Οι Ιάπωνες Sigh είναι μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή.
Σαν σχήμα δημιουργήθηκαν το 1990 όπου μετά το 7” “Requiem For Fools” υπέγραψαν με την Death like Silence του Euronymous! Δυστυχώς όμως μετά από ένα μικρό εμπόδιο που εμφανίστηκε, όπως η δολοφονία του Euronymous, το ντεμπούτο τους “Scorn Defeat” δεν κατάφερε να βγει. Ευτυχώς όμως τα δικαιώματα πάρθηκαν από την Voices Of Wonder Records και τελικά το 1993 κυκλοφόρησε ο πρώτος δίσκος. Κάπως έτσι φτάνουμε στο παρόν ακούγοντας τον ενδέκατο δίσκο τους “Heir To Despair”.
Σίγουρα ήταν μια έκπληξη! Οι Sigh προσπαθούν εν μέρη να εντάξουν τις ρίζες τους βάζοντας πάρα πολλά στοιχεία από την γιαπωνέζικη μουσική κουλτούρα τους μαζί με ένα ιδιαίτερο ανατολίτικο ήχο που σε στιγμές μου θύμισε Hawkwind! Ο δίσκος δεν μπορεί να κλειστεί σε στερεότυπα. Συμφωνικά στοιχεία, γιαπωνέζικη μουσική, ανατολίτικες στιγμές, hard rock / stoner αναφορές, trip-hop, noise περάσματα και όλα αυτά με ένα black metal προσωπείο. Συνεχίζοντας να πω ότι ακόμα και η παραγωγή του δίσκου σου δίνει ένα περίεργο συναίσθημα μιας και έχει ένα σχετικά ακατέργαστο ήχο ξεφεύγοντας από την πιο γυαλισμένη εικόνα που έχουμε πλέον θυμίζοντας δίσκους προηγούμενων δεκαετιών.
Είναι μια τόσο ιδιαίτερη δουλειά που είναι πραγματικά δύσκολο να την περιγράψεις μιας και από κομμάτι σε κομμάτι εντάσσουν στην μουσική τους και νέα στοιχεία. Δύσκολος δίσκος για γυμνασμένα αυτιά φτιαγμένος με ένα ευφυές τρόπο ώστε όλα αυτά τα παράταιρα στοιχεία να μην είναι απλά ένα μίξερ. Μοναδική μου ένσταση, η ποιότητα των black metal φωνητικών όπου όταν ανεβαίνουν οι ταχύτητες το αποτέλεσμα δεν είναι το καλύτερο. Ευτυχώς όμως είναι κάτι που μπορείς να το προσπεράσεις. Ιδιόρρυθμος δίσκος που πραγματικά πρέπει να πάρεις μια γεύση.
7.5/10
Δημήτρης Εμμανουήλ
[email protected]
