Για τις Burning Witches τα είχαμε πει ξανά πριν από λίγους μήνες όταν κυκλοφόρησαν το πρώτο τους ΕΡ “Wings Of Steel” και κάνοντας κλικ εδώ μπορείτε να διαβάσετε την σχετική κριτική. Αυτή τη φορά όμως θα ασχοληθούμε με το τρίτο τους full-length album “Dance With The Devil”.
Στα του δίσκου λοιπόν. Αποτελείται από δώδεκα κομμάτια με αρκετά μεγάλο εύρος διάρκειας καθώς κυμαίνονται μεταξύ του ενός και εφτά λεπτών. Όπως και την προηγούμενη φορά, έτσι και τώρα, αυτές οι τσιρίδες της Laura δεν αντέχονται. Ενώ στις χαμηλές και στον κανονικό της τόνο είναι μια χαρά, στις ψηλές είναι ανυπόφορη. Θα ξαναπώ ότι είναι περιττές τόσες πολλές τσιρίδες. Γίνεται κουραστικό και τώρα είναι πολύ πιο έντονο αυτό το χαρακτηριστικό. Μιλάμε για δώδεκα κομμάτια, όχι για πέντε όπως στο ΕΡ.
Στο “Black Magic” για παράδειγμα, τα φωνητικά είναι μια χαρά. Λίγο υποτονικά μεν, στο σημείο της βαρεμάρας, αλλά είναι αρκετά καλά. Αυτές οι μικρές κορώνες της είναι υπέροχες. Θα μου πείτε είναι το ύφος του τραγουδιού τέτοιο που δεν σηκώνει πολλά-πολλά, ωστόσο το νόημα είναι ίδιο. Όση ώρα έπαιζε αυτό, ήλπιζα ότι θα συνεχίσουν σε αυτό το στυλ. Με την ελπίδα έμεινα.
Να ξεκαθαρίσουμε κάτι που έπρεπε να το έχω πει από την αρχή. Η μελωδία είναι εξαιρετική. Με αυτή δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Παρ’ όλο που άλλαξε λίγο μετά το προαναφερθέν τραγούδι παρέμεινε το ίδιο ενδιαφέρουσα. Το όλο θέμα όπως καταλάβατε είναι στα φωνητικά. Λίγο σώζονται όταν έρχεται η ώρα για τα brutal.
Μπορεί να μην έμεινα τόσο ευχαριστημένη, βρήκα όμως το διαμάντι της παρέας. “Threefold Return” αγαπητοί μου αναγνώστες. Πολύ δυναμική και σκληρή αρχή λόγω των ακραίων φωνητικών, τα οποία όμως εναρμονίζονται άψογα με τα καθαρά και με την μελωδία που τα ντύνει είναι το κάτι άλλο. Εξαιτίας αυτού πίστευα ότι θα αλλάξει κάτι στην γνώμη μου έστω και στο τέλος. Πίστευα. Δεν έγινε.
Ξεκινάει και το τελευταίο κομμάτι, το “Battle Hymn” (ναι, των Manowar) και για ακόμα μια φορά όλα ήταν ίδια. Οφείλω να τους αναγνωρίσω ότι το έκαναν δικό τους παρόλο που είναι διασκευή. Κουραστική διασκευή όμως. Ακόμα και σε αυτό πέταξε μέσα τσιρίδα. Ήμαρτον.
Τις είχα συμπαθήσει αλλά τώρα πια όχι. Θα ξαναγυρίσουν στην αφάνεια για εμένα. Μπορεί το ΕΡ να ήταν άψογο σχεδόν και να με έκανε για λίγο καιρό οπαδό των Μαγισσών, το “Dance With The Devil” όμως με διώχνει. Όταν αλλάξουν τραγουδίστρια πάλι, ίσως ξανασκεφτώ να τους δώσω μια ευκαιρία. Μέχρι τότε όμως από εμένα είναι όχι.
5/10
Χριστίνα Γιαννούλη
giannouli.christina3@gmail.com
