Ξεκινώντας την ακρόαση για το δεύτερο άλμπουμ των Ιταλών Evilizers και ψάχνοντας πληροφορίες για αυτούς, είχα την αίσθηση ενός deja-vu συνδεδεμένου με το ντεμπούτο άλμπουμ των Animal House, για το οποίο σας μίλησα στο προηγούμενό μου κείμενο. Και οι δύο μπάντες έρχονται από τη Βόρεια Ιταλία, και οι δύο ανήκουν στο heavy metal, και οι δύο ανήκουν στο roster της Punishment 18 και τέλος και οι δύο ξεκίνησαν σαν μπάντες διασκευών. Από το 2014 έως το 2017, οι Evilizers διασκεύαζαν τραγούδια των Judas Priest, ως Priest Killers. Στα τέλη του 2017 οι Ιταλοί πήραν την απόφαση να συνθέσουν δική τους μουσική και σε λίγους μήνες κυκλοφόρησε το “Center Of The Grave”, ενώ ακριβώς τρία χρόνια μετά ακολουθεί το “Solar Quake”, για το οποίο θα μιλήσουμε σήμερα.
Το να διασκευάζουν επί τρία χρόνια Judas Priest, είχε σίγουρα επίπτωση στο συνθετικό αλλά και στο εκτελεστικό κομμάτι της μουσικής των Ιταλών. Πέρα από τις μουσικές επιρροές που είναι φανερές, κυρίως της πιο πρόσφατης και βαρύτερης περιόδου των Άγγλων, διακρίνει κανείς ακούγοντας το “Solar Quake” την ένταση, το πάθος και γενικότερα την όρεξη του να δημιουργήσουν ωραία μουσική, που βρίσκουμε και στα άλμπουμ των Priest.
Εκτός από το δίλεπτο “Call Of Doom”, μια instrumental ατμοσφαιρική σύνθεση, και το “Shiver Of The Fate”, που κινείται σε αργούς ρυθμούς power μπαλάντας, τα υπόλοιπα κομμάτια ως επί το πλείστον βρίσκονται σε heavy metal μονοπάτια, με κάποιες αλλαγές εδώ κι εκεί. Για παράδειγμα, το “Time To Be Ourselves” έχει μια πιο hard rock/NWOBHM αισθητική, με αναφορές στους παλιούς Priest, στο “Holy Shit”, που έχει και πιο γρήγορους ρυθμούς, υπάρχει μια πιο thrash διάθεση, ενώ σε πολλά σημεία του δίσκου οι Evilizers κλείνουν το μάτι στο power metal, κυρίως στην ευρωπαϊκή του πλευρά.
Πάντως και στα προαναφερθέντα κομμάτια και στα υπόλοιπα, που πατάνε περισσότερο στο heavy metal, υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής. Και αυτός είναι η ένταση, τα ωραία βαριά riffs και τα βαριά τύμπανα, οι όμορφες πιασάρικες μελωδίες, τα ωραία σόλο, καθώς και τα πάρα πολύ ωραία φωνητικά του Fabio Attacco. Και δεν έχει σημασία αν τα τραγούδια κινούνται σε γρήγορους ή σε μεσαίους ρυθμούς. Ο ακροατής θα χτυπηθεί, θα ξεσηκωθεί και θα τραγουδήσει με πάθος ένα ρεφραίν είτε ένα τραγούδι πατάει σε γρήγορες είτε σε πιο mid-tempo ταχύτητες.
Και μιας που ανέφερα τον Attacco, να συμπληρώσω πως η φωνή του είναι πραγματικά δυναμική και μπορεί εύκολα να αλλάζει από μελωδική σε πιο βαριά. Βέβαια δεν είναι μόνο, για το οποίο αξίζει ξεχωριστή αναφορά, αλλά για το γεγονός πως ο Attacco τραγουδάει με τέτοιο πάθος που το περνάει και στον ακροατή και τον ξεσηκώνει, απογειώνοντας ταυτόχρονα και τα τραγούδια. Ειδικά στο “Chaos Control”, το οποίο κινείται ως επί το πλείστον σε αργούς και βαρείς ρυθμούς, καταφέρνει με τη φωνή του να δώσει μια πολύ ωραία επική διάσταση στο τραγούδι.
Το “Solar Quake” μπορεί να μην έχει περίπλοκα τραγούδια και μπορεί να μην προσφέρει κάτι που δεν έχουμε ξανακούσει, όμως οι δυναμικές του συνθέσεις και η ένταση και το πάθος που βγαίνουν από τη μουσική και μεταδίδονται με ευκολία στον ακροατή, το καθιστούν ένα δυνατό άλμπουμ, το οποίο θα ακούσεις, και όταν τελειώσει θα το ξανακούσεις και θα το ακούσεις ξανά την επόμενη μέρα και τη μεθεπόμενη. Και αυτό σημαίνει πως η συγκεκριμένη είναι μια πετυχημένη κυκλοφορία και σε κάνει να σκέφτεσαι ότι καλά έκαναν οι Ιταλοί που άρχισαν να γράφουν δική τους μουσική, καθώς μπορείς τώρα να την απολαμβάνεις και να γουστάρεις.
7,5/10
Μίνως Ντοκόπουλος
[email protected]
