Ένας από τους λόγους που επέλεξα εξαρχής να ασχοληθώ ενεργά με σελίδες όπως αυτή και γενικά με τις κριτικές, πέραν φυσικά της αγάπης μου για την μουσική την ίδια, ήταν και το ότι σου δίνεται η ευκαιρία να ακούσεις πάρα πολύ «καινούρια» μουσική, μπάντες που υπό διαφορετικές συνθήκες ίσως να μην ερχόσουν ποτέ σε επαφή και πολλές φορές ακόμα και ήχους εντελώς ξένους σε εσένα. Κάτι περιπτώσεις σαν αυτή που κλήθηκα να γράψω σήμερα είναι που κάνουν την όλη διαδικασία να αξίζει πραγματικά.
Πρώτη μου επαφή λοιπόν με την μουσική του εξαιρετικού Nad Sylvan, του οποίου την καριέρα αγνοούσα δυστυχώς μέχρι πρόσφατα. Δεν γνωρίζω, τουλάχιστον μέχρι την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, πως κινήθηκε μουσικά στις προηγούμενες δουλειές του αλλά το “Spiritus Mundi” είναι απλά και λυτά μαγευτικό άλμπουμ τόσο συνθετικά όσο και ερμηνευτικά. Με τις ρίζες του βαθιά στο 70s prog ως επί το πλείστον, το αποτέλεσμα καταφέρνει να ακουστεί τρομερά ευχάριστο και βατό ενώ παράλληλα το παικτικό και μουσικό επίπεδο είναι πραγματικά στα ύψη. Αφηγηματικό, δίνοντας την αίσθηση πως πρόκειται για μία αυτοτελή ιστορία, παραμυθένιο σε σημεία, σε ταξιδεύει πραγματικά αν του το επιτρέψεις.
Από την μόνιμη παρουσία της ακουστικής κιθάρας η οποία κυριαρχεί σε όλο τον δίσκο, στα φλάουτα και τα πνευστά, στην διακριτική μα ουσιώδη παρουσία του πιάνου και της ορχήστρας, από την αρχή μέχρι το τέλος του αποτελεί ένα τρομερά δουλεμένο συνθετικά και ορχηστρικά εγχείρημα. Μαγευτικές μελωδίες φωνής που εναλλάσσονται με εξίσου μαγευτικές κιθαριστικές μελωδίες, που με την σειρά τους έρχονται να ντύσουν τα πνευστά και η ορχήστρα. Χτισμένο όλο πάνω στα ποιήματα του Ιρλανδού William Butler Yeats, με τα αριστουργηματικά φωνητικά του Nad Sylvan να παίζουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο, μία φωνή που περιέχει μία υπόνοια από Cat Stevens στην χροιά της. Μπορώ να καταλάβω πλέον το γιατί επιλέχθηκε από τον Steve Hackett προκειμένου να πλαισιώσει τους Genesis Revisited.
Σημαντική επίσης και η παρουσία του κιθαρίστα Andrew Laitres, ο οποίος πέρα από την συνθετική του συνεισφορά, χαρίζει και την φωνή του σε αρκετές στιγμές. Εξαίρετα τα πρώτα τρία κομμάτια του δίσκου, στήνουν από την αρχή την συνολική ατμόσφαιρα, προδίδοντας το τι θα ακολουθήσει. Μαγευτικό επίσης και το “To An Isle In The Water” που μαζί με τα προαναφερθέντα αποτελούν τα «διαμάντια» του άλμπουμ και ξεχώρισαν από την αρχή. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως τα υπόλοιπα πέντε υστερούν σε κάτι αφού όπως προανέφερα, ο δίσκος σε μεγάλο βαθμό δίνει την αίσθηση μιας ενιαίας σύνθεσης, χωρισμένη σε μέρη ή τμήματα.
Συνοψίζοντας λοιπόν, δεν ξέρω αν το “Spiritus Mundi” αποτελεί καλό ή κακό δίσκο στην συνολική πορεία του Nad Sylvan αλλά εμένα προσωπικά με κέρδισε από την πρώτη κιόλας ακρόαση. Οι εικόνες που μου δημιούργησε, η παραμυθένια του χροιά καθώς και η ταξιδιάρικη φύση του χτύπησε διάνα σε εμένα. Δηλώνω οπαδός πλέον και μόλις απέκτησα πολύ δουλειά για το Σαββατοκύριακο που έρχεται.
8/10
Κωνσταντίνος Μάρης
constantinemaris@gmail.com
