Οι Blutbad μας έρχονται από την Ιταλία. Ξεκίνησαν την πορεία τους το 2016 και μέχρι στιγμής έχουν κυκλοφορήσει μόλις δύο EPs. Το“Alcohodyssey” είναι το πρώτο τους full-length album. Το είδοςπου υπηρετούν είναι κάτι ανάμεσα σε punkκαι stoner.
Ο δίσκος αποτελείται από έντεκα κομμάτια με διάρκεια από δύο μέχρι τέσσερα λεπτά. Αν εξαιρέσουμε το πρώτο κομμάτι που ήταν απλά μια απογοήτευση με το electronic space ύφος, τα υπόλοιπα ήταν όλα μια χαρά σχεδόν. Σε μερικά από αυτά η μελωδία κάλυπτε τα φωνητικά και έτσι γινόταν πολύ φασαρία και κακό για το τίποτα. Αν είχαν διορθώσει αυτή την λεπτομέρεια θα ήταν όλα άψογα.
Ξεκινάμε με τα φωνητικά. Αν πω ότι δεν μου θυμίζει τον Lemmy ο Tomi Versetti θα είναι ψέμα. Η ομοιότητά τους είναι αρκετά μεγάλη και πολύ εντυπωσιακή. Τουλάχιστον εγώ ενθουσιάστηκα που είναι σαν να ακούω τον Lemmy. Δεν ήμουν ποτέ φανατική οπαδός των Motorhead αλλά όπως και να έχει αυτή η ομοιότητα είναι ότι καλύτερο έχω ακούσει.
Σχετικά με την μελωδία δεν έχω να πω κάτι το ιδιαίτερο. Το γνωστό άγνωστο punk/stoner είναι απλά έχουν καταφέρει να τα δέσουν τόσο όμορφα που φαίνεται πόσο πολύ αγαπάνε αυτό που κάνουν.
Κάθε φορά σχεδόν βρίσκω και το καλύτερο τραγούδι στον δίσκο. Έτσι έγινε και τώρα. Ο λόγος για το “Sunday Of Living Dead” αγαπητοί μου αναγνώστες. Νομίζω σε αυτό με τράβηξε περισσότερο η εισαγωγή του γιατί κατά τα άλλα δεν διαφέρει και πολύ από τα υπόλοιπα. Η εισαγωγή του όμως σε παρασέρνει αμέσως στον ρυθμό του και κάπως έτσι καταλήγεις να ψάχνεις αυχένα.
Ολοκληρώνουμε με το εξώφυλλο. Εδώ θα τα χαλάσουμε λιγάκι. Είναι ωραία σχεδιασμένο δεν θα διαφωνήσω σε αυτό. Απλώς μου φαίνεται λίγο άκυρο με τον δίσκο. Θα μπορούσε να είναι κάλλιστα μόνο το λογότυπότους με ένα λίγο πιο περίεργο σχέδιο από πίσω ή απλά μια φωτογραφία με όλα τα μέλη της μπάντας. Λεπτομέρεια όμως μικρή αυτό. Περιμένουμε το επόμενο!
7/10
Χριστίνα Γιαννούλη
giannouli.christina3@gmail.com
