[Option A]
Οι Βρετανοί Never A Hero ανήκουν στα συγκροτήματα που ακούγοντας τα, δε μπορείς να τα κατατάξεις σε κάποιο μουσικό ιδίωμα. Έχοντας κυκλοφορήσει κάποια EP’s, ήρθε η ώρα της κανονικής κυκλοφορίας του πρώτου τους άλμπουμ, αυτή τη φορά σε απτή μορφή. Η πρώτη εντύπωση (τουλάχιστον η οπτική) έχει να κάνει με 5 τύπους με μάσκες (οι οποίες θυμίζουν αυτές των Hollywood Undead). Η μουσική τους όμως κινείται σε ένα ευρύτατο φάσμα, από Alternative rock, Metal, Hip-Hop, Dubstep, Electro, Classic rock και η λίστα δε τελειώνει. Υπάρχουν πολλά κομμάτια που μπορεί να ξεχωρίσει κάποιος από αυτή τη κυκλοφορία όπως τα “Burning Skies”, “Untouchable”, “Hollow And The Crow” και το απίθανο “Stalked” που σε κάποια σημεία μου θύμισε το “Set Me Free” των Velvet Revolver. Η μουσική ποικιλία δε σταματάει πουθενά και ο όρος progressive είναι σημεία που τους χαρακτηρίζει απόλυτα. Η παρουσία ακουστικών ήχων αλλά και ο πρωταγωνιστικός ρόλος που έχει το πιάνο σε πολλά σημεία, τους δίνει τη μουσική ευελιξία που χρειάζονται. Όσο κι αν δε τους φαίνεται οι τύποι το έχουν και με τα κιθαριστικά solos που πολλές φορές ξεχνιέσαι και νομίζεις ότι ακούς τον Slash, όσο υπερβολικό κι αν ακούγεται αυτό. Αν είστε fans του κλασσικού ροκ και γουστάρετε προοδευτικούς ήχους αλλά και Αμερικάνικες καταβολές τύπου Hollywood Undead και Avenged Sevenfold, τότε οι Never A Hero είναι εδώ για σας.
8.5/10
Στάθης Αυγέρης
[Option B]
Οι Never A Hero είναι μια αγγλική alt metal μπάντα που δημιουργήθηκε το 2009 και το Bleed Between The Lies είναι το ντεμπούτο της. Μετά από κάποιες αποχωρήσεις μελών, μια εξ’ αυτών και του κύριου συνθέτη, μπήκαν στο στούντιο και ξαναπείραξαν τις συνθέσεις έχοντας ως αποτέλεσμα 14 ολοκαίνουρια κομμάτια. Τα μοντέρνα στοιχεία είναι εμφανέστατα στην μουσική τους, με πολλά core στοιχεία, ηλεκτρονικά, dubstep, beatdown και όλα τα καλούδια της μοντέρνας μουσικής στην εποχή της τεχνολογίας (ή της πληροφορίας). Παίζουν καλά, ο ήχος τους μεστός και δουλεμένος μέσω της τεχνολογίας και πάλι, ωραία κομμάτια, με μόνο 2-3 να ξεχωρίζουν, αλλά ως εκεί. Προσωπικά, μου φάνηκαν άλλη μπάντα από τις πολλές, έχουν καλά κομμάτια στο δίσκο και μπορούν να προχωρήσουν, αλλά πέφτουν στην λούπα της επανάληψης και της μάζας. Αν ξεφύγουν από εκεί, μπορούν να κάνουν θαύματα και ας ελπίσουμε το 2ο δισκάκι που θα βγει στο τέλος του χρόνου να είναι πιο ιδιαίτερο.
6/10
Τένια Λάρδα
