Η συνάντηση για την ακρόαση του νέου δίσκου των Varathron, “The Crimson Temple”, πραγματοποιήθηκε στο home studio του Στράτου Κουντουρά (τον οποίο ευχαριστώ κι από εδώ θερμά για τη φιλοξενία και την πρόσκληση). Εγώ ήμουν αγχωμένος, μιας και το να καλύψεις κάτι τέτοιο από ένα τόσο ιστορικό και σημαντικό συγκρότημα δεν είναι απλή υπόθεση.
Μετά την παρουσίαση του εικαστικού μέρους, όπου οφείλουμε να σημειώσουμε ότι κάθε κομμάτι έχει το δικό του artwork, περάσαμε σιγά σιγά και στην ακρόαση, το κυρίως πιάτο. Επειδή προφανώς μια ακρόαση ποτέ δεν είναι αρκετή, παραθέτω τη γνώμη μου προσπαθώντας να είμαι όσο πιο αντικειμενικός μπορώ.
Φύγαμε λοιπόν:
1) Ascension
Σκοτεινό instrumental intro που ξεκινάει με επικό ύφος πριν μπουν οι κιθάρες, κρατάει 1 λεπτό και 50 δευτερόλεπτα και όπως αποδείχθηκε δίνει τον τόνο για το ύφος του δίσκου.
2) Hegemony Of Chaos
Μπαίνει σπιντάτο με τέρμα τα γκάζια, προφανώς για να δικαιολογήσει τον τίτλο του. Στη συνέχεια κυριαρχούν οι μελωδίες οι οποίες συνδυάζονται αρμονικά με το επιθετικό ύφος, ενώ στη συνέχεια ακολουθούν εναλλαγές ταχυτήτων. Δυναμική αρχή!
3) Crypts In The Mist
Έχει το potential να γίνει το highlight του δίσκου και το πιο αναγνωρίσιμο κομμάτι του. Μπαίνει με κλασικομεταλλάδικο riff το οποίο διατηρεί για ώρα, στη συνέχεια ανεβάζει ελαφρώς ταχύτητα, μέχρι να μπει το ρεφρέν το οποίο είναι αρκετά έως πολύ πιασάρικο. Ίσως παίρνει ‘αέρα’ και από την καταιγίδα που προηγήθηκε.
4) Cimmerian Priesthood
Επιστροφή ξανά στην καταιγίδα. Γρήγορο, επιθετικό κομμάτι, μπαίνει με τέρμα τα γκάζια και παράλληλα συνεισφέρουν απίστευτα οι σκοτεινές μελωδίες, ενώ ακόμα και όταν πέφτουν οι ταχύτητες σε κάποια σημεία κρατάει μια πολύ έντονη επιθετικότητα και αγριάδα.
5) Sinners Of The Crimson Temple
Εδώ ακόμα και κάποιος που έχει επιδερμική επαφή με το σχήμα μπορεί να αναγνωρίσει από την πρώτη νότα ότι πρόκειται για κομμάτι των Varathron. Τα πάντα στη σύνθεση του κομματιού δείχνουν το DNA του συγκροτήματος και το πόσο χαρακτηριστικό είναι. Ξεκινάει με ένα κλασικομεταλλικό χαρακτηριστικό riff αρκετά σκοτεινό και μυστικιστικό, και καταλήγει σε ένα επίσης χαρακτηριστικό ρεφρέν.
6) Immortalis Regnum Diaboli
Εδώ ανεβαίνουν ξανά οι τόνοι και οι ταχύτητες. Ξεκινάει στην αρχή με ένα ωραίο blastbeat, κρατάει σε μεγάλο βαθμό την ταχύτητα και την επιθετικότητα, με εξαίρεση στη μέση όπου διαθέτει ορισμένες χαρακτηριστικές ανατολίτικες μελωδίες που σου δίνουν μια ανάσα.
7) To The Gods Of Yore
Το doom κομμάτι του δίσκου. Ξεκινάει με αργές ταχύτητες, τις οποίες και διατηρεί μέχρι το τέλος, κάτι που δίνει έμφαση στο έντονα σκοτεινό και επικό ύφος του, το οποίο ενισχύεται και από το ρεφρέν που κινείται σε παρόμοιο μήκος κύματος.
8) Shrouds Of The Miasmic Winds
Ξεκινάει με ένα δυνατό και πιασάρικο riff, αλλά στη συνέχεια εξελίσσεται σε όλεθρο ταχύτητας και επιθετικότητας σε συνδυασμό με τις υπέροχες μελωδίες του. Το ρεφρέν είναι τίγκα σκοτεινό και majestic, ενώ στη συνέχεια κατεβαίνουν οι ταχύτητες αλλά όχι η επιθετικότητα και το σκοτάδι.
9) Swamp King
Ταχύτατο και groove-άτο αλλά όχι επιθετικό μπάσιμο, με τα riff και το ρεφρέν να είναι κλασικομεταλλάδικα και αρκετά πιασάρικα. Το πιο πιασάρικο κομμάτι μετά το “Crypts In The Mist”.
10) Constellation Of The Archons
Το μεγαλύτερο σε διάρκεια κομμάτι του δίσκου. Το intro χτίζει ατμόσφαιρα η οποία αναπτύσσεται σε mid-tempo riffs με τις κατάλληλες μελωδίες. Επικός τόνος σε όλο το κομμάτι, με τις μελωδίες που προαναφέραμε να είναι άκρως σκοτεινές και να φέρνουν κάτι από Bathory (αυτό είναι πάντα καλό σημάδι). Ίσως ο πιο κατάλληλος τρόπος για να κλείσει ο δίσκος.
