Οι Ισλανδοί Árstíðir είναι από τις περιπτώσεις των γκρουπ που τους γνώρισα μέσω της συμμετοχής της υπεροχής Anneke Van Giersbergen στο “Verloren Verleden” όπου όμως και εκεί μιας και το ορχηστρικό/κλασικό στυλ που είχαν παρουσιάσει δεν είναι το φόρτε μου δεν με άγγιξαν σε βαθμό να ψάξω κάτι παραπάνω. Στην παρούσα φάση το ορχηστρικό αποτέλεσμα που είχαμε ακούσει με την Anneke λείπει.
Το “Nivalis” είναι ένας καθαρά χλιαρός pop δίσκος για πονεμένες… καρδούλες όπου πραγματικά δεν έχει καμία θέση στο περιοδικό μάς. Ίσως ακούγομαι κάπως γράφοντας αυτό αλλά σας βεβαιώνω ότι το γράφω χωρίς ίχνος προκατάληψης όπως θα διαβάσετε παρακάτω. Είναι καλοπαιγμένο, συναισθηματικό, με άψογα αγγελικά φωνητικά, τέλεια εκτελεσμένο με έντονες επιρροές από Simon & Garfunkel αλλά επαναλαμβάνω ότι ο συγκεκριμένος δίσκος δεν έχει καμία σχέση με το μουσικό ιδίωμα που ασχολούμαστε.
Χωρίς να θέλω να αδικήσω την δουλεία των Árstíðir (όπου μπορεί να θεωρηθεί ίσως και υπέροχη) πραγματικά δεν μπορώ να βάλω βαθμό για κάτι τόσο ξένο στο ιδίωμα μας. Κάπου διάβασα μια αναφορά στο “The Assassination Of Julius Caesar” των Ulver σε σχέση με τους Árstíðir. Σας βεβαιώνω ότι οι δύο δίσκοι δεν έχουν καμιά σχέση. Το υπόβαθρο δημιουργίας των δύο γκρουπ είναι εντελώς διαφορετικό, η διαστροφή που τα κινεί, ή να το πω διαφορετικά στους Árstíðir δεν υπάρχει έννοια διαστροφής.
0.5/10
Δημήτρης Εμμανουήλ
[email protected]
