AlbumsΚριτικές

Megadeth – The Sick, The Dying… And The Dead! (Tradecraft)

Έξι χρόνια χωρίς νέα κυκλοφορία Megadeth είναι πολύς χρόνος. Βέβαια σε αυτή τη περίοδο των έξι ετών, πολλά συνέβησαν στις τάξεις του συγκροτήματος. Πρώτα η φυγή του Dave Ellefson που έπιασε πολλούς απροετοίμαστους, και μετά η βόμβα πως ο Mustaine έχει ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας, έφεραν μεγάλη ανησυχία στους οπαδούς και όχι μόνο, για το ποιο μπορεί να είναι το μέλλον τους.

Ε, λοιπόν οι Megadeth είναι ξανά εδώ. Ο «θείος» Dave και η νέα του παρέα μετά το πολύ καλό Dystopia”, μας παραδίδουν έναν ακόμη δίσκο αντάξιο της πορείας και του ονόματος τους. Είναι πραγματικά άξιο θαυμασμού το πως μπορεί αυτός ο άνθρωπος μετά από σαράντα  χρόνια πορείας, δεκαπέντε δίσκους, τόσα προβλήματα (σ.σ.: υγείας και μη), και διανύοντας πλέον την έκτη δεκαετία της ζωής του, να γράφει τόσο φρέσκια μουσική και να παραδίδει μαθήματα για το πως πρέπει να παίζεται το thrash metal κάνοντας επισκέψεις και στο παρελθόν με αρκετά old school στοιχεία που όλοι αγαπήσαμε.

Για αρχή, βλέποντας το εξώφυλλο του άλμπουμ και τον τρόπο που αναγράφεται ο τίτλος, το μυαλό όλων πάει στο So Far, So Good… So What! ”. Αυτό από μόνο του είναι καλός οιωνός. Με το που ξεκινάει το πρώτο κομμάτι που είναι και το ομώνυμο, σου έρχεται μία αύρα από την χρυσή πενταετία (σ.σ.: 1992 – 1997) ενώ από κει και έπειτα πατιέται το γκάζι και οι ταχύτητες ανεβαίνουν αρκετά με τα Life In Hellκαι Night Stalkersνα δίνουν τον ρυθμό. Η συνέχεια με ένα από τα καλύτερα του δίσκου Dogs Of Chernobyl(σ.σ.: ειδικά από το τέταρτο λεπτό και μετά σε στέλνει αδιάβαστο!!!)

Ο Kiko Loureiro δίπλα στον MegaDave έχει φέρει ένα φρέσκο αέρα στο συγκρότημα, συνδυάζεται άψογα με τον αρχηγό και φυσικά τα leads και τα solos του είναι χάρμα οφθαλμών. Αυτό με την σειρά του συμπαρασύρει και τον Mustane που γράφει και παίζει τρομερά πράγματα (σ.σ.: φέρνει ευκολά στο μυαλό την περίοδο με τον Marty Friedman στην σύνθεση). Για την ολοκλήρωση του δίσκου και πριν την πρόσληψη του James LoMenzo, το μπάσο το ανέλαβε ο Steve DiGiorgio, δίνοντας την δική του ακουστική/οπτική και δένει πολύ καλά με τον Dirk Verbeuren στα τύμπανα.

Προσωπικά δεν θυμάμαι άλλον δίσκο μετά το Youthanasia που να μην έχει ούτε ένα filler κομμάτι, όσο καλοί δίσκοι να είναι και οι υπόλοιποι που κυκλοφόρησε το συγκρότημα μέχρι σήμερα. Killing Timeκαι Soldier On!” μας κάνουν ένα ταξίδι ξανά στο ένδοξο παρελθόν ενώ μετά το  Célebutanteπου θα κάνει τους λάτρεις του Peace Sells…” να πανηγυρίσουν, έρχονται κα τα την γνώμη μου το κορυφαίο κομμάτι του δίσκου. Το  Mission To Marsείναι τόσο καλό που θα μπορούσε άνετα να βρίσκεται μέσα στο Countdown to Extinctionή το Youthanasia”, ενώ το Well Be Backδικαιολογεί τον ντόρο που σήκωσε όταν κυκλοφόρησε σαν single.

Το The Sick, The Dying… And The Dead!” είναι μία κυκλοφορία από άλλες εποχές, που όσοι τους ξέρετε τότε σίγουρα θα απολαύσετε τη μία ώρα μουσικής του άλμπουμ. Παράλληλα μπορεί να λειτουργήσει και σαν ιδανική αρχή για κάποιον που δεν έχει ακούσει πότε το συγκρότημα και τώρα αρχίζει να μαθαίνει. Δεν μου φαίνεται απίθανο αν μπει στις υποψηφιότητες για δίσκος της χρονιάς.

Αν πάντως αυτός είναι ο τελευταίος δίσκος των Megadeth όπως ακούγεται (σ.σ.: με τέτοια έμπνευση και τέτοιο πάθος, είναι κρίμα από τον Θεό να μην συνεχίσουν), τότε αυτό είναι ένα αριστουργηματικό τέλος που ελάχιστοί θα έχουν καταφέρει και θα καταφέρουν στο μέλλον.

8.5/10
Βαγγέλης Φαρρής
[email protected]

Greekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|bothTatto Clinic Athens 728×90 - 728|90|Tatto Clinic Athens 728×90||https://www.facebook.com/tattooclinicathens|bothhaursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|bothnano designs 728×90 - 728|90|nano designs 728×90||https://www.facebook.com/Nanodesignart/|bothRodStudios_728x90 - 728|90|RodStudios_728x90|||both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X