Όποιος ενδιαφέρεται για την πρωτογενή έκφραση του Sabbath-ικού ήχου, κατα πάσα πιθανότητα διαθέτει στην φυσική ή διαδικτυακή δισκοθήκη του μεγάλο όγκο από συγκροτήματα του είδους. Οι Acid Mammoth, ένα από τα πιο καλά φυλαγμένα μυστικά της εγχώριας και διεθνούς doom metal σκηνής, δεν μπορούν να λείπουν από μια τέτοια συλλογή. Ποτέ ένας δίσκος δεν μπορεί να να αντιπροσωπεύσει στο ακέραιο την πεμπτουσία ενός ιδιώματος, αλλά τόσο το ομότιτλο ντεμπούτο των Αθηναίων, όσο και το φοβερό περσινό “Under Acid Hoof ” είναι μία πραγματικά εμβριθής απεικόνιση της ουσίας του doom.
Δημιουργημένοι στην Αθήνα το 2015 από το κιθαριστικό δίδυμο του Χρήστου Μπάμπαλη του νεότερου και του Χρήστου Μπάμπαλη του πρεσβύτερου, οι Acid Mammoth έχουν τα υπνωτιστικά επαναλαμβανόμενα riff και την αισθητική της απόλυτης pure doom metal μπάντας που επαληθεύει την ορθότητα του αποφθέγματος “Κατά μάνα, κατά κύρη, κατά γιό και μια δισκάρα”. Όχι, έτσι ακριβώς λέει η παροιμία, εσείς έχετε μπερδευτεί. Το “Caravan” απομακρύνει εντελώς το κουρατέτο από τα stoner ψήγματα των προηγούμενων δύο δίσκων και μας σερβίρει μια πρωτόλεια, σχεδόν αφτασίδιωτη, αλλά την ίδια στιγμή τεχνικά και συνθετικά άρτια εκδοχή των Electric Wizard, Black Sabbath και Sleep. Δεν επαναπαύεται στην τετριμμένη συνθήκη ότι ο απλός τρόπος είναι πάντοτε ο πιο εύστοχος. Αποδεικνύει το αντίθετο, ότι δηλαδή θέλει υψηλή τέχνη κι ο μινιμαλισμός.
Οι πέντε μακροσκελούς διάρκειας συνθέσεις καθιστούν τον δίσκο ογκώδη από όλες τις απόψεις. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Όμως, κάθε ολοκληρωμένη ακρόαση του βγαίνει χωρίς ταλαιπωρία. Ο δίσκος ρέει τόσο φυσικά και προσεγμένα, που ακόμα και το εντεκάλεπτο “Caravan” δεν ακούγεται “πλαδαρό”, αλλά αδικαιολόγητα μαγνητιστικό, ακόμα και για μη εξοικειωμένους. Αδικαιολόγητα, δεδομένης της διάρκειας του και της στρυφνότητας που επιφυλάσσει εν γένει ένας παραδοσιακός doom δίσκος για το μη μυημένο αυτί. Κι αυτή είναι η μεγαλύτερη θετική ανατροπή που μπορεί να επιτύχει μια μπάντα που καταπιάνεται με αυτό το ύφος.
Όμως τα κομμάτια αξίζουν να ακουστούν για ένα πιο σημαντικό λόγο από το ότι το είναι μια πολύ καλή αφορμή για να μάθει ή να θυμηθεί κανείς την ομορφιά αυτού του ήχου επί της ουσίας. Στα σημερινά πλαίσια, όπου η μουσική συχνά συμπαρασύρεται σε ένα αφόρητο μέρος μεταξύ γρήγορης κατανάλωσης και διαδικτυακής φανφάρας, το “Ivory Towers” επιχειρεί να υπενθυμίσει την ξεχασμένη αρετή της εξιστόρησης. Η ακρόαση του είναι μια σταδιακή, διαβρωτική διαδικασία. Δεν αποκαλύπτεται από την αρχή, αντίθετα χτίζει αργά αργά ένα οικοδόμημα παράδοξων riff και φωνητικών, των οποίων η επίδραση γίνεται αντιληπτή μόνο όταν το κομμάτι έχει τελειώσει. Η συνθήκη εγκλεισμού που βιώνουμε τον τελευταίο καιρό σχεδόν παροτρύνει να περάσουμε περισσότερο ποιοτικό χρόνο με τα ακούσματα μας. Επομένως, η συγκυρία δεν θα μπορούσε να είναι πιο κατάλληλη για μία επίσκεψη στο σύμπαν των Acid Mammoth.
9/10
Χρύσα Γιουρμετάκη
[email protected]
