Άκουσα το νέο album των Four Stoke Baron και μπερδεύτηκα. Μπερδεύτηκα γιατί δεν μπορώ να αντιμετωπίσω σαν σοβαρή μπάντα μία μπάντα η οποία σε ένα δίσκο έντεκα κομματιών έχει γράψει μόνο τα πέντε και όλα τα άλλα είναι διασκευές.
Καταρχάς, γιατί να μπεις στην όλη διαδικασία να δημιουργήσεις ένα album σχεδόν γεμάτο διασκευές; Για εμένα απλά δεν είχαν άλλα έτοιμα κομμάτια, ήθελαν να βγάλουν album και γέμισαν το κενό. Και στην τελική κανένα από αυτά τα επτά κομμάτια δεν μου άρεσε ηχητικά. Ήταν όλα ένα χάος ένα μπέρδεμα μελωδιών, μαζί με υποτιθέμενα σκοτεινά φωνητικά, γεμάτο reverb και καθόλου ευχάριστο στην ακρόαση.
Ο δίσκος μέσα έχει διασκευές από Red Rider, CHVRCHES, Tones On Tail, The Beatles (όχι, απλά όχι), Death Grips και Post Malone. Τι να πρωτοπείς δηλαδή, αν είναι δυνατόν. Ας πούμε πως απλά τα καημένα τα κομμάτια τα έχουν κάνει αγνώριστα σε σημείο που δεν ακούγονται πραγματικά. Ωστόσο από αυτές τις επιλογές μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε πως οι Four Stoke Baron τα πηγαίνουν πολύ καλά με την εποχή του 80 και συνάμα γουστάρουν πολύ το new wave αλλά επειδή είναι progressive σαν μπάντα προσπαθούν να μην χάσουν και αυτό τους το στοιχείο. Απλά πιστεύω ότι προσπαθούν να τα κάνουν όλα μαζί και χάνουν το νόημα.
Πέρα από αυτό τα ελάχιστα δικά τους κομμάτια μέσα στο album ακούγονται. Δεν με τρελαίνουν αλλά για το είδος τους τα λες και καλά. Είναι πάλι μία μίξη new wave με ατμοσφαιρικά στοιχεία και πολύ progressive χαρακτήρα αλλά τουλάχιστον έχουν μία κάποια ταυτότητα. Ο ήχος τους εντωμεταξύ είναι περίεργος και δεν έχω ξανακούσει κάτι παρόμοιο και αυτό είναι αρκετά θετικό.
Το “Μonoqueen” είναι το δεύτερο ολοκληρωμένο album που κυκλοφορεί η μπάντα. Το πρώτο κυκλοφόρησε το 2015 με τίτλο “King Radio” και ακούγοντάς το, ειλικρινά το προτιμώ, γιατί ήταν προσεγμένο σε θέμα ήχου. Η μπάντα δεν προσπάθησε να μπλέξει όλα τα αγαπημένα της ήδη μαζί σε σημείο να βγει κάτι μπερδεμένο. Οπότε φιλοδοξούμε το επόμενο album τους να είναι λίγο πιο συμμαζεμμένο μουσικά και ηχητικά.
4,5/10
Μαρία Κανελλάκη
m[email protected]