Συμπερασματικά, εύκολα μπορείς να διακρίνεις κάποια ξεχωριστά πράγματα, όπως για παράδειγμα την αυξημένη χρήση πλήκτρων και ενορχηστρώσεων, των ανατολίτικων μελωδιών και τις εναλλαγές μεταξύ των πιο άγριων και των πιο heavy metal κομματιών. Τα εύσημα επίσης αξίζουν να δοθούν στον ήχο, ο οποίος έχει την ισορροπία που χρειάζεται, δεν είναι ούτε υπερβολικά γυαλισμένος ούτε υπερβολικά ξερός.
Αυτό που επίσης είναι εμφανές είναι η χημεία του line-up που πλέον είναι χρόνια μαζί, και σε συνδυασμό με την εμπειρία που έχει αποκτήσει το συγκρότημα δείχνει μια πολύ μεστή και ώριμη μουσική προσέγγιση του ήχου και του DNA που οι ίδιοι έχουν χτίσει. Νιώθω ότι αυτή η ακρόαση δημιούργησε μεγάλες προσδοκίες μέσα μου, καθώς κι ένα πολύ καλό προαίσθημα ότι το μουσικό περιεχόμενο δε θα ικανοποιήσει απλά τους οπαδούς, αλλά θα τους ενθουσιάσει κιόλας. Ας προχωρήσουμε παραθέτοντας τη συνομιλία μου με το συγκρότημα μετά το πέρας της ακρόασης.
Χαίρεται και ευχαριστώ θερμά για τη φιλοξενία! Ο δίσκος τιτλοφορείται “The Crimson Temple”, και, αν και έχετε δώσει μια εξήγηση στα social media, θα ήθελα να μου αναλύσετε το concept του τίτλου γι αυτούς που δεν έχουν δει εκείνες τις αναρτήσεις.
Στέφανος: Το άλμπουμ λέγεται “The Crimson Temple” και η γενική ιδέα είναι ο πορφυρός Ναός, το θυσιαστήριο των αγνών αθώων ψυχών στο βωμό του Σκοτεινού Θεού! Όλα αυτά τα νεογνά που θυσιάζονται από τον Εκατόχειρα και το αίμα τους κυλά στην δίνη που οδηγεί στα βάραθρα! Το αγνό αίμα είναι «τροφή» για Εκείνον, τον Πεσόμενο Άγγελο. Αυτό είναι το κυρίως θέμα. Οι υπόλοιπες παραστάσεις συμπληρώνουν το concept και αναφέρονται στα τραγούδια του δίσκου.
Η ποικιλομορφία του δίσκου είναι χαρακτηριστική, δεν παύει όμως να δείχνει ξεκάθαρα το χαρακτήρα του συγκροτήματος. Αυτό αποτελεί παράδειγμα της συλλογικής προσπάθειας, να υπάρχει ποικιλία αλλά παράλληλα να διαθέτει το DNA και το χαρακτήρα του συγκροτήματος;
Αχιλλέας: Λίγο απ’ όλα νομίζω. Kαι σαν μονάδες να μας δεις έχουμε αρκετά ακούσματα για να συνθέσουμε κομμάτια με ενδιαφέρουσα πλοκή και ιδέες ενώ παράλληλα έχουμε την εμπειρία να μη ξεφύγουμε από τη μουσική που υπηρετούμε. Φυσικά μη ξεχνάμε ότι και ο Στέφανος είναι πάντα εκεί για να κρατήσει σε σωστή πορεία αυτό που ξεκίνησε να χτίζει πρώτος.
Ο δίσκος κυλάει σα νερό, αλλά υποψιάζομαι ότι η σειρά των τραγουδιών δεν είναι καθόλου τυχαία και έχει επιλεχθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να λειτουργεί και να ακούγεται καλύτερα ο δίσκος. Ισχύει αυτό;
Στράτος: Ακριβώς. Το να υπάρχει η σωστή ροή στην σειρά των τραγουδιών σε ένα άλμπουμ είναι αρκετά σημαντικό διότι διευκολύνει τον ακροατή να το απολαύσει στο έπακρο. Το άλμπουμ αποκτά ένα δομημένο χαρακτήρα, είναι πιο συμπαγές και τα τραγούδια ξεχωρίζουν το ένα από το άλλο. Κάποιες φορές τα ίδια τα τραγούδια βρίσκουν μόνα την θέση τους στο tracklist. Είναι αλήθεια ότι στις τελευταίες μας κυκλοφορίες δίνουμε περισσότερο προσοχή και σε αυτό το κομμάτι.
Μέσα από τις συνθέσεις φαίνεται το πόσο πολύ έχετε ωριμάσει και δέσει σα συγκρότημα. Πόσο σας βοηθάει αυτό στις αποφάσεις που έχετε να πάρετε όταν έχετε να δημιουργήσετε μια μουσική δομή ενός τραγουδιού;
Αχιλλέας: Φυσικά. Όσο ζεις κάνεις λάθη, μαθαίνεις, δοκιμάζεις πράγματα, πειραματίζεσαι, βελτιώνεσαι και θέτεις νέους πιο ουσιαστικούς στόχους. Ταυτόχρονα υπάρχει και το δέσιμο που έρχεται ανάμεσα στα μέλη και η κοινή πορεία που βοηθάει στην δημιουργία καλών κομματιών.
Πότε κυκλοφορεί το “The Crimson Temple”;
Στράτος: Η Agonia Records, έχει δώσει επίσημη ημερομηνία κυκλοφορίας την 1η Δεκεμβρίου 2023. Εν αναμονή λίγο ακόμη λοιπόν.
