Πριν δυο χρόνια σχεδόν, έλαβα για κριτική το promo των The Night Flight Orchestra “Skyline Whispers”. Ήταν η δεύτερη δισκογραφική δουλειά του project αυτού και είχα την εντύπωση ότι πρόκειται για μια ακόμη περίπτωση πέντε γνωστών heavy metal καλλιτεχνών που ήθελαν να βγάλουν προς τα έξω μια κλασική rock πλευρά τους. Αρπαχτή, με λίγα λόγια. Ακούγοντας προσεχτικά το “Skyline Whispers” είδα ότι μόνο αρπαχτή δεν ήταν, αφού οι Björn Strid και David Andersson των Soilwork και οι Sharlee D’ Angelo (Arch Enemy), Jonas Källsbäck (Meanstreak), Sebastian Forslund και Richard Larsson, έκαναν πραγματικά κάτι άξιο προσοχής. Απλά σαν project, δεν πίστευα ότι θα μπορούσαν ποτέ να κάνουν κάτι καλύτερο.
Τι πιο ωραίο να διαψεύδεσαι κατά αυτό τον τρόπο. Κυρίες και κύριοι, οι The Night Flight Orchestra κυκλοφορούν την τρίτη τους δισκογραφική δουλειά “Amber Galactic” και απλά βάζουν τα γυαλιά σε όλες τις μπάντες που προσπαθούν να παίξουν κλασικό rock αυτή τη στιγμή. Το “Amber Galactic” συνεχίζει ακριβώς από εκεί που τελείωσε το “Skyline Whispers” και απλά μας αφήνει με το στόμα ανοικτό.
Θέλετε να βάλετε σαν επιρροή τους Toto, τους Journey, τους Blue Öyster Cult, τους Police… Δεν έχει πραγματικά σημασία. Το “Amber Galactic” ακούγεται τόσο φρέσκο και τόσο καινούριο που είναι δύσκολο ο ακροατής να μην παρασυρθεί στους ρυθμούς, τις μελωδίες και την ατμόσφαιρα που είναι διάχυτη στο δίσκο. Μελωδικό όσο εκεί που δεν παίρνει, με καταπληκτικές μελωδικές γραμμές, που απλά κάνουν κάθε τραγούδι άξιο πολλών ακροάσεων, αφού με μόνο ένα άκουσμα τα riffs και οι ίδιες οι μελωδίες μένουν στο κεφάλι σου.
Τρομερές ενορχηστρώσεις από την πεντάδα, με κιθαριστικά θέματα να έχουν δουλευτεί σε κάθε λεπτομέρεια, ενώ τα πλήκτρα μαζί με τα έγχορδα δίνουν το κατάλληλο συναίσθημα που υπήρχε σε καλλιτέχνες όπως ο Billie Joel. Εκεί όμως που κερδίζει η μπάντα, είναι στα καταπληκτικά φωνητικά του Björn Strid. Μας είχε δώσει κάποια καλά δείγματα στο “Skyline Whispers”, αλλά εδώ πραγματικά αποδεικνύει πόσο μεγάλος τραγουδιστής είναι. Προσωπικά ο Strid δεν μου αρέσει στους Soilwork, όπως δεν μου αρέσουν και οι ίδιοι οι Soilwork. Στο “Amber Galactic” όταν ακούς το φανταστικό αυτό γρέζι του Strid να συνοδεύεται από το μέταλλο της φωνής του, τις απίστευτες μελωδίες και με τον απίθανο και παθιασμένο τρόπο ερμηνείας, καταλαβαίνεις το πόσο μεγάλη φωνή είναι.
Τι και αν κομμάτια σαν το “Domino” ακούγονται σαν disco της δεκαετίας του ’80, οι The Night Flight Orchestra το έχουν κάνει τόσο καλά, που απλά δεν με πειράζει. Από τις καθαρά hard rock στιγμές του “Midnight Flyer” μέχρι τις μινόρε στιγμές των “Sad State Of Affairs” ή του “Jennie” αλλά και της πλειοψηφίας των party rock ρυθμών των “Gemini”, “Josephine”, “Star Of Rio”, το “Amber Galactic” είναι απλά ο καλύτερος δίσκος κλασικού rock της φετινής χρονιάς, χωρίς δεύτερη σκέψη. Απλά βγάλτε παρωπίδες και ακούτε τον… Πραγματικά αξίζει…
9/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
