Νιώθω λίγο περίεργα τώρα που γράφω αυτή τη δισκοκριτική. Δεν είναι λίγο να μαθαίνεις για τον αιφνίδιο θάνατο του επί δέκα χρόνια κιθαρίστα τους (σ.σ.: αλλά και μέλος των The Night Flight Orchestra), David Andersson, λόγω ψυχολογικών αλλά και αλκοολικών προβλημάτων που αντιμετώπιζε. Οπότε αυτό το κείμενο αφιερώνεται για ευνόητους λόγους, σε αυτόν.
Το “Övergivenheten” λοιπόν έρχεται τρία χρόνια μετά το πολύ επιτυχημένο “Verkligheten” και όπως ο προκάτοχός του, είναι και αυτός ένας αξιοπρεπέστατος δίσκος μελωδικού (σ.σ.: death;) metal αν και θεωρώ ότι δε φτάνει τα επίπεδα του. Μην περιμένετε βέβαια να ακούσετε κάτι εξεζητημένο, πρωτοποριακό ή διαφορετικό. Οι Soilwork έχουν βρει εδώ και πολλά χρόνια το δικό τους χαρακτηριστικό ήχο και δεν υπάρχει κανένας λόγος να το αλλάξουν αυτό.
Δε μπορώ παρόλα αυτά να κρύψω ότι είμαι μεγάλος οπαδός της πιο πρώιμης περιόδου τους (σ.σ.: μέχρι και το “Figure Number Five” δηλαδή). Θεωρώ ότι τότε είχαν φτάσει στα υψηλότερα ποιοτικά επίπεδά τους. Απ’ το “Stabbing The Drama”(2007) και μετά η έλλειψη έμπνευσης που αντιμετώπισε το συγκρότημα ήταν εμφανής. Αυτό ευτυχώς ξεκίνησε να αλλάζει απ’ το “The Panic Broadcast” και όλες οι μετέπειτα κυκλοφορίες , έχουν αποφύγει αυτό το σκόπελο.
Στο “Övergivenheten” θα ακούσουμε όλα εκείνα τα στοιχεία που μας κάνουν να ανυπομονούμε για κάθε καινούρια τους κυκλοφορία. Οι κιθάρες «κεντάνε» μελιστάλαχτες μελωδίες που θες να τις πιεις στο ποτήρι και τα ρεφρέν των τραγουδιών θα μπορούσαν να σαρώσουν τα charts εάν περικλείονται σε ένα οποιοδήποτε pop άσμα.
Και εδώ θα ήθελα να σταθώ λίγο. Ο Bjorn Strid είναι αυτή τη στιγμή ένας απ’ τους καλύτερους τραγουδιστές στην Ευρώπη (σ.σ.: τουλάχιστον). Η απόδοση του είναι, το λιγότερο, εξαιρετική (σ.σ.: ως συνήθως) και οι μελωδίες των καθαρών φωνητικών του, σε κάνουν να ανυπομονείς για τα ρεφρέν των τραγουδιών. Η χαμηλή γεμάτη συγκίνηση (σ.σ.: crooning) φωνή που διαθέτει, τον έχει κάνει να ξεχωρίζει εδώ και πολλά χρόνια.
Οι Soilwork για άλλη μια φορά λοιπόν, παρέδωσαν ένα δίσκο που δε θα απογοητεύσει κανένα οπαδό τους όπως δεν απογοήτευσε κι εμένα. Μπορεί να μη φτάνει στα επίπεδα της προηγούμενής κυκλοφορίας τους αλλά σίγουρα δε θα περάσει απαρατήρητος.
7,5/10
Στάθης Παντιώρας
[email protected]
