Για πολλά χρόνια οι Νορβηγοί ήταν στο προσκήνιο απλά σαν όνομα, και γνωστοί ίσως περισσότερο για τον ενθουσιασμό τους παρά για το ταλέντο τους. Μετα την κυκλοφορία του “Carnage In Worlds Beyond” (2002) απέδειξαν ότι θα μπορούσαν να θεωρούνται σπουδαία μπάντα, αλλά δεν είχαν απήχηση. Η 8η κυκλοφορία τους, “Pentagrammaton” μπορεί να μην διαχέεται από την ίδια έκρηξη οργής που τους χαρακτήριζε κάποια χρόνια πριν, αλλά είναι από τα καλύτερα album που έχουν βγάλει τα τελευταία χρόνια. Συναντάμε μεγάλη ταχύτητα, αλλά και σημεία πιο μελωδικά. Ο Neraath μας δίνει γρήγορα και ωραία riffs, παρόλο που εμμένει σε κλασσικούς ρυθμούς. Το “The Vitalised Shell” ξεκινά με σταθερά riffs και πολλή ενέργεια, και κανένα από τα κομμάτια που ακολουθούν δεν έχουν την ίδια ποιότητα μουσικά με αυτό. Τα “Ornament Of Grace” και “Nehas’t” κυμαίνονται στο ίδιο μοτίβο που κινούνται οι Enthroned – ταχύτητα, ουρλιαχτά και βαριές, άγριες κιθάρες. Το ομώνυμο τραγούδι θεωρώ ότι είναι από τα καλύτερα του δίσκου, αν και με απογοητεύει το γεγονός ότι συχνά τα φωνητικά του Normagest θάβονται πίσω από τα εφέ και η φωνή του ακούγεται πολυκάναλη. Εδώ αυτό δεν ταιριάζει και σαφώς θα έδινε άλλη χροιά στον ήχο αν δεν υπήρχε. Αναμφίβολα η ποιότητα παραγωγής έχει βοηθήσει το συγκρότημα. Ο θρυλικός παραγωγός Harris Jones (φημισμένος από την δουλειά του με τους Sodom) έχει βοηθήσει εδώ, ούτως ώστε να μην αποτελεί έκπληξη ότι παρέχεται υπερσύγχρονος ήχος υψηλής ποιότητας. Εάν είστε από αυτούς που πίστευαν ότι η αποχώρηση του Sabathan σήμαινε τον θάνατο της μπάντας, κάνατε λάθος. Το “Pentagrammaton” πληροί όλες τις προϋποθέσεις για να τους ανεβάσει στα ύψη του Black Metal.
8/10
Μαρία Θεοδωράκη
