Δεύτερη δισκογραφική απόπειρα για τους Riotgod των Βοb Pantella και Jim Baglino (Monster Magnet), αφού η προηγούμενη και ομώνυμη τους ήταν μόλις ένα χρόνο πριν. Η ιδέα άρχισε από το rhythm section των Monster Magnet το 2006 και πήρε σάρκα και οστά όταν βρήκαν στις κιθάρες τον Garrett Sweeny και στα φωνητικά τον Mark Sunshine. Επειδή έτυχε να ακούσω και τον προηγούμενο δίσκο τους τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει και πολύ δραματικά, πολλές επαναλαμβανόμενες ιδέες και τα κομμάτια έχουν παρατραβηχτεί μέχρι αηδίας. Καλό θα ήταν να λιτά και απέριττα γιατί ιδέες καλές υπάρχουν αλλά όταν προσπαθείς να βγάλεις από τη μύγα ξύγκι κάπου καταντάει σπαστικό. Πάντως τα κομμάτια είναι ανεβαστικά με 2 μπαλάντες σε 12 συνθέσεις, με πολύ ωραία riffs, μελωδικές φωνητικές γραμμές, ωραία solos και upbeat ρυθμούς. Κάπου στην μέση ο δίσκος κάνει μια κοιλιά και σε αφήνει να τον αφήσεις, δεν σου κρατάει την προσοχή. Όμως κλείνει όμορφα και χαλαρά και λίγο σε Robert Plant και Led Zeppelin στυλ με το ‘Rebirth’. Ένας καλός δίσκος, δεν θα σας αλλάξει και την ζωή αλλά είναι ωραίος για συντροφιά.
6/10
Tένια Λάρδα
