AlbumsΚριτικές

The Lidocaine – Chicken Cage Of Horror (Inverse)

Τρίτος δίσκος για τους παντελώς άγνωστους σε εμένα Φινλανδούς, The Lidocaine, με το “Chicken Cage Of Horror”. Μάλιστα… τι να πεις μετά από ένα τέτοιο τίτλο δίσκου και ένα τέτοιο εξώφυλλο; Η πρώτη σκέψη ήταν ότι μάλλον τα παλικάρια δεν το παίρνουν και τόσο σοβαρά το θέμα ενώ η δεύτερη σκέψη ήταν ότι μάλλον δεν θα μπω στον κόπο να διαβάσω τους στίχους. Χωρίς καμία πρότερη γνώση της μουσικής τους, διαβάζοντας το press report, με ενημέρωσαν ότι παίζουν progressive metal. Όντως έτσι είναι, αν πάρεις το τεχνικό στοιχείο στο heavy metal και απλά του αλλάξεις τα φώτα. Οι The Lidocaine είναι τόσο παράξενοι στις συνθέσεις τους, που σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσα να σας περιγράψω πως παίζουν. Θα μπορούσα να πω ότι είναι μια μίξη Pain Of Salvation και Metallica, αφού και τα riff τους πολλές φορές thrashίζουν, αλλά και πάλι θα ήμουν αρκετά μακριά. Η μουσική είναι αρκετά σκληρή και αρκετά ψυχεδελική σε ορισμένες στιγμές. Η εντύπωση που μου έδωσε το “Chicken Cage Of Horror” (μα αλήθεια τώρα, είναι όνομα δίσκου αυτό;) είναι ότι οι The Lidocaine απλά έχουν πολλές ιδέες τις οποίες συγκολλούν για να βγάλουν ένα αποτέλεσμα που θέλει να ονομαστεί τραγούδι. Αυτό φαίνεται καθαρά από τις μεγάλες διάρκειες των κομματιών (γύρω στα 6 λεπτά) αλλά και από το γεγονός ότι τα συναισθήματα αλλάζουν συνεχώς. Από μινόρε κλίμακες πας σε ματζόρε, χωρίς καν το τραγούδι να το δικαιολογεί. Λαμπρά παραδείγματα το “Too Late to Escape”, το οποίο ένα σχετικά καλό τραγούδι, αλλά και το πολύ άσχημο “Zest for Life”. Γενικά τα κομμάτια που διασώζονται μέσα στο δίσκο είναι αυτά που έχουν μια πιο ευθεία φόρμα, με πιο φυσιολογικά riff, σαν το ομώνυμο (δεν τον ξαναγράφω τον τίτλο), “Empty Space (Devil’s Blog)” και το κλείσιμο του δίσκου, το “Voyage of Discovery” το οποίο είναι και το πιο νορμάλ τραγούδι. Τα φωνητικά θα πρέπει να πούμε ότι είναι αισχρά, μια πιο μεστή και παράφωνη version του Osbourne. Πραγματικά είχα καιρό να ακούσω τόσο άσχημα φωνητικά, τα οποία είναι ο ορισμός της παραφωνίας, σε ορισμένες περιπτώσεις. Υπάρχουν και κάποια γυναικεία φωνητικά επίσης, τα οποία  όμως δεν λειτουργούν καθόλου καλά στο σύνολο, αφού και αυτά γίνονται παράφωνα λόγω της φωνής του κυρίου Anthony Rausku. Με λίγα λόγια ο δίσκος περιέχει κάποιες καλές ιδέες, αλλά μέχρι εκεί. Η μουσική παραείναι τεχνική και παράξενη, που ακόμα και εγώ που είμαι οπαδός του progressive (τεχνικού) metal, μπορώ να πω, τι αηδίες είναι αυτές; Οι The Lidocaine χρειάζονται επειγόντως άλλο τραγουδιστή και πρέπει να ταχτοποιήσουν τις ιδέες τους. Το να παίζεις 4 διαφορετικά θέματα σε ένα τραγούδι, δεν σε κάνει progressive αλλά μάλλον τεμπέλη, γιατί δεν δουλεύεις περισσότερο τα τραγούδια σου ώστε να δένουν σωστά. Μόνο για τους ΦΑΝΑΤΙΚΟΥΣ progsters και πραγματικά για κανέναν άλλο.

5/10
Δημήτρης Σταύρος
dimitrisastavros@gmail.com

haursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|bothwhale_728x90 - 728|90|whale_728x90|||bothTatto Clinic Athens 728×90 - 728|90|Tatto Clinic Athens 728×90||https://www.facebook.com/tattooclinicathens|bothGreekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|bothnano designs 728×90 - 728|90|nano designs 728×90||https://www.facebook.com/Nanodesignart/|both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X