Πόσο εύκολη ή δύσκολη έχει γίνει η συνθετική διαδικασία μετά από όλα αυτά τα χρόνια; Επίσης, πόσο πολύ αλλάζει ένα μέσο κομμάτι μέχρι να φτάσει στην τελική του μορφή;
Αχιλλέας: Θεωρώ ότι είναι πιο δύσκολη μονάχα για τον λόγο ότι όλοι μας μεγαλώνουμε και έχουμε περισσότερες ευθύνες, λιγότερο ελεύθερο χρόνο και περισσότερα «βάρη» στη ζωή μας. Γινόμαστε «μουντοί» ενώ η τέχνη απαιτεί φαντασία και ελευθερία. Πιστεύω ότι η σύνθεση χρειάζεται ηρεμία, χαλάρωση και συγκέντρωση αλλά δεν είναι πάντα εύκολο να τα έχεις. Εκεί έρχεται η εμπειρία και η ωριμότητα για την οποία μίλησες νωρίτερα και σώζει την κατάσταση!
Όσο αφορά το δεύτερο μέρος της ερώτησης σου θα πω ότι συνήθως ένα καλό κομμάτι δεν αλλάζει πολύ στη δομή του από τη σύλληψη στην τελική του μορφή παρά μόνο στην ενορχήστρωση. Γενικά δεν είμαι οπαδός της σύνθεσης κάνοντας παζλ ιδέες και ριφάκια όπως κάνουν άλλες μπάντες.
Πώς και αποφασίσατε να δώσετε μεγαλύτερη έμφαση στα πλήκτρα και τις ενορχηστρώσεις σ’ αυτόν το δίσκο;
Αχιλλέας: Ο δίσκος δεν έχει περισσότερα πλήκτρα από το “Patriarchs of Evil”, ή τουλάχιστον έτσι νομίζω εγώ. Πιστεύω ότι επειδή ο δίσκος ξεκινάει με την πομπώδη και εντυπωσιακή εισαγωγή αφήνει αυτή την εντύπωση μέχρι το τέλος γιατί κατά διαστήματα επαναφέρουμε τα ανατολίτικα κρουστά και έγχορδα, το κανονάκι ή το νέϋ. Οι χορωδίες υπήρχαν ακριβώς στον ίδιο βαθμό και στο “Patriarchs” ενώ αν κάποιος κοιτάξει την δισκογραφία της μπάντας θα βρει δίσκους με πολύ μεγαλύτερη έμφαση στα πλήκτρα όπως το “Lament of Gods”, το “Crowsreign” ή το “Stygian Forces of Scorn”. Τα περισσότερα νέα κομμάτια μπορούν άνετα να εκτελεστούν χωρίς πλήκτρα όσο περίεργο και αν ακούγεται.
Πώς και αποφασίσατε να χρησιμοποιήσετε intro μετά από χρόνια;
Αχιλλέας: Καλή ερώτηση! Δεν θυμάμαι ακριβώς πως προέκυψε… έχω την εντύπωση ότι πρώτα έγραψα μια μελωδία για το “Hegemony of Chaos” που αποτελείται κυρίως από ιδέες του Χάρη. Κάποια στιγμή μου είχε κολλήσει η ίδια μελωδία σε έναν πιο πολεμικό ρυθμό σε 7/8 αντί για 4/4. Έτσι άρχισα να δουλεύω την ιδέα και αφού προέκυψε κάτι εξαιρετικό αποφασίσαμε να το κρατήσουμε με μια πιο κινηματογραφική προσέγγιση στην παραγωγή. Αν δεν ήταν κάτι πραγματικά καλό δεν θα είχαμε βάλει εισαγωγή στον δίσκο. Νομίζω ότι αυτό το κομμάτι είναι ισάξιο με τα υπόλοιπα κομμάτια και είναι ένας φανταστικός πρόλογος για ένα καλοδουλεμένο, διαχρονικό άλμπουμ.
Από το “Stygian Forces Of Scorn” και μετά, η μέση διάρκεια ενός δίσκου κυμαίνεται μεταξύ 45 και 48 λεπτά. Πιστεύετε ότι αυτή είναι η ιδανική διάρκεια ενός δίσκου; Επίσης, αφήνετε κομμάτια απ’ έξω ή ό,τι συνθέτετε και ηχογραφείτε μπαίνει μέσα;
Αχιλλέας: Προσωπικά θεωρώ ότι τα 40 λεπτά είναι ιδανικός χρόνος για έναν δίσκο και επιπλέον είναι καλή διάρκεια για να τυπωθεί σε βινύλιο! Παρ΄όλα αυτά υπήρχαν πάντα πολλές ιδέες και ενθουσιασμός και δεν θέλαμε να αφήσουμε πολλά κομμάτια εκτός. Στο “Patriarchs of Evil” συγκρατηθήκαμε και αφήσαμε 2 κομμάτια εκτός που τελικά ηχογραφήσαμε σε αυτό τον δίσκο. Στο “The Crimson Temple” αφήσαμε εξαιρετικά κομμάτια εκτός και πιθανόν να ανοίγουν τον επόμενο δίσκο. Μάλιστα θυμάμαι ότι εγώ ήθελα να αφήσουμε και άλλο κομμάτι εκτός για να έχει μικρότερη διάρκεια ο δίσκος αλλά ο Στέφανος είναι αχόρταγος και δεν το επέτρεψε!
