Οι Decay είναι ένα post-hardcore κουϊντέτο από το Liverpool και παίζουν το είδος της μουσικής που αποκαλώ Kerrang! metal. Πάντως ακόμα κι αυτό το λες καλύτερο από κάτι «επιμεταλλωμένες» pop/rock τσιχλόφουσκες τύπου Amaranthe που κάνουν την Paulina Rubio να μοιάζει Eric Adams μπροστά τους. Αλλά ας μην γελιόμαστε, μιλάμε για το είδος της μουσικής του οποίου το ηλικιακό όριο για να θεωρηθείς κοινό στο οποίο απευθύνεται, προσωπικά το έχω ξεπεράσει κατά πολύ.
Για να είμαστε δίκαιοι όμως, απόλαυσα το ντεμπούτο των Άγγλων πολύ περισσότερο από ότι έχω απολαύσει οτιδήποτε έχει φτάσει στα αυτιά μου από Asking Alexandria ή Bullet For My Valentine, για παράδειγμα. Από τους Anathema μέχρι τους The Beatles, για κάποιο λόγο όλες οι μπάντες που προέρχονται από το Liverpool ανεξάρτητα από το είδος μουσικής που παίζουν, έχουν σαν σήμα κατατεθέν εκείνη τη χαρακτηριστική, γλυκόπικρη και εντελώς βρετανική μελαγχολία στη μουσική τους. Εκείνη είναι που τους δίνει πάντοτε ένα συγκριτικό πλεονέκτημα σε σχέση με οτιδήποτε παρόμοιο κυκλοφορεί στην πιάτσα.
Το “Staring At The Sun” βάζει στο μπλέντερ emo, shoegazing και alt rock, όπως ακριβώς και ο προάγγελός του, το “Modern Conversation” EP και βρίσκει κοντινότερη ηχητική συγγένεια στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και συγκεκριμένα στο “This Emptiness” των The Dead Rabbits, στο “Collapse” των Dangerkids αλλά και στο “Misery” των Αυστραλών The Amity Affliction. Ευτυχώς για εμένα, εδώ απουσιάζουν τα nu metal και core στοιχεία των παραπάνω, δίνοντας τη θέση τους σε πιο διαχρονικά και ηχητικά φινετσάτα alt rock μονοπάτια που θα έκαναν περήφανους ιστορικούς συντοπίτες τους όπως οι Echo And The Bunnymen.
Δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα αν η παρακάτω βαθμολογία είναι δίκαιη ή αντιπροσωπεύει με ακρίβεια την προσπάθεια του συγκροτήματος. Δεν θυμάμαι να έχω ακούσει ξανά δίσκο αυτού του είδους ολόκληρο. Προφανώς κάτι τέτοιο έχει συμβεί λόγω πρόθεσης. Το μόνο που μπορεί να ειπωθεί με σιγουριά είναι ότι το “Staring At The Sun” αποτελεί μια αξιόλογη πρόταση για όποιον θέλει μια περισσότερη «ενήλικη» και λιγότερο αμερικάνικη εκδοχή του συγκεκριμένου ήχου.
6,5/10
Χρύσα Γιουρμετάκη
chrysag.nioti@gmail.com
