Τρίτος δίσκος για τους Γερμανούς Bloodattack, μία μπάντα η οποία ο ήχος της μου έρχεται κάπως απρόοπτα. Ξεκαθαρίζοντας ότι δεν είναι τόσο του γούστου μου το συγκεκριμένο είδος, είμαι παραπάνω από πρόθυμος να δώσω ισάριθμες ευκαιρίες με ότι άλλο. Το “Alphakiller” είναι μία μίξη thrash, punk και hardcore με αρκετά death στοιχεία, που ασχολείται με την “μίζερη” πλευρά της ζωής, την διαφθορά και κυριότερα με την αντιφασιστική ιδεολογία. Πιο πρακτικά τώρα μέσα στις εννιά συνθέσεις του δίσκου βρίσκονται πέρα από καλές και συνάμα έξυπνες μουσικές ιδέες αρκετή πρωτοτυπία, κάτι που μου φανερώνεται από την εναλλαγή, αλλά και το πάντρεμα των στοιχείων που περιέχει η μουσική τους. Δεν είναι όμως όλα τόσο ρόδινα (τουλάχιστον για εμένα), μιας και τα φωνητικά που παρόλο εξυπηρετούν με το aggressive στοιχείο τους το νόημα του δίσκου, δεν ακολουθούν μουσικά τις συνθέσεις, ή ίσως είναι λίγο πιο υπερβολικά απ ότι θα ήθελα. Επίσης θίγοντας παράλληλα και το θέμα του “DIY”, θα έλεγα πως είναι και ευχή και κατάρα. Σε μερικές συνθέσεις του δίσκου (κυρίως όμως στο πρώτο κομμάτι “My Inner Wasteland”) ερχόμαστε αντιμέτωποι με τα αρνητικά του, μιας και χάνεσαι μέσα στο μικρό χάος του γρήγορου drumming και των φωνητικών που πέφτουν το ένα πάνω από το άλλο. Γενικά το όλο κομμάτι της παραγωγής θα το χαρακτηρίσω μέτριο, αλλά το κομμάτι των συνθέσεων είναι σίγουρα κάτι παραπάνω. Δεν θα έλεγα ότι ξύπνησαν κάτι το ιδιαίτερο μέσα μου, αλλά σε μερικούς άλλους μπορεί.
6.5/10
Αλέξανδρος Κωνσταντουράκης