Αν και είχατε για δύο album τον Juanjo Castellano να φτιάχνει το εξώφυλλο, σ’ αυτό το δίσκο αποφασίσατε να πάτε στον Paolo Girardi, με το αποτέλεσμα να είναι ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ! Πώς αποφασίσατε ότι χρειάζεται μια αλλαγή, πώς τον προσεγγίσατε και πώς καταλήξατε σε αυτό το αριστούργημα;
Στράτος: Ναι για δυο full-length άλμπουμ. Ωστόσο, έχουμε συνεργαστεί με τον Juanjo και σε άλλες κυκλοφορίες όπως το “Emissaries of the Darkened Call” split EP, αλλά και το re-issue του “Crowsreign”. Κατά καιρούς έχει δημιουργήσει διάφορα σχέδια για το merch της μπάντας, όπως και κάποια από αυτά που χρησιμοποιούμε στις live εμφανίσεις μας. Είναι εξαιρετικός καλλιτέχνης και ήδη δουλεύουμε πάνω σε κάτι καινούριο μαζί του. Όσον αφορά το “The Crimson Temple” καταλήξαμε στον Paolo έπειτα από εκτενή έρευνα. Το concept για το εξώφυλλο κάθε δίσκου είναι πάντα αποτέλεσμα της απύθμενης και σκοτεινής φαντασίας του Στέφανου. Έτσι, αναλόγως του ύφους, επιλέγουμε και τον κατάλληλο καλλιτέχνη. Mε τον Paolo είχαμε το απόλυτο common ground. Κατάλαβε αμέσως το concept, την αισθητική και το ύφος που θέλαμε. Τυγχάνει να είναι και οπαδός της Φλαμανδικής σχολής (14ου-15ου αιώνα), οπότε όλο αυτό τον έκανε ακόμα πιο εύκολο να το προσεγγίσει. Έπειτα από κάποιες συζητήσεις και ένα μικρό προσχέδιο που του δώσαμε, ξεκίνησε κατευθείαν με πινέλο πάνω στον καμβά χωρίς περιθώριο για μεγάλες διορθώσεις. Μπορώ να πω πως εκπλαγήκαμε με το αποτέλεσμα. Θεωρώ, ότι δημιούργησε ένα από τα καλύτερα εξώφυλλα στην ιστορία των Varathron. Απεικόνισε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο όλο αυτό το μεγαλειώδες και αποτρόπαιο σκηνικό. Θυμάμαι, κατά την διάρκεια της συνεργασίας μας, συζητούσαμε το γεγονός πως παλιά υπήρχαν φορές που αγοράζαμε δίσκους μόνο για τα ευφάνταστα εξώφυλλα δίχως να γνωρίζουμε τον καλλιτέχνη. Το “The Crimson Temple” θα άνηκε σίγουρα σε ένα από αυτούς. Επιπλέον, του ζητήσαμε ακόμα 10 μικρότερους πίνακες, ένα για κάθε κομμάτι του δίσκου.
Ο δίσκος ηχογραφήθηκε για ακόμα μια φορά στα Suncord Audiolab. Πόσο βολικό είναι για ένα συγκρότημα να διαθέτει ένα μέλος του το δικό του studio, όπου όχι μόνο ηχογραφείτε, αλλά κάνετε επίσης την παραγωγή, τη μίξη και το mastering;
Στέφανος: Πράγματι είναι ότι πιο ιδανικό μπορεί να φανταστεί κάποιος. Έχουμε την άνεση του χρόνου έτσι ώστε να δουλέψουμε τα τραγούδια και να αλλάξουμε ότι μας «ενοχλεί» στην πορεία της ολοκλήρωσης του δίσκου. Επίσης είναι πολύ βολικό για εμένα προσωπικά γιατί εκεί ηχογραφώ και για τις υπόλοιπες μπάντες μου, Zaratus, Katavasia, Funeral Storm και Thyrathen.
Στα Suncord Audiolab έχουν ηχογραφήσει και άλλα μεγάλα σχήματα της ελληνικής σκηνής, όπως οι The Elysian Fields, Soulskinner και άλλοι, ενώ είναι υπεύθυνο και για ένα πολύ μεγάλο αριθμό remaster. Πόσο εύκολο ή δύσκολο και απαιτητικό είναι να ανταπεξέρχεσαι χωρίς να χάνεις χρόνο από τα βασικά σου συγκροτήματα;
Αχιλλέας: Μια μικρή διόρθωση, πράγματι έχω κάνει παραγωγές σε πάρα πολλές Ελληνικές και όχι μόνο μπάντες, αλλά στα δύο ονόματα που ανέφερες έχω κάνει κάποια masters, όχι ηχογραφήσεις. Είναι απαιτητικό αλλά από την άλλη έχω αποφασίσει εδώ και χρόνια ότι η μουσική είναι η ζωή μου και δεν έχω κανένα πρόβλημα να κάνω θυσίες για να ακολουθήσω το πάθος μου. Επιπλέον πολλές από τις μπάντες που συνεργάζομαι τις νιώθω σα δικές μου, τόσο τις αγαπάω.
Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι όταν έχεις να αναλάβεις την παραγωγή, τη μίξη και το mastering να είσαι δίκαιος με όλα τα υπόλοιπα άτομα και να μη ‘χαντακωθεί’ κάποιος; Επίσης, η απόφαση του πώς θέλεις τον ήχο του δίσκου (που για μένα έχει την τέλεια ισορροπία) είναι ατομική ή ομαδική;
Αχιλλέας: Αυτό που λες περί χαντακώματος δεν υπάρχει. Στόχος είναι να βγει ένας καλός δίσκος και να παρουσιάσουμε ένα καλό δημιούργημα και όχι ποιος θα ακουστεί περισσότερο. Το να αναλάβω τα πάντα εγώ είναι απαιτητικό αλλά όσο αφορά τους Varathron δεν είναι ιδιαίτερα ψυχοφθόρο γιατί πλέον έχουμε καλή συνεννόηση και κατανόηση μετά από τόσα χρόνια. Ο τελικός ήχος και το όραμα για το πώς πρέπει να ακουστεί ο δίσκος ξεκινάει από εμένα αλλά στην πορεία γίνονται αλλαγές και αποζητώ την εμπειρία, τις γνώσεις και το feedback των παιδιών.
