Οι κύριοι αυτοί καθώς διαβάζω παίζουν sludge metal, κατάγονται από το Los Angeles και δημιουργήθηκαν πίσω στο μακρινό 1991, για να διαλυθούν προσωρινά το 2004 και να επιστρέφουν στην ενεργό δράση το 2007 μέχρι και σήμερα. Με αρκετά εκτεταμένη δισκογραφία στην πλάτη τους, καθώς αυτό πρόκειται για το όγδοο κατά σειρά full-length τους, μαζί με μια σειρά από demos, EPs και splits.
Δυστυχώς ο συγκεκριμένος δίσκος δεν μου κίνησε καθόλου το ενδιαφέρον, καθώς ήδη από τα πρώτα τραγούδια ένιωσα την πλήξη να με καταβάλλει για το λόγο ότι η μπάντα δεν έχει καταφέρει να συνθέσει κάτι που να ακούγεται φρέσκο. Και λέγοντας φρέσκο δεν εννοώ κατ’ ανάγκη να αλλάξουν τον ήχο τους ή να προσθέσουν και νέα στοιχεία. Αυτό είναι εξ’ ορισμού πολύ δύσκολο όταν έχεις οχτώ δίσκους και πόσες άλλες κυκλοφορίες στην πλάτη, μπορείς όμως να ακούγεσαι φρέσκος παραμένοντας στο πνεύμα της μπάντας. Και δυστυχώς αυτό εδώ δε γίνεται γιατί το συγκρότημα δεν έχει δώσει την απαραίτητη προσοχή στις συνθέσεις, οι οποίες ακούγονται αδούλευτες όσον αφορά καθαρά το συνθετικό κομμάτι.
Οι μελωδίες ακούγονται λες και γράφτηκαν κατά τη διάρκεια βραδιάς μπύρας και τα riffs κατά κάποιο τρόπο είναι λες και γεμίζουν τα κομμάτια χωρίς όμως να τα πηγαίνουν παρακάτω, κάτι που είναι φυσικό, για τον απλούστατο λόγο ότι αν δεν έχεις δώσει την κατάλληλη προσοχή στα κομμάτια σου, ως εκ τούτου αυτά δεν θα αναπνέουν και θα ακούγονται εκτός τόπου και χρόνου. Και υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στα κομμάτια που έχουν πολλές πληροφορίες και παρόλα αυτά δεν κουράζουν, με αυτά που έχουν απλώς για να έχουν.
Σε αυτή τη φάση που είναι η μπάντα, δεν ξέρω κατά πόσο έχει νόημα να μιλήσουμε για αλλαγή νοοτροπίας και προσέγγισης των συνθέσεων. Αλλά για να είμαστε και ρεαλιστικοί, όταν υπάρχεις από το 1991 και δε σε ξέρει ούτε η μάνα σου, κάτι κάνεις λάθος. Και αυτό στην προκειμένη φάση είναι ότι δε δίνεται αρκετή προσοχή στα κομμάτια.
4,5/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
[email protected]
