Oι Bookakee είναι από το Μόντρεαλ του Καναδά, ένα progressive death metal συγκρότημα που δημιουργήθηκε το 2007 από τους Simon-Pierre Gagnon και Jonathan David. Με επιρροές από πολλές διαφορετικές μπάντες όπως Opeth, Death, Origin και Necrophagist, αλλά και με πολλά διαφορετικά μουσικά στυλ. Το 2009 κέρδισαν την πρώτη θέση σε ένα μουσικό διαγωνισμό με τίτλο “Metal Academie”.
Το συγκρότημα αναγεννήθηκε το 2011 όταν ο τραγουδιστής Philippe Langelier και ο κιθαρίστας Mat Paré εντάχθηκαν και έφεραν μαζί τους μια νέα κατεύθυνση. Κάπου εδώ ερχετε η πρώτη τους κυκλοφορία ενός EP με τίτλο “Invasion Of The Depraved”. Η προσθήκη του Philippe έφερε εμπειρία, έχοντας τραγουδήσει σε πολλές μπάντες αλλά εκτός αυτού είναι και ένας διάσημος εικαστικός καλλιτέχνης, όπου παρέδωσε όλα τα έργα τέχνης για τα άλμπουμ και άρχισε να προσθέτει μακιγιάζ σε όλο το σώμα για την εμφάνιση των μελών και δημιούργησε πολλαπλές σκηνές για τις σκηνικές εμφανίσεις στο στυλ των GWAR.
Έτσι το 2013 η μπάντα δημιούργησε το πρώτο της ολοκληρωμένο album στο σπίτι του Simon Pierre, ένα άλμπουμ 13 κομματιών με τίτλο “Whorrific”. Οι Bookakee με όλο αυτό το συνδυασμό των μουσικών στυλ και ιδεών και το σημαντικότερο το πάθος τους για τη μουσική έρχονται στα τέλη του Ιούνη του 2018 και κυκλοφορούν το “Ignominies”. Η μίξη, mastering και ηχογράφηση για το album ολοκληρώθηκαν στο θρυλικό studio The Grid του Christian Donaldson (Cryptopsy). Τα τραγούδια, οι κιθάρες και τα μπάσα καταγράφηκαν από τον τραγουδιστή των Bookakee Simon-Pierre Gagnon στο στούντιο που έχει στο σπίτι του.
Κάπου διάβασα ένα πάρα πολύ εύστοχο σχόλιο ότι οι GWAR και Nekrogoblikon παντρεύτηκαν και έκαναν ένα grind μωράκι που ακούει στο όνομα Bookakee και με αυτό το σχόλιο ξεκινάμε την ακρόαση, πρώτο κομμάτι το “Monarch Of The Depraved” που δείχνει αμέσως την τεχνική αντοχή του κιθαρίστα, αν και το πρώτο που προσέχουμε είναι τα πολύ ακραία ψυχωτικά φωνητικά και το πόσο εμπλουτισμένο είναι το κομμάτι από prog πινελιές και περίπλοκα riff στρωμένα ανάμεσα στο χάος από τα φρενήρη τύμπανα.
Το ομώνυμο κομμάτι “Ignominies” περιέχει μια μελαγχολική βάρβαρη ατμόσφαιρα ενσωματώνοντας κάποιες περίεργες μελωδίες ενω με το “Bréhaigne” προσθέτει περισσότερο βάθος σε έναν ήδη θανάσιμο βαρύ ήχο, δώστε βάση στο σόλο της κιθάρας καθώς επίσης δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη η συμμετοχή του Julien Truchan ο οποίος δίνει ενέργεια και ώθηση στο κομμάτι!
Το “Oculus Nebula” ξεκινάει με μια ανατριχιαστική υπνωτική μελωδία πιάνο, με πολλά διαφορετικά synths, με τα φωνητικά και τη χαοτική ατμόσφαιρα να ταιριάζει με τον συνολικό τόνο των Bookakee. Πέμπτο κομμάτι το “Muliebria” το οποίο είναι καταιγιστικό με κοφτερά riff μέχρι να βιώσουμε μια ξαφνική και δραστική αλλαγή σε ακουστική κιθάρα φλαμένκο. Ενώ το “Mario Whirl” είναι κυριολεκτικά το διάσημο θέμα του Super Mario Bros. σε μια οργισμένη metal έκδοση. Αμέσως μετά έρχεται το χαλαρό “Refuge Insidieux”, με ένα πιο αργό ρυθμικό heavy synth και μια κλασική κιθάρα, ακολουθεί το “Scullion” σύντομο σαν μια έκρηξη βίας από grindcore. Το “Celestial Decimation” είναι ένα κομμάτι 12 λεπτών περιέχει κάποιες θαυμάσιες τεχνικές στιγμές το οποίο ξεκινάει σαν ένα μελωδικό τραγούδι death metal έχοντας αλλαγές, με φρενήρη σόλο και riff κιθάρας καθώς επίσης διαθέτει και ένα τμήμα dubstep. Το “As We Assault Empyrean” συνεχίζει την επίθεση με τις δυναμικές εκρήξεις τελειώνοντας με ένα σόλο κιθάρας καθώς περνάμε στη λήθη του “Noise”, ένα τραγούδι που είναι ακριβώς αυτό που περιγράφει ο τίτλος, μια σειρά θορύβων.
Αναμφισβήτητα οι Bookakee είναι ένα σύνολο από αρκετά ταλαντούχους μουσικούς και το “Ignominies” είναι μια επίθεση από δεκατρείς μουσικές ιδιορρυθμίες γεμάτο progressive στοιχεία τεχνικό death, grind, black metal και μερικά jazz στοιχεία. Περιέχει κάποια εντυπωσιακά προοδευτικά στοιχεία που πραγματικά το κάνουν πιο φρέσκο και πιο μοναδικό αλλά πάνω στο βωμό της προοδευτικότητας υπάρχουν στιγμές που το γαμάνε το θέμα δηλαδή τραγούδια που αλλάζουν απότομα ρυθμό και στυλ ανάμεσα σε τελείως διαφορετικά είδη μουσικής. Για τους φίλους του death metal παραείναι progressive ενώ για τους φίλους του progressive το παρακάνουν σε death στοιχεία. Εμένα πάντως μου άρεσε αρκετά και το προτείνω να του δώσετε μια ευκαιρία!
7/10
Νίκος Λίλλης
[email protected]
