Οι Μοσχοβίτες Locus Titanic Funus δημιουργήθηκαν το 2010 ως one man band αρχικά, από τον κιθαρίστα Alexey Mikhaylov ως μια προσπάθεια να αποτίσει ο ίδιος φόρο τιμής στις μεγάλες doom μπάντες. Κατά την διάρκεια εγγραφής των τραγουδιών η μουσική κατεύθυνση των Locus Titanic Funus άλλαξε με το αποτέλεσμα να ακούγεται πιο goth από ότι αναμενόταν και την προσθήκη μιας αιθέριας γυναικείας φωνής να είναι πλέον αναγκαία. Αυτό έγινε πραγματικότητα το φθινόπωρο του 2012 όπου οι Locus Titanic Funus έγιναν τελικά duo με την προσθήκη της Mila Ionova, τραγουδίστρια της μπάντας Mea Vita. Οι ηχογραφήσεις δεν άργησαν να ξεκινήσουν και έτσι στα χέρια μας έχουμε πλέον την πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά του “συγκροτήματος” με τίτλο “Cactus Lacrima”. Οι ίδιοι παρουσιάζουν τον ήχο τους ως doom metal με την ζεστασιά του Gothic. Η αλήθεια δεν είναι και πάρα πολύ μακριά, αν και εγώ θα το έλεγα συμφωνικό metal βουτηγμένο στην κατάθλιψη. Η μουσική είναι αιθέρια αλλά δεν είναι κάτι που δεν έχουμε ξανακούσει και τα ρώσικα φωνητικά ευτυχώς δεν χαλάνε την ατμόσφαιρα που οι ίδιοι προσπαθούν να δημιουργήσουν. Η αλήθεια είναι ότι τα μοναδικά μείον που βρήκα κατά την ακρόαση του δίσκου είναι οι συνεχείς εναλλαγές φωνητικών του Alexey, ο οποίος περνάει από τα βορβορώδη death στα black και από τα black στα καθαρά με αρκετά μεγάλη ευκολία, χαλώντας όμως έτσι την ατμόσφαιρα που προσπαθεί να δημιουργήσει. Επίσης τα φωνητικά κάνουν μπάμ ότι είναι επεξεργασμένα, όπως και το μεγαλύτερο μέρος του δίσκου, το οποίο ακούγεται μηχανικό. Επίσης η διάρκεια των τραγουδιών θεωρώ πως είναι λίγο μεγάλη αφού αν εξαιρέσεις τα intro και outro τα υπόλοιπα 4 κομμάτια κυμαίνονται από 8 λεπτά έως και τα 11 και κάτι, με αποτέλεσμα να κουράζει λιγάκι. Αυτό που πραγματικά σώνει την κατάσταση είναι η φωνή της Mila Ionova, η οποία είναι πραγματικά μαγευτική και με κάνει να αναρωτιέμαι γιατί δεν την άφησε μόνη της να αναλάβει τις φωνές. Τέλος πάντων, όραμα είναι αυτό εγώ θα του πω τι να κάνει; Γενικά το άλμπουμ δεν είναι άσχημο, αλλά θα μπορούσε να είναι και καλύτερο. Αν με τις βροχές του χειμώνα ψάχνετε κάτι με το οποίο θα συνοδεύσετε την θλίψη σας τότε αυτός είναι δίσκος για εσάς. Περιμένω καλύτερα πράγματα στην επόμενη δουλειά.
5.5/10
Κωνσταντίνος Καραγεώργος