Με τι καταπιάνονται οι στίχοι σε αυτόν το δίσκο;
Στέφανος: Οι στίχοι σε αυτό τον δίσκο, αλλά και στους προηγούμενους δίσκους, αναφέρονται σε αρχαίες θρησκείες, στη μαγεία και στα αστρικά ταξίδια, σε πολέμους και μάχες στο παρελθόν αλλά και σε άλλες διαστάσεις, σε οράματα πέρα από το θάνατο και την θνητή ζωή, σε εφιάλτες και paranormal καταστάσεις του εγκεφάλου, στον ανείπωτο πόνο και στην εκκωφαντική ησυχία!
Είδα ότι ο δίσκος θα κυκλοφορήσει σε πολλές διαφορετικές εκδόσεις, θα μπορούσατε να μας δώσετε περισσότερες λεπτομέρειες;
Στράτος: Πράγματι. Θα ήταν άδοξο να μην χρησιμοποιήσουμε όλο αυτό το εικαστικό υλικό. Εκτός από τις πλούσιες εκδόσεις LP, CD, MC., θα κυκλοφορήσουν και δυο box set με τους 10 πίνακες του Paolo υπό την μορφή καρτών ταρώ, με επιπλέον merch και limited edition εκδόσεις για τους die-hard οπαδούς και φίλους της μπάντας.
Το τωρινό line-up είναι το μακροβιότερο που είχε μέχρι τώρα το συγκρότημα. Αντικατοπτρίζεται αυτό στα καθημερινά θέματα που έχει να χειριστεί ένα συγκρότημα, αλλά και στη χημεία μεταξύ σας; Γιατί στις συνθέσεις αυτό είναι εμφανές πλέον.
Στέφανος: Ναι ισχύει και πραγματικά είμαι πολύ χαρούμενος γι αυτό. Μόνο όταν υπάρχει «δέσιμο» μέσα στην μπάντα θα πάει μπροστά η όλη κατάσταση. Από το «στήσιμο» ενός άλμπουμ έως τον σχεδιασμό μιας μεγάλης περιοδείας. Πιστεύω ότι θα συνεχίσουμε έτσι.
Μετά από τόσα χρόνια, πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για εσάς, από τη στιγμή που έχετε ένα σταθερό και αναγνωρίσιμο ήχο, να μη ξεφεύγετε πολύ και να πειραματίζεστε; Βγαίνει πιο ‘αυτόματα’ το αποτέλεσμα πλέον; Επίσης, υπάρχει πουθενά κάποια ανάγκη να δοκιμάσετε κάτι διαφορετικό αλλά σε λογικά πλαίσια;
Αχιλλέας: Νομίζω ότι πλέον δεν είναι δύσκολο να κρατήσουμε «το μέτρο» στον πειραματισμό γιατί έχουμε την εμπειρία και τη λογική να καταλάβουμε μέχρι που μας παίρνει. Γνωρίζουμε καλά τα στοιχεία που αποτελούν τον πυρήνα του ήχου μας. Όπως και να το κάνουμε οι Varathron έχουν μια συγκεκριμένη ταυτότητα που έδωσε ο Στέφανος από το 1988 και πρέπει να σεβαστούμε τους οπαδούς μας. Δεν θα μας ακούσετε να πειραματιζόμαστε παραπάνω από αυτό που κάνουμε ήδη και δεν υπάρχει και αυτή η ανάγκη. Αν θέλουμε να πειραματιστούμε με κάτι εντελώς διαφορετικό θα το κάνουμε εκτός συγκροτήματος.
Κυκλοφορείτε τις δουλειές σας πάντα μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα, συνήθως μεταξύ 4-5 χρόνων. Είστε της άποψης ‘σημασία δεν έχει η ποσότητα, αλλά η ποιότητα’; Βέβαια, για να είμαστε δίκαιοι, στα 5 χρόνια που μεσολάβησαν μετά το “Patriarchs Of Evil”, γαμήθηκε η ανθρωπότητα.
Αχιλλέας: Χαχα καλά το είπες! Γαμήθηκε το σύμπαν και έπεται συνέχεια! Να πω την αλήθεια βέβαια δεν καθυστερήσαμε γι’ αυτό αλλά δεν ήμασταν και τελείως ανενεργοί δισκογραφικά. Κάναμε μπόλικα live, κυκλοφορήσαμε έναν live δίσκο, δύο splits και κάναμε και κάποια side projects. Όσο αφορά την ερώτηση σχετικά με ποσότητα ή ποιότητα εννοείται προτιμώ την ποιότητα και στην τελική βγάζουμε καλούς δίσκους για να μείνουν, όχι για να ακουστούν μερικούς μήνες.
Είστε ένα πολύ ενεργό live συγκρότημα, και αυτό πρέπει να σας επηρέασε πολύ άσχημα την περίοδο της πανδημίας. Τι αντίκτυπο είχε σε εσάς όσο καιρό δε μπορούσατε να βγείτε για live ή για όσο καιρό έπρεπε να χρησιμοποιείτε υποχρεωτικά μάσκες;
Στράτος: Ναι, ήταν αναπάντεχο. Για καλή μας τύχη κανένα από τα show που είχαμε κλείσει δεν ακυρώθηκε, αλλά αναβλήθηκε. Έτσι, με την επιστροφή στην κανονικότητα ξεκινήσαμε γεμάτοι όσον αφορά το συναυλιακό κομμάτι. Επίσης σε κάποια χρονική στιγμή ανάμεσα στα lock down παίξαμε σε καθιστό κοινό στα Τρίκαλα, λίγο δυστοπικό αν το σκεφτείς. Ευελπιστώ να μην ζήσουμε ξανά τέτοιες δυσάρεστες στιγμές.
