Το 2005 ιδρύθηκε στο Sunderland της Αγγλίας η ατμοσφαιρική black/pagan metal μπάντα Wodensthrone, η οποία το 2009 και το 2012 κυκλοφόρησε τα άλμπουμ “Loss” και “Curse” αντίστοιχα. Στις αρχές, όμως, του 2016 η μπάντα διαλύθηκε, καθώς ένα από τα ιδρυτικά μέλη αποχώρησε και οι υπόλοιποι αποφάσισαν να μη συνεχίσουν. Τα τέσσερα εναπομείναντα μέλη πάντα, όμως, έλεγαν πως ήθελαν να συνεχίσουν να κάνουν μουσική μαζί κι έτσι στα τέλη 2018 από τις στάχτες των Wodensthrone γεννήθηκαν οι Nemorous. Σύμφωνα με τους ίδιους, ένα μεγάλο μέρος της μουσικής των Nemorous βασίστηκε σε ιδέες που είχαν για το τρίτο άλμπουμ των Wodensthrone που δεν ήρθε ποτέ.
Ο πρώτος δίσκος των Άγγλων περιέχει τέσσερα τραγούδια, από εφτά έως εννιάμισι λεπτά περίπου το καθένα, καθώς και μία μελωδική instrumental σύνθεση, διάρκειας ενάμισι λεπτού, που χαλαρώνει αρκετά τα πράγματα στη μέση του άλμπουμ. Και λέω χαλαρώνει μιας και ακούγονται μόνο αργές μελωδίες ακουστικής κιθάρας με παντελή έλλειψη παραμόρφωσης, τυμπάνων και φωνητικών. Και η ύπαρξη αυτού του μελωδικού ιντερλούδιου είναι εντελώς φυσιολογική, εφόσον η μουσική των Nemorous είναι ουσιαστικά μελωδικό/ατμοσφαιρικό black metal, με τις μελωδικές στιγμές να υπερτερούν εκείνων του καθαρού και παραδοσιακού black metal. Ναι, έχουμε γρήγορα ξεσπάσματα, έχουμε blast beats, έχουμε και τα κλασικά τσιριχτά φωνητικά, όμως η μουσική τους δεν βασίζεται σε αυτά. Θα έλεγα πως είναι περισσότερο συμπλήρωμα, παρά κάτι που χαρακτηρίζει τον ήχο τους.
Οι Άγγλοι έχουν κάνει ωραία δουλειά σε όλα τα μελωδικά σημεία του άλμπουμ, με καλογραμμένες και καλοεκτελεσμένες μελωδίες αλλά το πιο ενδιαφέρον είναι πως πέρα από τη black ατμόσφαιρα που κυριαρχεί, οι Nemorous έχουν εισάγει και χαρακτηριστικά άλλων ειδών. Πρώτον, υπάρχουν διάσπαρτες μελωδίες που φέρνουν σε post-rock, η μελαγχολικότητα των οποίων ταιριάζει πάντα με το black metal. Έπειτα, υπάρχει εκτεταμένη χρήση πλήκτρων, τα οποία όμως δεν βρίσκονται απλά στο βάθος για να γεμίσουν τον ήχο ή για να δώσουν ένα συμφωνικό τόνο στη μουσική. Αντιθέτως, η χρήση τους, που πολλές φορές ακούγονται σαν πιάνο, δίνουν μια πιο gothic αισθητική, ειδικά στα πιο αργά περάσματα του δίσκου. Τέλος, σε αρκετά αργά και σχεδόν μινιμαλιστικά σημεία, ο τρόπος παιξίματος ξεφεύγει από τα συνηθισμένα μονοπάτια του black και αποκτά μία πιο progressive νοοτροπία. Δεν λέω, βέβαια, πως όλα αυτά συμβαίνουν συνέχεια αλλά συμβαίνουν αρκετά ώστε να υπάρχει μία αλλαγή στη γενικότερη ατμόσφαιρα και να κάνει τα πράγματα πιο ενδιαφέροντα.
Δεδομένου του ότι πολλές ιδέες σε αυτό το άλμπουμ προορίζονταν για το τρίτο των Wodensthrone, μπορούμε να υποθέσουμε με ασφαλή τρόπο ότι θα επρόκειτο για ένα ωραίο δίσκο. Το “Nemorous” είναι ένα ωραίο δείγμα ατμοσφαιρικού black metal, που δεν θα σας αφήσει με το στόμα ανοιχτό αλλά σίγουρα θα σας ανταμείψει για την ευκαιρία που θα του δώσετε. Η μουσική είναι όμορφη, οι συνθέσεις είναι καλογραμμένες, υπάρχει ένας ωραίος δυναμισμός τόσο στις μελωδίες όσο και στα φωνητικά και η παραγωγή έχει φροντίσει ώστε ο ήχος να είναι τόσο σκοτεινός και με μια μικρή δόση ωμότητας και βρομιάς, όσο χρειάζεται για εκείνους που δεν τους αρέσει το καλογυαλισμένο black metal. Ένας δίσκος που αξίζει μια ακρόασή σας.
7/10
Μίνως Ντοκόπουλος
[email protected]
