Οι Pleonexia είναι μια ιταλική μπάντα και τι τυχαίο, λένε ότι παίζουν power metal. Ύστερα από έξι χρόνια κυκλοφορούν το δεύτερο τους album, το οποίο μου φάνηκε πρόχειρο και αυτό το βλέπουμε και από το εικαστικό αποτέλεσμα στο εξώφυλλο. Δεν υπάρχει λόγος να το ακούσετε και ούτε να διαβάσετε αυτό το άρθρο. Παρόλα αυτά, θα προχωρήσω σε αναλυτικότερη κριτική, γιατί έτσι. Να σημειώσω πως το πρώτο τους album “Break All Chains” ήταν πολύ πιο αυθεντικό στο ύφος τους και φαντάζει άπιαστο όνειρο, ύστερα από την κυκλοφορία του δεύτερου “Virtute E Canoscenza”.
Ο ήχος από το αρμόνιο για την βασική μελωδία του “Selfish Gene” είναι ένα αποτυχημένο πνευστό σε ηλεκτρονική μορφή. Φαντάζομαι είναι τρομπέτα. Είναι αστείο. Γενικότερα όλο το κομμάτι. Το “Message To The Future” παραδόξως ήταν ένα καλογραμμένο heavy metal κομμάτι, που μου τράβηξε το ενδιαφέρον με την επιθετική κιθάρα και τα φωνητικά ακούστηκαν σχετικά καλά, παρά το άθλιο εξωγήινο εφέ και τις μέτριες δυνατότητες τους. Το “Choises” ξεκινά πολύ ευχάριστα με τα αρπίσματα της κιθάρας και εξελίσσεται με ενδιαφέροντα τρόπο σε πιο έντονο. Ήταν πολύ ενδιαφέρουσα η δομή. Άκουσα και αρμονικές στην κιθάρα. Πρωτότυπο, αλλά και πάλι δεν μου άρεσε ο ήχος του αρμονίου. Οι συνθέσεις μετά κινήθηκαν σε heavy metal μοτίβο με κάποιες power εκρήξεις όπως στο “Ship With No Captain”. Παραδόξως, τα solos κοντά στο πέμπτο λεπτό και του πιάνου, αλλά και της κιθάρας ήταν άψογα και ο ήχος ταιριαστός, βέβαια το κλείσιμο του κομματιού ήταν απότομο. Καλό και το “The March Of The Dumbs” για τραγούδι από αυτό το album.
Το αποτέλεσμα δεν μου άρεσε στο σύνολο του. Ήταν μια κακή απόδοση ιαπωνικού pop metal ήχου, που θα μπορούσε να παίζει και σε παρωδία ανετότατα. Σαν να ήθελαν να κάνουν πλάκα στην δισκογραφική ο τραγουδιστής και ο πιανίστας και έστειλαν τα κομμάτια στην πρόχειρη εκτέλεσή τους. Αμφιβάλω αν μπόρεσαν να αποδώσουν μια αίσθηση τεχνολογικού ήχου και σαν να κατέληγε σε industrial power metal, από φτηνιάρικο γερμανικό super market, που μόνο σαν ιδέα για ύφος δεν ακούγεται καλό. Δεν συμφωνώ καθόλου με το ενημερωτικό κείμενο της μπάντας ότι είναι ένας κρυμμένος θησαυρός. Δεν είναι θησαυρός και καλά θα κάνει να παραμείνει κρυμμένη με τέτοια κυκλοφορία.
4/10
Νίκος Καρβουνόπουλος
[email protected]