Μόλις ανακοινώσατε live σε Αθήνα και Θεσ/νίκη τον Φλεβάρη. Τι να περιμένει ο κόσμος που έχει να σας δει πολύ καιρό από αυτά τα live; Υπάρχει τίποτα άλλο στα σκαριά;
Στράτος: Οργή και πάθος! Ένα πληθωρικό setlist με κομμάτια από όλη τη πορεία του συγκροτήματος ως τώρα, καθώς και καινούριο υλικό. Φυσικά, προέχει η προώθηση του δίσκου ανά τον κόσμο με συναυλίες, μια-δυο μεγάλες περιοδείες και συμμετοχές σε καλοκαιρινά φεστιβάλ. Μουσικά πάντα μένουμε δραστήριοι είτε συνθέτοντας / ηχογραφώντας ιδέες για νέο υλικό, είτε για τα μουσικά project που έχει ο καθένας μας, είτε με διάφορες παρεμφερείς δουλειές στον χώρο του metal.
Σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση και τη συνέντευξη! Θα θέλατε να κλείσετε με ένα μήνυμα προς τους οπαδούς που θα διαβάσουν αυτό το κείμενο;
Στέφανος: Θέλω να ευχαριστήσω τους αναγνώστες σας, να ευχαριστήσω για την υποστήριξη στην μπάντα μας και να πω ότι η νέα μας δουλεία θα εκπλήξει ευχάριστα τους οπαδούς μας! Beware for our new invasion, the SINNERS are coming…
Line-up:
Stefan Necroabyssious : Φωνητικά
Achilleas C : Κιθάρα, πλήκτρα
Sotiris : Κιθάρα
Stratos : Μπάσο
Haris : Τύμπανα
Η παραγωγή, η μίξη και το master έγιναν από τον Αχιλλέα Καλαντζή στα Suncord Audiolab.
Τα τύμπανα ηχογραφήθηκαν στα Noisyland Recordings.
Ιωάννινα, 2023.
Artwork από τον Paolo Girardi
Additional track art από τον Paolo Girardi
Creative direction στα Cygnus
Layout από το Cursed Art
Color photography από τον Κωστή Εμμανουηλίδη
Black & white photography από την Εύη Σάββα
Κείμενο: Σταύρος Πισσάνος
Varathron: “The Crimson Temple” listening session
The meeting for the listening of Varathron’s new record “The Crimson Temple” took place at the home studio of Stratos Kountouras (whom I thank warmly for the hospitality and the invitation). I was nervous, since covering something like this from such a historic and important band is no simple task.
After the presentation of the visual part, where we must note that each track has its own artwork, we slowly moved on to the listening, the main course. Since obviously one hearing is never enough, I give my opinion trying to be as objective as I can.
So off we go:
1) Ascension
Dark instrumental intro that starts in an epic style before the guitars come in, lasts 1 minute and 50 seconds and as it turned out sets the tone for the style of the album.
2) Hegemony Of Chaos
Rushes in at full throttle, apparently to justify its title. Then the melodies dominate, which combine harmoniously with the aggressive style, while then there are changes of tempos. Of to a dynamic start!
3) Crypts In The Mist
It has the potential to become the highlight of the record and its most recognizable track. It starts with a classic metal riff which it maintains for a while, then picks up speed slightly, until the chorus comes in which is quite very catchy. Maybe it is also ‘enhanced’ from the storm that preceded it.
4) Cimmerian Priesthood
Back to the storm again. Fast, aggressive track, it goes full throttle and at the same time the dark melodies contribute incredibly, while even when the speeds drop in some places it keeps a very intense aggression and ferocity.
5) Sinners Of The Crimson Temple
Here even someone who has minimal contact with the band can recognize from the first note that this is a Varathron track. Everything about the composition of the track shows the DNA of the band and how distinctive it is. It starts with a typical classic metal riff quite dark and mystical, and ends with an equally characteristic chorus.
6) Immortalis Regnum Diaboli
This is where the tones and speeds pick up again. It starts with a nice blastbeat at the beginning, it keeps the speed and aggression to a large extent, except in the middle where it has some typical oriental melodies that give you a breather.
7) The Gods Of Yore
The doom metal track of the record. It starts with slow speeds, which it maintains until the end, which emphasizes its intensely dark and epic style, and it is also enhanced by the chorus that moves on a similar wavelength.
8) Shrouds Of The Miasmic Winds
It starts with a strong and catchy riff, but then develops into a mayhem of speed and aggression combined with its great melodies. The chorus is very dark and majestic, while after that the speed drops but not the aggression and darkness.
9) Swamp King
Fast and groove-y but not aggressive, with the riffs and chorus being classic metal and quite catchy. The catchiest track since “Crypts In The Mist”.
10) Constellation Of The Archons
The longest track on the album. The intro builds atmosphere which develops into mid-tempo riffs with appropriate melodies. Epic tone throughout, with the aforementioned melodies being extremely dark and a feeling of Bathory (that’s always a good sign). Perhaps the most appropriate way to close the record.
In conclusion, it’s easy to distinguish some specific things, such as for example the increased use of keyboards and orchestrations, the oriental melodies and the alternations between the wildest and the heaviest metal tracks. Credit also deserves to be given to the sound, which has the right balance, neither too polished nor too dry.
