Αυτή η κριτική είναι από τις δυσκολότερες που έχω κάνει, όσο διάστημα έχω την χαρά να βρίσκομαι στο GreekRebels. Πρόκειται για την πέμπτη κατά σειρά επανακυκλοφορία από τον κατάλογο του συγκροτήματος, μετά τα “The Skull” , “Psalm 9”, “Trouble” και “Manic Frustration”. Οι προαναφερθέντες δίσκοι αποτελούν τις αντιπροσωπευτικότερες δισκογραφικές στιγμές αυτής της τεράστιας μπάντας αλλά η ακρόαση του διπλού πακέτου του “One For The Road/Unplugged” έχει τελείως διαφορετική συναισθηματική χροιά την στιγμή που γράφονται αυτές τις γραμμές. Και ο λόγος είναι φυσικά η πρόσφατη και τόσο ξαφνική απώλεια του Eric Wagner τον Αύγουστο που μας πέρασε.
Το «αηδόνι» των Trouble σίγησε για πάντα στα 62 του χρόνια, από επιπλοκές λοίμωξης από κορονοϊό. Και όσο και να θες να μην μετατρέψεις αυτή την κριτική σε κάποιου είδους δακρύβρεχτο επικήδειο, είναι τέτοια η συνθήκη, που σχεδόν δεν σου αφήνει επιλογή. Με το δεύτερο και καλύτερο μισό του δίσκου να είναι αποκλειστικά ακουστικό, η μουσική απογυμνώνεται αρκετά και μοιραία η προσοχή εστιάζεται στη φωνή. Οι εκτελέσεις των “7:00 A.M.” και “Flowers” από το “Unplugged” EP του 2007 καταδεικνύουν στο μέγιστο βαθμό το φαινόμενο αυτό.
Τρίτη συνολικά επανακυκλοφορία, καθώς το εν λόγω EP κυκλοφόρησε ξανά δύο χρόνια αργότερα με μερικές επιπλέον προσθήκες κομματιών. Με πιο ενδιαφέρουσες από αυτές να είναι η ψυχεδελική μπαλάντα “Waiting For The Sun” και το ιδιαίτερο, για τα δεδομένα των Trouble, “Mythic Hero”. Το πρώτο δεν έχει τυχαία τον τίτλο ενός εκ των διασημότερων δίσκων των The Doors. Πηγή έμπνευσης για τoυς στίχους και την μουσική και των δυο κομματιών ήταν ο ίδιος ο Jim Morrison. Στον δίσκο περιέχεται επίσης και η επανεκτέλεση του “Heartful Of Soul” των 60s garage rock πρωτοπόρων The Yardbirds. Το κομμάτι έχει προσαρμοστεί σε τέτοιο βαθμό στο ύφος της μπάντας, που έχει γίνει αγνώριστο. Σε βαθμό που δύσκολα μαντεύεις την αρχική του προέλευση.
Πάμε ανάποδα, να μιλήσουμε τώρα για τον πρώτο από τους δύο δίσκους, το “One For The Road”. Έκανε την πρώτη του εμφάνιση το 1994 ως demo λίγους μήνες μετά την κυκλοφορία του “Manic Frustration”. Φτάνοντας στα άκρα τον ως τότε υποβόσκων πειραματικό χαρακτήρα του σχήματος, το demo πωλήθηκε μόνο στα πλαίσια της τότε περιοδείας τους σε περιορισμένα αντίτυπα. Συγκεκριμένα, μόλις 1.500 διατέθηκαν στην πρώτη κοπή του. Η πιο αξιοσημείωτη στιγμή του είναι το “Window Pain”, ένα κομμάτι που δεν προοριζόταν αρχικά για τους Trouble. Το κομμάτι γράφτηκε για τους Lid, το άλλο σχήμα που συμμετείχε ο drummer Jeff Olson. Για αυτό τον λόγο εμφανίστηκε σε δίσκο των τελευταίων, τρία χρόνια μετά.
Συνοψίζοντας, το άστρο των Trouble και ο εξαιρετικά ευφυής τρόπος με τον οποίο συνομιλούν κάθε φορά με τον ακροατή, λάμπει ανεξαρτήτως περιστάσεων. Και είναι το δεύτερο μισό του δίσκου που υπογραμμίζει περισσότερο αυτή την συνθήκη, στρέφοντας τους προβολείς στην πρώτη ύλη της μουσικής τους. Πάνω από όλα όμως και κάπως ειρωνικά, καθότι οι επανεκδόσεις του καταλόγου τους ήταν ένα πλάνο που έλαβε χώρα νωρίτερα από τα γεγονότα του Αυγούστου, φανερώνει το ασίγαστο ταλέντο του Wagner. Μαζί με τον ακυκλοφόρητο προσωπικό του δίσκο που θα ακούσουμε σε λίγους μήνες, στέκει ως επίλογος μιας ιδιαίτερης και αιώνια αγαπημένης φυσιογνωμίας. Η οποία πέρασε τόσο απρόσμενα στο πάνθεον των μεγάλων του σκληρού ήχου.
9/10
Χρύσα Γιουρμετάκη
chrysag.nioti@gmail.com
