Τέταρτη full-length κυκλοφορία για τους αγαπημένους Νορβηγούς Wallachia που σε κάθε album τους δίνουν μαθήματα πώς θα πρέπει να παίζεται το συμφωνικό black και που ποτέ δεν μας έχουν απογοητεύσει. Αυτό ισχύει και σε αυτήν την περίπτωση, με το “Monumental Heresy”.
Χωρίς να προσφέρουν κάτι καινούργιο στο χώρο του συμφωνικού black και χωρίς φανφάρες, οι Wallachia για μία ακόμα φορά προσφέρουν ένα album με σαφείς, συνεκτικές και ώριμες συνθέσεις, που χαρακτηρίζονται από κάπως πιο folk χορωδιακά μέρη (π.χ. ‘Heathen Shores’), αρκετά συναισθηματικές κιθαριστικές μελωδικές συνθέσεις (π.χ. ‘So We Walk Alone’), χρήση τσέλου και γυναικεία φωνητικά σε πιο gothic ρυθμούς (π.χ. ‘The Parallel Fate Of Dreams’), pagan black στοιχεία (π.χ. ‘The Prophets of Our Time’), καθώς και πλήκτρα που δίνουν έναν ιδιαίτερο και πιο αέρινο και pagan folk πιασάρικο τόνο (π.χ. ‘Untruthology Abolished’).
Μελωδικό και ατμοσφαιρικό black, μαζί με pagan black και ενίοτε folk στοιχεία, συνθέτουν ένα πολύ επιτυχημένο μείγμα που καθιστούν το “Monumental Heresy” έναν πάρα πολύ καλό δίσκο για το είδος του. Οι Νορβηγοί ενσωματώνουν αρκετές επιρροές στον ήχο τους, που δεν χρησιμοποιούνται παράλογα ή ανορθόδοξα και ως εκ τούτου κυκλοφορούν έναν δίσκο πολύ ατμοσφαιρικό, ευχάριστο στο άκουσμά του, το οποίο χαρακτηρίζεται από το γνωστό σκοτεινό ύφος του σκανδιναβικού συμφωνικού black, αλλά παράλληλα διέπεται και από αρκετή ένταση και συναισθήματα. Μάλλον θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί πως οι Νορβηγοί καταφέρνουν να κυκλοφορήσουν έναν δίσκο σκανδιναβικού συμφωνικού black που έχει αρκετή ισορροπίας μεταξύ του σκότους και του φωτός (black και καθαρά φωνητικά, αντρικά φωνητικά με αιθέριες gothic γυναικείες φωνές, black κιθαριστικά riffs και blast beats με «ανάλαφρα» πλήκτρα).Δεν θα μπορούσε να ξεχωρίσει κάποιο συγκεκριμένο κομμάτι από τον δίσκο, καθώς κάθε ένα έχει τη δική του ταυτότητα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως ο δίσκος πάσχει από έλλειψη συνοχής. Αντίθετα, όλα τα προαναφερθέντα στοιχεία συνθέτονται επιμελώς, χωρίς η μπάντα να δείχνει κάποια διάθεση πειραματισμού, πέρα από τα μουσικά της όρια και πέρα από αυτό που γνωρίζουν να κάνουν πολύ καλά: να προσφέρουν έναν πάρα πολύ καλό δίσκο για μία ακόμα φορά.
8.5/10
Αλίκη Μαξούτογλου
[email protected]