What is also evident is the chemistry of the line-up which has now been together for years, and combined with the experience the band has gained shows a very mellow and mature musical approach to the sound and DNA they have built. I feel that this listening session created great expectations in me, as well as a very good feeling that the musical content will not only satisfy the fans, but also excite them. Let’s proceed by quoting my conversation with the band after the audition.
Greetings and thank you very much for the hospitality! The record is titled “The Crimson Temple”, and although you’ve given an explanation on social media, I’d like you to break down the concept of the title for those who haven’t seen those posts.
Stefan: The album is called “The Crimson Temple” and the general idea is the crimson temple, the altar of innocent souls fighting at the altar of the Dark God! All these offsprings sacrificed by the Hundred-Handed One and their blood flows in the misery that leads to the varathras! The pure blood is “food” for Him, the Fallen Angel. This is the main issue. The rest of the performances complete the concept and refer to the songs on the record.
The diversity of the record is characteristic, but it does not cease to clearly show the character of the band. Is this an example of the collective effort, to have variety but at the same time have the DNA and character of the band?
Achilleas: A little bit of everything, I think. And as a unit you can see we have enough listening to compose pieces with an interesting plot and ideas while at the same time we have the experience not to escape from the music we serve. Of course, let’s not forget that Stefan is always there to keep what he first started building on the right course.
The record flows so well, but I suspect that the order of the songs is not at all random and has been chosen in such a way that the record works and sounds better. Does this apply?
Stratos: Exactly. Having the right flow in the order of the songs in an album is quite important because it makes it easier for the listener to enjoy it to the fullest. The album acquires a structured character, it is more compact and the songs stand out from each other. Sometimes the songs themselves find their place in the tracklist. It is true that in our latest releases we pay more attention to this part as well.
Through the compositions it can be seen how much you have matured and bonded as a band. How much does that help you in the decisions you have to make when you have to create a musical structure for a song?
Achilleas: Of course. As long as you live, you make mistakes, you learn, you try things, you experiment, you improve and you set new, more meaningful goals. At the same time there is also the bond that comes between the members and the common path that helps to create good tracks.
When is “The Crimson Temple” coming out?
Stratos: Agonia Records has given an official release date of December 1, 2023. Waiting a little longer, then.
How easy or difficult has the compositional process become after all these years? Also, how much does an average song change before it reaches its final form?
Achilleas: I think it is more difficult only for the reason that we all grow up and have more responsibilities, less free time and more “burdens” in our lives. We become “foggy” while art requires imagination and freedom. I believe that composition needs calmness, relaxation and concentration but it is not always easy to have them. That’s where the experience and maturity you talked about earlier comes in and saves the day!
Regarding the second part of your question I will say that usually a good piece does not change much in its structure from conception to its final form except in the orchestration. In general I’m not a fan of the composition by juggling ideas and riffs like other bands do.
How come you decided to put more emphasis on keyboards and orchestrations on this record?
Achilleas: The album doesn’t have more keys than “Patriarchs of Evil”, or at least that’s what I think. I believe that because the record starts with the pompous and impressive intro it leaves that impression until the end because we occasionally bring back the oriental percussion and strings, the canon or the ney. Choirs were present to the same degree in “Patriarchs”, while if one looks at the band’s discography, one will find records with a much greater emphasis on keyboards such as “Lament of Gods“, “Crowsreign” or “Stygian Forces of Scorn“. Most of the new tracks can easily be played without keys as strange as that sounds.
How come you decided to use intro after years?
Achilleas: Good question! I don’t remember exactly how it came about… I have the impression that I first wrote a tune for “Hegemony of Chaos” which is mostly Haris‘s ideas. At one point I was stuck with the same tune in a more bellicose tempo in 7/8 instead of 4/4. So I started working on the idea and after something great came out of it we decided to keep it with a more cinematic approach to production. If it wasn’t something really good we wouldn’t have put an intro on the record. I think this track is on par with the rest and is a fantastic prelude to a well-crafted, timeless album.
From “Stygian Forces Of Scorn” onwards, the average length of a record varies between 45 and 48 minutes. Do you think this is the ideal length of a record? Also, do you leave tracks out or does everything you compose and record go in?
Achilleas: I personally think that 40 minutes is an ideal time for a record and moreover it is a good length to be printed on vinyl! However, there were always a lot of ideas and enthusiasm and we didn’t want to leave many pieces out. On “Patriarchs of Evil” we held back and left 2 tracks out that we finally recorded on this record. In “The Crimson Temple” we left out excellent tracks and they will probably open the next record. In fact, I remember that I wanted to leave out another track to make the record shorter, but Stefan is insatiable and didn’t allow it!
Although for two albums you had Juanjo Castellano make the cover, on this record you decided to go to Paolo Girardi, with the result being AMAZING! How did you decide it needed a change, how did you approach him and how did you end up with this masterpiece?
Stratos: Yes for two full-length albums. However, we have also collaborated with Juanjo on other releases such as the “Emissaries of the Darkened Call” split EP, but also for the re-issue of “Crowsreign”. From time to time he has created various designs for the band’s merch, as well as some of the ones we use in our live performances. He is a great artist and we are already working on something new with him. Regarding “The Crimson Temple” we ended up with Paolo after extensive research. The concept for the cover of each record is always the result of Stefan‘s deep and dark imagination. So, depending on the style, we also choose the appropriate artist. With Paolo we had absolute common ground. He immediately understood the concept, the aesthetics and the style we wanted. He also happens to be a follower of the Flemish school (14th-15th century), so all this made him even more approachable. After some discussions and a small draft we gave him, he started straight away with brush on canvas with no room for major corrections. I can say that we were surprised with the result. I think he created one of the best covers in Varathron history. He depicted in the best possible way all this magnificent and hideous scenery. I remember, during our collaboration, we discussed the fact that in the past there were times when we would buy records just for the imaginative covers without knowing the artist. “The Crimson Temple” would definitely belong to one of them. In addition, we asked him for 10 more smaller paintings, one for each track of the record.
