Τρομερός δίσκος και για πολλούς μέσα στην καλύτερα δεκάδα δίσκων για το 2011 και τείνω να συμφωνήσω με αυτήν την άποψη καθώς ο νέος δίσκος των The Devil’s Blood αποτελεί μία από τις καλύτερες αναβιώσεις του Ψυχεδελικού Rock (και αν τον είχα ακούσει λίγο καλύτερα πριν λήξει ο χρόνος ίσως συγκαταλεγόταν και στα δικά μου αγαπημένα για το 2011). Βασικά εδώ έχουμε μουσικά μια ανίερη ένωση της Βρετανικής Psych Rock σκηνής του 1969 με το πρώιμο N.W.O.B.H.M της αρχής της δεκαετίας του 1980. Όλα αυτά πακεταρισμένα με μία αλά 70s Doom διάθεση και ένα χάσιμο στο στυλ των Pink Floyd και των Hawkwind. Όσο γαμάτο ακούγεται τόσο γαμάτο είναι. Καθώς έχουμε και γυναικεία φωνητικά αλλά και σατανιστικό παρασκήνιο δεν μπορεί να λείψει και ο εκπαραλληλισμός με τους Coven και τη θεά Jinx! O δίσκος τα έχει όλα από σκοτεινές εισαγωγές, χαμένες ατμόσφαιρες, τριφασικά σολίδια και μέσα σε όλα αυτά καμμιά εξάδα ξεγυρισμένες κομματάρες (και όλες οι υπόλοιπες πολύ άνω του μετρίου). Σε σχέση με το προηγούμενο full length τους, αυτή εδώ η κυκλοφορία είναι αντίστοιχη ποιοτικά, χάνει βέβαια σε σχέση με την πιο πρώιμη ‘αλητεία’ που έβγαζε στο ‘The Time of No Time Evermore’ αλλά κερδίζει με την πιο έντονη N.W.Ο.Β.Η.Μ διάθεση της. Επίσης τα τραγούδια αυτά καθ’ αυτά δεν είναι τόσο σκοτεινά αλλά η σκοτεινή διάθεση (όπως και γίνεται αντιληπτό και από την τρομερή εισαγωγή και το πολύ καλό φινάλε του δίσκου) επιτυγχάνεται πιο οργανικά. Personal favorites ουκ ολίγα, τι να πρωτοδιαλέξεις; Το ‘On the Wings of Gloria’; Το λες και βγήκε το 1980 από βρετανικό single ‘Cruel Lover’; Το ομώνυμο (με το Jethro Tull rip off); Ή μήπως το δεκαπεντάλεπτο έπος με το οποίο κλείνει ο δίσκος; Πολλές κομματάρες και πολύ λίγα fillers αν υπάρχουν. Τα μεγάλα ατού του δίσκου, είναι πέρα από τις συνθεσάρες, τα πολύ ωραία φωνητικά τις τύπισσας (αλά Jex Thoth ή σαν τους δικούς μας τους Universe 217) και οι πραγματικά ωραίες κιθάρες που τη μία ακούγονται λες και βγήκαν από ‘Amorphous Androgynous’ συλλογή (συλλογές με Psychedelic Rock και όχι μόνο) και από την άλλη λες και ακούς Mercyful Fate ή Angelwitch… Πολύ μεγάλος δίσκος και αρκετά προσιτός από το κοινό κατά τη γνώμη μου, πράγμα πολύ δύσκολο όταν παίζεις ‘παρακμιακά’ πράγματα. Άντε και καλά να περάσουμε στο live!
8.5/10
Γιώργος “Kelenmar” Βασιλειάδης
