Ομολογώ ότι τους Ιταλούς Volturian δεν τους είχα ακουστά. Ουσιαστικά πρόκειται για το πνευματικό παιδί της τραγουδίστριας Federica Lanna (Sleeping Romance) και του κιθαρίστα Federico Mondelli (Frozen Crown). Η μουσική τους (όπως υποστηρίζουν οι ίδιοι) αποτελεί ένα κράμα «μοντέρνου» metal (όπως χαρακτήριζαν στις αρχές των ‘00s συγκροτήματα σαν τους Evanescence ) και ‘80s pop. Το “Red Dragon” αποτελεί το δεύτερό τους album μετά το “Crimson” του 2020 και δε μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε ιδιαίτερα. Πάμε όμως να δούμε τα πράγματα με τη σειρά.
Ενώ δεν είμαι και ο μεγαλύτερος οπαδός αυτού του είδους μουσικής (πόσο αδόκιμος όρος είναι το modern metal όμως ε;) μπορώ να καταλάβω ποτέ μια κυκλοφορία αξίζει το χρόνο που αφιέρωσα σ’ αυτήν. Στην περίπτωση του “Red Dragon” λοιπόν, μπορώ με σιγουριά να πω ότι οι δύο ώρες που χρειάστηκαν για ν’ ακούσω το δίσκο τρεις φορές ούτως ώστε να μπορώ να εκφέρω άποψη, θα μπορούσα να τις έχω χρησιμοποιήσει άλλου και εποικοδομητικότερα. Και εξηγούμαι.
Καταρχάς η Federica πρέπει να έχει εικόνισμα της Anneke Van Giersbergen πάνω απ’ το προσκέφαλό της, δεν εξηγείται αλλιώς τέτοια ομοιότητα. Πραγματικά στην αρχή νόμιζα ότι οι Volturian είναι κάποιο καινούριο project της Anneke! Αυτό όμως δε θα με πείραζε καθόλου αν η μουσική του Red Dragon ήταν ενδιαφέρουσα, πράγμα που δυστυχώς δεν ισχύει για το δίσκο. Η δυνατή παραγωγή αλλά και κάποιες καλές ιδέες που υπάρχουν διάσπαρτες μέσα στα τραγούδια (ενδεικτικά ξεχώρισα τα Stay και Bury Me) δυστυχώς δε μπορούν να περισώσουν την κατάσταση.
Οι συνθέσεις του δίσκου είναι στην πλειοψηφία τους άνευρες και αδυνατούν να κρατήσουν το ενδιαφέρον του ακροατή. Τα φωνητικά της Federica είναι τόσο άχρωμα σε σημείο του να νομίζει κάποιος ότι κάνει αγγαρεία. Οι οπαδοί των Evanescence, Lacuna Coil και λοιπών συγκροτημάτων της συνομοταξίας, ίσως βρουν κάποια ενδιαφέροντα πράγματα στο “Red Dragon” τα οποία όμως εγώ αδυνατώ να εντοπίσω.
Εν τέλει θεωρώ ότι οι Volturian έχουν μεγάλα περιθώρια βελτίωσης και ευελπιστώ στο μέλλον να μου αλλάξουν την άποψη που σχημάτισα γι’ αυτούς. Μέχρι τότε όμως…
4/10
Στάθης Παντιώρας
[email protected]