The album was recorded once again at Suncord Audiolab. How convenient is it for a band to have one member have their own studio, where you not only record, but also produce, mix and master?
Stefan: Indeed, it is the most ideal one can imagine. We have the comfort of time so that we can work on the songs and change what “bothers” us in the process of completing the record. It’s also very convenient for me personally because that’s where I record for my other bands, Zaratus, Katavasia, Funeral Storm and Thyrathen.
In Suncord Audiolab have also other big acts of the Greek scene recorded, such as The Elysian Fields, Soulskinner and others, while it is also responsible for a very large number of remasters. How easy or difficult and demanding is it to cope without losing time from your core bands?
Achilleas: A small correction, I have actually produced for many Greek and not only bands, but for the two names you mentioned I have made some masters, not recordings. It is demanding but on the other hand I have decided for years that music is my life and I have no problem making sacrifices to follow my passion. In addition, many of the bands I work with I feel like mine, I love them so much.
How easy or difficult is it when you have to take over the production, mixing and mastering to be fair with all the other people and not to ‘ditch’ anyone? Also, is the decision of how you want the record to sound (which to me has the perfect balance) individual or collective?
Achilleas: What you’re saying about ‘ditching’ does not exist. The goal is to release a good record and present a good work, not who will be heard the most. Taking on everything myself is demanding but as far as Varathron is concerned it is not particularly soul destroying because now we have a good communication and understanding after all these years. The final sound and the vision of how the record should sound starts with me, but along the way changes are made and I seek the experience, knowledge and feedback of the guys.
What do the lyrics on this record deal with?
Stefan: The lyrics on this record, as well as on the previous records, refer to ancient religions, to magic and astral travels, to wars and battles in the past but also to other dimensions, to visions beyond death and mortal life, in nightmares and abnormal states of the brain, in unspeakable pain and deafening silence!
I noticed that the record will be released in several different versions, could you give us more details?
Stratos: Indeed. It would be remiss not to use all this visual material. In addition to the rich LP, CD, MC editions, two box sets will be released with Paolo‘s 10 paintings in the form of tarot cards, with additional merch and limited edition editions for die-hard fans and friends of the band.
The current line-up is the band’s longest running so far. Is that reflected in the day-to-day issues that a band has to deal with, but also in the chemistry between you? Because in the compositions this is now evident.
Stefan: Yes, that is true and I am really very happy about it. Only when there is “bonding” within the band will the whole situation move forward. From “setting up” an album to planning a major tour. I believe we will continue like this.
After all these years, how easy or difficult is it for you, once you have a solid and recognizable sound, to not stray too far and experiment? Does the result come out more ‘automatically’ now? Also, is there any need to try something different but within reason?
Achilleas: I think that it is now not difficult to keep being “moderate” in experimentation because we have the experience and logic to understand how far we can go. We are well aware of the elements that form the core of our sound. However we do it, Varathron has a certain identity given by Stefan since 1988 and we have to respect our fans. You won’t hear us experimenting more than we already do, and there’s no need to. If we want to experiment with something completely different we will do it outside the band.
You always release your works after a long time, usually between 4-5 years. Are you of the opinion that ‘it’s not the quantity that matters, but the quality’? Of course, to be fair, in the 5 years that have passed since “Patriarchs Of Evil”, humanity has been screwed.
Achilleas: Haha well said! The universe was screwed and there’s more to come! To tell the truth, of course we didn’t delay because of that, but we weren’t completely inactive in terms of recording. We did a lot of live shows, we released a live record, two splits and we also did some side projects. Regarding the question about quantity or quality, of course I prefer quality and in the end we make good records to stay, not to be heard for a few months.
You are a very active live band, and this must have affected you very badly during the pandemic. How did it affect you that you couldn’t play live or for the time you had to wear masks onstage?
Stratos: Yes, it was unexpected. Fortunately for us, none of the shows we had booked were canceled, but postponed. So with the return to normalcy we started full on the concert side. Also at some point in time between the lock downs we played to a seated audience in Trikala, a bit dystopian if you think about it. I hope we don’t experience such unpleasant moments again.
You just announced live shows in Athens and Thessaloniki in February. What can the people who haven’t seen you for a long time expect from these live shows? Is there anything else in the works?
Stratos: Rage and passion! An exuberant setlist with tracks from the band’s entire career so far, as well as new material. Of course, the priority is to promote the record around the world with concerts, a couple of big tours and participation in summer festivals. Musically, we always stay active, either composing / recording ideas for new material, or for the musical projects that each of us has, or with various similar jobs in the metal field.
Thank you very much for the invitation and the interview! Would you like to close with a message to the fans who will read this text?
Stefan: I want to thank your readers, thank you for supporting our band and say that our new work will pleasantly surprise our fans! Beware for our new invasion, the SINNERS are coming…
Line-up:
Stefan Necroabyssious : Vocals
Achilleas C : Guitars, Keyboards
Sotiris : Guitars
Stratos : Bass
Haris : Drums
Produced, mixed & mastered by Achilleas Kalantzis in Suncord Audiolab.
Drums recorded in Noisyland Recordings.
Ioannina, Greece, 2023.
Artwork by Paolo Girardi
Additional track art by Paolo Girardi
Creative direction by Cygnus
Layout by Cursed Art
Color photography by Kostis Emmanouilidis
Black & white photography by Evi Savva
Author: Stavros Pissanos
