Ο συγκεκριμένος δίσκος είναι αυτό που λέμε «σε πολλούς θα άρεσε». Η αλήθεια είναι πως ακόμα δεν ξέρω αν τελικά οι Primate με κέρδισαν. Γενικά έχω να πω ότι είναι καλή μπάντα και σίγουρα έχει πολλούς θαυμαστές. Είναι όμως λίγο αναμενόμενο το όλο σκηνικό, παρόλο που τα κομμάτια τους είναι αρκετά δουλεμένα και φαίνεται πως δεν αφήνουν στην τύχη και πολλά. Το πιο χαρακτηριστικό τους, αν θα μπορούσαμε να βρούμε κάποια ιδιαιτερότητα στη μουσική τους είναι ότι καταφέρνουν να συνδυάσουν τρία στοιχεία: punk, τεχνικότητα και μια hardcore brutality. Το συμπέρασμα για αυτό που προείπα θα το αφήσω για εσάς. Εμένα πάντως μου έδωσαν την εντύπωση ότι είναι πιο χαρούμενα «βίαιοι», ακολουθώντας ταυτόχρονα συνηθισμένες νοοτροπίες του hardcore και του brutal και έχοντας δουλέψει στον ήχο τους και στις κιθάρες παραπάνω από ικανοποιητικά. Τώρα η αλήθεια είναι ότι αν καταλήξω με το ότι δε βρήκα κάτι ιδιαίτερο και με το ότι το punk που βγάζει η μουσική τους δε μου ταιριάζει αισθητικά, μάλλον έχω να πω πως αυτόματα ξεχνάω το ότι έχουν καλές δομές και συνθέσεις, καλό ήχο και παραγωγή, λαμβάνοντας υπόψη και τη φήμη που θα μπορούσαν να αποκτήσουν μια και ακολουθούν τη μόδα.
5.5/10
Ήλια Τσάρα
