Το ντεμπούτο αυτής της νέας all star μπάντας είναι μια πολύ ευχάριστη έκπληξη για την hard rock σκηνή. Ειλικρινά στο line-up έχουμε τον έναν εξαιρετικό μουσικό μετά τον άλλο. Για τον έναν και μοναδικό Tim “Ripper” Owens δεν χρειάζεται καν να παρουσιάσουμε το background του. Από το line-up δεν λείπουν όμως και οι εξίσου σημαντικοί καλλιτέχνες: Rudy Sarzo στο μπάσο (ex-Ozzy Osbourne, ex-Whitesnake, Quiet Riot κ.α.), James Kottak (ex–Kingdom Come,ex–Warrant, ex–Scorpions κ.α.) πίσω από τα τύμπανα και Keri Kelli (ex–Alice Cooper, ex–Warrant, ex–L.A. Guns κ.α.) στην κιθάρα. Με ένα τόσο δυνατό συνδυασμό από επίλεκτους βιρτουόζους είναι πρακτικά αδύνατο να μας δώσουν ένα κακό ή έστω ένα μέτριο άλμπουμ.
Ξεκινάμε δυναμικά με ένα τρομερό riff στο “The Distance Between” και με την φωνή του Ripper να μας ταξιδεύει στους ρυθμούς των ’80s ενώ το κολλητικό του ρεφραίν δεν περνάει απαρατήρητο. Ακολουθούν τα πιο μελωδικά αλλά εξαιρετικά “The Way” και “Never Let You Go”, ενώ στη συνέχεια μπαίνει το προσωπικό αγαπημένο “Glorious”. Η αλλαγή από το χορευτικό riff στο απλά ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ refrain με άφησε άναυδο τόσο στην πρώτη όσο και στην τέταρτη (σ.σ.: μέχρι τώρα…) ακρόαση. Είναι λες και δημιούργησαν μια διασταύρωση rock και power metal, η οποία μπορώ μετά βεβαιότητας να πω ότι είναι ότι πιο δημιουργικό έχω ακούσει τον τελευταίο καιρό. Μετά από αυτόν τον ΥΜΝΟ μπαίνει το “The Eyes”. Η κοφτή κιθάρα του Kelli καθώς και η επιθυμία του Kottak να θέλει να “σπάσει” τα τύμπανα μας προσγειώνει πάλι στη Γη και η αλλαγή από τον πιο σκληρό ήχο στο πιο μελωδικό ρεφραίν να μας μαγεύει.
Φτάνοντας στη μέση του δίσκου μπορώ να πω ότι ο ακροατής μένει απόλυτα ικανοποιημένος από κάθε ένα κομμάτι ξεχωριστά.Το “Fallen” συνεχίζει το σερί τρομερών τραγουδιών ενώ το “Come On, Come On” και το “Yeah, Yeah, Yeah” του Ripper ανασταίνει μέχρι και νεκρούς. Το “Only The Pretty Ones” είναι ίσως το πιο ιδιαίτερο τραγούδι του άλμπουμ. Είναι σαν να έχουμε δυο τελείως διαφορετικά κομμάτια. Όλο το τραγούδι εκτός από το ρεφραίν έχει ένα “creepy” ύφος και η φωνή του Ripper μας ανατριχιάζει με την θεατρικότητα της. Το ρεφραίν άκρως χαλαρωτικό και μελωδικό σχεδόν μας νανουρίζει. Αφού έχουμε ηρεμήσει το ομώνυμο κομμάτι “Enemies And Lovers” έρχεται να μας θυμίσει τη δυναμικότητα αυτής της μπάντας, ενώ το “Here’s To Us” όπως και το “Scars” γρήγορα και αδίστακτα, τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά, μας αφήνουν με το στόμα ανοιχτό.
Το “Enemies And Lovers” είναι από τα πιο ευχάριστα album που έχω ακούσει τον τελευταίο καιρό. Παρότι μικρό σε διάρκεια (σ.σ.: μόλις 36 λεπτά) είναι πραγματικά ένα αψεγάδιαστο άλμπουμ. Το ένα κομμάτι είναι καλύτερο από το άλλο και το κάθε μέλος της μπάντας βάζει το λιθαράκι του για να δημιουργηθεί αυτό το διαμάντι. Ο δίσκος αυτός είναι ότι πρέπει για χαλάρωση, αλλά και για να ακούσουμε κάτι καινούργιο που κατά πάσα πιθανότητα δεν θα το συναντήσουμε αλλού. Και μην ξεχνάτε… “We Couldn’t Be More Glorious!”!!!
8/10
Θανάσης Γκότοβος
chuckthanoz@gmail.com
