Οι Howl είναι μία μπάντα που πρόσφατα ανακάλυψα, μέσω του, κατά κάποιο τρόπο splatter video που είχαν κάνει για το “Heavenless”, από τον πρώτο τους δίσκο “Full Of Hell” (2010). Από τότε αυτή την κυκλοφορία την περίμενα με αρκετή ανυπομονησία! Έφτασε λοιπόν η ώρα και για την δεύτερη ολοκληρωμένη δουλειά τους. Το “Bloodlines” βγήκε στα ράφια των δισκοπωλείων τέλος Απριλίου και η ανυπομονησία μου δικαιώθηκε, αφού από την πρώτη ακρόαση του δίσκου βρήκα την ενέργεια και το νεύρο που με έκαναν να αγαπήσω αυτή τη μπάντα εξ αρχής. Ναι θεωρητικά είναι μία μίξη stoner και sludge, αλλά οι Howl δεν διστάζουν να το τραβήξουν στα όριά του. Με θεματολογία να κινείται γύρω από το μίσος και την μισανθρωπία (ναι είναι εντελώς cliche, αλλά μπροστά στο σύνολο αυτό είναι λεπτομέρεια) δεν μπορεί να περιμένει κάποιος γλυκές ταξιδιάρικες μελωδίες. Στα δέκα κομμάτια που αποτελούν το album θα γευτείτε κατά κύριο λόγο ωμό ήχο και σκοτεινή/σάπια ατμόσφαιρα. Στις συνθέσεις τους έχει γίνει πολύ καλή δουλειά, με τις κιθάρες να κλέβουν την παράσταση. Η μπάντα έχει μπλέξει με πολύ ωραίο τρόπο γρήγορα grooveάτα ή πιο κοφτά και επιθετικάriffs, με πιο αργόσυρταsludgyμέρη. Το πρώτο μέρος θα αρκούσε για να κρατήσει τον ακροατή σε εγρήγορση από την αρχή μέχρι το τέλος, αλλά οι εναλλαγές που κάνουν ανεβάζουν το ενδιαφέρον περισσότερο. Όσο για τα φωνητικά, πολύ σωστά φρόντισαν να τα κρατήσουν σε πρώτο πλάνο στην μίξη, γιατί δίνουν πολύ δυνατό χαρακτήρα στα κομμάτια. Άλλοτε καθαρά και βαριά, άλλοτε βρώμικα και επιθετικά, που ώρες ώρες θα ταίριαζαν μέχρι και σε black μουσική. Το ρυθμικό μέρος μην νομίζετε ότι στερείται ενδιαφέροντος, αφού τόσο το μπάσο όσο και τα drums έχουν χτίσει μία γερή βάση σε όλα τα κομμάτια (ειδικά τα blastbeats είναι άφθονα και σε προκαλούν να αρχίσεις να σπας τα αντικείμενα γύρω σου… ή τον λαιμό σου!).Δύσκολο να πω ποια ήταν η καλύτερη στιγμή του δίσκου, μιας και κάθε κομμάτι έχει κάτι που μπορεί να σε κερδίσει. Όπως καταλάβατε πρόκειται για μία εξαιρετική δουλειά (ακόμα και το εξώφυλλο είναι προσεγμένο και εντυπωσιακό). Το συνιστώ ανεπιφύλακτα για τους λάτρεις του είδους και ειδικά για fans μπαντών όπως Eyehategod, Mastodon, Baroness, ακόμα και Lamb Of God.
8.5/10
Βίκυ Αθανασοπούλου
