Πραγματικά άγνωστοι και άφαντοι από παντού. Πραγματικά εντυπωσιακοί, επίσης. Η εταιρεία παραγωγής δεν έχει φροντίσει να προμοτάρει καθόλου καλά το “Soul Creeper” ,αλλά ευτυχώς η δουλειά που έκανε στον ήχο είναι καλή. Heavy Metal με πολλά progressive περάσματα, τόσο που θυμίζουν Conception. Kαι όχι μόνο μουσικά. Η φωνή του τραγουδιστή σε σημεία είναι ίδια και απαράλλαχτη με αυτή του Roy Khan, ιδιαίτερα στο “Life Lies”, το οποίο μου έδωσε την εντύπωση ότι αποτελεί ένα φόρο τιμής στο “Silet Crying”. Άλλο light τραγούδι είναι το “Broken Son”, το οποίο γενικώς διακατέχεται από έναν μελαγχολικό ρυθμό, μεταβαίνοντας ομαλά σε κάτι πιο δυνατό και μεταδίδοντας το feeling απόλυτα. Μακράν καλύτερο κομμάτι του δίσκου το opening track “Massacre”. Εισαγωγή με ηλεκτρονική μελωδία αναμεμειγμένη με riffs παιγμένα σε βαριές κιθάρες, drums που δεν χάνουν καθόλου τον ρυθμό, δεύτερα φωνητικά που φαίνεται σαν να ηχούν από πολύ μακριά, πλήκτρα που αναβιώνουν το παλιό, καλό progressive χωρίς να θεωρούνται ούτε στο ελάχιστο industrial ή κάτι παρεμφερές, και φυσικά το καλύτερο είναι το τέλος, όπου ακούγονται 3 φωνές σε διαφορετικά μήκη κύματος. Σε ολόκληρο το “Soul Creeper” δεν χόρταινα να ακούω τις κιθάρες και τα Drums, όπως επίσης παρατήρησα πως ο τραγουδιστής αλλάζει εκεί που χρειάζεται την φωνή του. Σαν τελευταία παρατήρηση προσθέτω το ότι, όταν βγαίνουν τέτοια αξιοπρεπέστατα albums, τόσο καλοδουλεμένα, η παραγωγή ΟΦΕΙΛΕΙ να κάνει τουλάχιστον μία υποτυπώδη διαφήμηση. Ακόμα και συγκριτικά να το πάρουμε, υπάρχουν μπάντες που δεν αξίζουν και μας κάνουν πλύση εγκεφάλου, και άλλες, όπως αυτή εδώ, που δεν υπάρχουν σε σχεδόν κανένα official site. Και κακώς, πολύ κακώς. O δίσκος είναι, χωρίς υπερβολές, υπέροχος.
9/10
Μαρία Θεοδωράκη
