους παραδεχτούμε ως δημιουργούς. Τέλος, να επισημάνω πως το μπάσο και τα τύμπανα δεν υστερούν καθόλου και κάνουν τις συνθέσεις να φαντάζουν ως τρομακτικά πλαίσια ενός πίνακα.
7/10
Σπύρος Γρηγορίου
[email protected]
