Βλέπω Arising Empire, ξέρω τι θα ακούσω πριν καν πατήσω το κουμπί για να ξεκινήσει η μουσική. Η θυγατρική της Nuclear Blast, στο όσο διάστημα τη γνωρίζω, υπογράφει σχεδόν αποκλειστικά metalcore συγκροτήματα. Όχι όμως στο στυλ το οποίο προτιμώ εγώ, αλλά σε ένα πιο χαλαρό και ατμοσφαιρικό κατά κάποιο τρόπο.
Σε παρόμοια φάση και οι Novelists, οι οποίοι πριν λίγους μήνες έβαλαν το FR στο όνομά τους λόγω κάποιων νομικών θεμάτων. Είναι στην πιάτσα από το 2013 και αυτό είναι το τρίτο full-length album τους μετά τα “Souvenirs” (2015) και “Noir” (2017) ενώ είχαν βγάλει και ένα demo λίγο μετά την ίδρυσή τους.
Εδώ λοιπόν έχουμε να κάνουμε με ανάλαφρο metalcore. Τόσο ανάλαφρο που θα το χαρακτήριζα εύκολα και popcore. Υπήρξα και θα συνεχίσω να υπάρχω οπαδός του αμερικάνικου ήχου σε αυτό το υποείδος, καθώς ο ευρωπαϊκός δεν είναι για τα γούστα μου. Εννιά κομμάτια που κρατάνε περίπου σαράντα λεπτά συναντάμε εδώ και εκτός από μια-δυο εξαιρέσεις, οι υπόλοιπες ήταν πραγματικά βαρετές.
Πολύ ήρεμες και ταξιδιάρικες κιθάρες, ολίγον από μελαγχολική ατμόσφαιρα, κάτι μπλιμπλίκια σε συγκεκριμένα σημεία και κατά κύριο λόγο καθαρά φωνητικά συνθέτουν το όχι και τόσο πολύπλοκο παζλ της μουσικής των Novelists FR. Αν εξαιρέσουμε τα“Modern Slave” και “King Of Ignorance”που χώνουν λίγο παραπάνω, το albumέχει περισσότερα popστοιχεία παρά metalcore. Υποτίθεται επίσης ότι η μπάντα είναι επηρεασμένη από το prog και το djentστα κιθαριστικά μέρη, αλλά κάτι τέτοιο δυστυχώς δεν φαίνεται σε μεγάλο βαθμό λόγω του ότι δε λες ότι έχουν και πρωταγωνιστικό ρόλο.
Εν τέλει, αυτό που άκουσα δεν κατάφερε σε κανένα σημείο να με ενθουσιάσει και να με κερδίσει. Πολύ ήρεμο και χαλαρό άκουσμα με λίγες εξάρσεις επιθετικότητας για να δικαιολογήσει την ταμπέλα του metalcore. Αν είχαν επικεντρωθεί περισσότερο στην καλή δουλειά που κάνουν οι κιθάρες όταν ανεβάζουν λίγο την ένταση, πιθανώς θα υπήρχε πολύ καλύτερο αποτέλεσμα. Έτσι όμως, όχι.
3/10
Γιώργος Τερζάκης
geo.terzakis@gmail.com
