Εδώ έχουμε thrash με …Ισπανικά φωνητικά! Και το αναφέρω εξ’ αρχής, γιατί αν και θα έπρεπε να αποτελεί χαρακτηριστικό η μουσική τους ή κάτι άλλο από το δίσκο τέλος πάντων, το πιο ιδιαίτερο που έχουν είναι ότι πρόκειται για ισπανόφωνο thrash μιας και τέτοια σύνδεση σπανίζει στα αυτιά. Το θέμα είναι ότι μπορώ να πω ότι δε μου άρεσε μόνο και μόνο για αυτό το λόγο; Η απάντηση είναι ότι ακουστικά, λόγω του η ισπανική γλώσσα ακούγεται πολύ έντονα πάνω στη μουσική και δυστυχώς η γλώσσα τους εμφανίζεται πιο χαρούμενη και «τραγουδιστή», ή φαίνεται πιο πολύ να κολλάει με ska ή με κλασικές κιθάρες, μου ξένισε το αποτέλεσμα και δε θα το κρύψω. Βέβαια, μπορώ να το εξηγήσω και αλλιώς. Αν μια μπάντα θέλει να αντιγράψει ακριβώς ένα είδος μουσικής, καλό είναι να ακολουθήσει τα βασικά του στοιχεία. Δηλαδή οι KOS πήραν τα πάντα από το thrash και του ξεκόλλησαν μόνο την αγγλική γλώσσα. Αν κατάφερναν να προσθέσουν στο τίγκα αμερικάνικο είδος περισσότερα στοιχεία από την πατρίδα τους, τότε ναι, θα το δεχόμουν και θα τους έλεγα μπράβο. Επιπλέον, δε βρήκα και κάτι άλλο που να με τραβήξει σε αυτούς. Οι συνθέσεις είναι λίγο αναμενόμενες αν και ο ήχος τους μου άρεσε και τα riffs τους είχαν δυναμική. Συμπερασματικά, μπορεί όντως να θέλουν να συνεχίσουν πάνω σε αυτό που ήδη κάνουν. Αλλά αν είχα να δώσω μια συμβουλή θα ήταν αυτή: να πειραματιστούν περισσότερο, ή πιο κοντά στο αμερικάνικο thrash ή πιο κοντά στο ισπανικό folk συνδυάζοντας το με το thrash. Βέβαια μετά ίσως να μην είχαμε την ίδια μπάντα, οπότε τουλάχιστον ας προσπαθήσουν να δημιουργήσουν καλύτερα κομμάτια. Εννοώντας να είναι λίγο πιο ξεχωριστά.
4.5/10
Ήλια Τσάρα
