Πάντα θεωρούσα το post-rock/metal ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ιδιώματα στο ευρύτερο χώρο της σκληρής μουσικής. Αυτός ο ξεχωριστός ήχος με τις ιδιαίτερες μελωδίες είναι πάντα εθιστικός όταν γίνεται σωστά και σε ταξιδεύει όπως δεν μπορεί κάποιο άλλο είδος. Βέβαια, ένα EP δεν είναι και ο πιο κατάλληλος τρόπος για να γνωρίσω τους Rosetta, μία μπάντα που έχει τη δική της ιστορία στο συγκεκριμένο χώρο.
Το κουιντέτο από την Αμερική ιδρύθηκε το 2003 και έχει να παρουσιάσει μια πληθώρα κυκλοφοριών. Έξι full-length albums, τέσσερα EPs μαζί με αυτό, πέντε splits, ένα demo, μία συλλογή καθώς και ένα soundtrack για το ντοκιμαντέρ το οποίο γυρίστηκε για την ίδια τη μπάντα το 2015. Στην ιστοσελίδα τους μάλιστα διαβάζω ότι έχουν δώσει πάνω από 1200 συναυλίες σε 45 χώρες, κάτι το οποίο είναι αρκετά εντυπωσιακό. Αξιοσημείωτο επίσης είναι ότι τέσσερα από τα πέντε μέλη είναι μαζί από την ίδρυσή τους, με τον τελευταίο να μπαίνει το2014, ενώ δεν συμμετέχουν όλοι σε κάθε κυκλοφορία.
Τρία τραγούδια λοιπόν παρουσιάζονται στο νέο EP της μπάντας, με το εναρκτήριο “Terra Sola” να είναι και το μεγαλύτερο αφού διαρκεί λίγο παραπάνω από έντεκα λεπτά. Ωραίες ταξιδιάρικες μελωδίες, εναλλαγές από ήρεμα σε πιο heavy σημεία, καθαρά και ακραία φωνητικά φτιάχνουν ένα ενδιαφέρον κομμάτι. Ακολουθεί το “57844”, μία καθαρά ήρεμη σύνθεση που διαρκεί έξι λεπτά,με ατμοσφαιρικά φωνητικά και ωραίες μελωδίες, αν και τα επαναλαμβανόμενα μέρη που έχει κουράζουν μετά από λίγη ώρα. Σε παρόμοια κατεύθυνση κινείται και το σχεδόν πεντάλεπτο “Where Is Hope?” που κλείνει το EP, με τη διαφορά ότι είναι instrumental.
Το “Terra Sola” αποτελεί ένα χαλαρό και ξεκούραστο άκουσμα, το οποίο οι φανατικοί οπαδοί του post-rock/metal θα εκτιμήσουν. Το κακό βέβαια είναι ότι έχει μόνο τρία κομμάτια και μικρή διάρκεια, οπότε δεν είναι και το καταλληλότερο για να γνωρίσει κάποιος τους Rosetta, οι οποίοι έχουν μία αρκετά πλούσια δισκογραφία.
5/10
Γιώργος Τερζάκης
