Ακούγοντας τη κυκλοφορία αυτή των Ιρλανδών μπορώ να πω ότι κατέληξα σε δύο συμπεράσματα. Το πρώτο είναι ότι δεν υπάρχει πλέον αμιγώς black metal και αυτό γιατί και αρκετές lead κιθάρες άκουσα και μπόλικο groove αλλά και πολύ ενδιαφέροντα φωνητικά. Το δεύτερο είναι ότι τελικά ακόμα και το όνομα ενός συγκροτήματος μπορεί να μας οδηγήσει σε ασφαλή συμπεράσματα χωρίς καν να έχουμε ακούσει ποτέ ούτε νότα από αυτούς αφού το ομολογούμενος αρκετά ευφάνταστο όνομά τους συνάδει με τη πειραματική τους διάθεση. Οι Ιρλανδοί δείχνουν να το κατέχουν αρκετά το θέμα της σύνθεσης και αυτό γιατί οι καταιγιστικοί black metal ακόμα και οι Grindcore(!) ρυθμοί ακροβατούν εύστοχα με πιο αργές μελωδίες και με σημεία που το πιάνο πρωταγωνιστεί. Δε μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο κομμάτι και αυτό λόγω της πολυμορφικότητας του δίσκου αλλά σε γενικές γραμμές ακούγονται όλα ευχάριστα και δε κουράζουν. Αν και αυτή είναι μόλις η πρώτη τους κυκλοφορία ακούγονται αρκετά “δεμένοι” μεταξύ τους και αρκετά έμπειροι δεδομένο του ότι έχουν βρει ήδη τον ήχο τους, κάτι που σε αντίστοιχες μπάντες συμβαίνει μετά τη κυκλοφορία του τρίτου (και βάλε) δίσκου και αυτό ακριβώς είναι και το στοίχημα που κερδίζουν!
7/10
Στάθης Αυγέρης
