Δεύτερο χτύπημα για τους Ελβετούς Kirk οι οποίοι μετά το περσινό ντεμπούτο τους “The Final Dance”, επανέρχονται φέτος με τον διάδοχό του, υπό τον τίτλο “Masquerade”. Με την σύνθεση της μπάντας να μένει ίδια και απαράλλαχτη και με τον Dennis Ward (PinkCream 69, Unisonic, Khymera) ξανά στο νευραλγικό πόστο του παραγωγού, η πεντάδα από τη Βασιλεία συνεχίζει από εκεί που είχε σταματήσει στην προηγούμενη δουλειά του. Άνευρο, άοσμο, άγευστο AOR-HardRock, το οποίο κακώς ονοματίζουν Melodic Metal στο δελτίο τύπου τους, εκτός και αν μερικά δίκασα εδώ κι εκεί έχουν τη δύναμη να το τοποθετήσουν σ’ αυτή την κατηγορία. Με το σύνολο των τραγουδιών να μην ξεφεύγει από το εύρος των 130-150 bpm, ο ακροατής γίνεται μάρτυρας (με την Βιβλική έννοια) των ίδιων τυπικών μελωδιών, των ίδιων εναλλαγών συναισθημάτων από χαρούμενο σε μελαγχολικό και τούμπαλιν, με τα πλήκτρα να έχουν τον πρώτο λόγο και ρόλο. Φαίνεται πως ο Ward, μαζί με τον υποδειγματικό ήχο, κουβάλησε μαζί του όλα τα προβλήματα που είχαν οι τελευταίες κακές του δουλειές με τους Pink Cream 69 και τους Unisonic. Η φωνή κάνει φιλότιμη προσπάθεια αλλά της λείπει το συναίσθημα και ίσως κάποιες ψηλότερες νότες, η κιθάρα εμφανίζεται μπροστά μόνο στα σόλο και τις μελωδίες, το rhythm section έχει όγκο και ενέργεια αλλά δεν είναι τα όργανα που θα πάρουν πάνω τους την μπάντα, δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο τραγούδι, άντε με βαριά καρδιά αν με πιέσεις να ξεχωρίσω κάπως το “Time” στο οποίο δείχνουν κάποια συνθετική ζωντάνια. Άρα για να ανακεφαλαιώσουμε, ο δίσκος αυτός είναι με μία λέξη βαρετός. Καλύτερα να διαθέσετε τον χρόνο σας σε μια από τις τόσες αξιόλογες κυκλοφορίες του είδους που έχουν βγει αυτόν τον καιρό, παρά να σπαταλήσετε 56 λεπτά απ’ τη ζωή σας.
5/10
Νίκος Κεφαλίδης
